ตอนนี้ภาพหลุดเร็ว + เนื้อหาไม่มีอะไรมากเลยถือโอกาสเขียนระหว่างที่มีเวลาแฮะ
อนึ่ง เอาภาพนี้มาแปะแทนเพราะตอนนี้ไม่มีภาพเปิดครับ
- เปิดตอนต่อจากตอนที่แล้วที่คนน้องแอบได้ยินที่พระเอกคุยกับคุณตาเจ้าของเกสต์เฮ้าส์เข้า เลยงอนจนกลับไปแพ็คของจะกลับบ้าน
- พระเอกตามไปเจอพอดี เลยรีบวิ่งไปห้ามไว้ แต่คนน้องไม่ฟัง เอาแต่เดินหนีท่าเดียว พระเอกตามไปถึงตัวก็พยายามยุดไว้ แต่พอเห็นว่าคนน้องร้องไห้อยู่ก็ชะงักไป
- ระหว่างนั้นคุณยายเจ้าของเกสต์เฮาส์ก็ออกมาเจอพอดี เลยช่วยกันปลอบแล้วพาตัวเข้าไปคุยกันในเกสต์เฮาส์
- ข้างคุณยายพอได้รู้เรื่องทั้งหมดก็หันไปเขกหัวคุณตาเข้าให้ฐานสร้างความร้าวฉานให้แขก คนน้องก็ยอมรับว่าลึกๆ ตัวเองก็กลัวอยู่เหมือนกันว่าพระเอกจะรักตัวเองแค่ไหน เพราะแรกเริ่มเดิมทีตัวเองเป็นฝ่ายสารภาพรักก่อน จะทำอะไรจะเดทที่ไหนตัวเองก็เป็นฝ่ายชวนก่อนทุกครั้ง เลยกลัวว่าพระเอกจะไม่ได้รักตัวเองมากเหมือนที่ตัวเองรักพระเอก กลัวว่าถ้าความรักของตัวเองกลับไปสร้างความรำคาญให้พระเอกเข้าจะเป็นยังไง
- คุณยายได้ฟังก็คิดโน่นคิดนี่อยู่พักนึง ก่อนจะตัดสินใจแก้ปัญหาด้วยการ...ให้พระเอกกับคนน้องขัดห้องน้ำด้วยกัน
- พระเอกกับคนน้องงง แต่ก็ยอมทำตามโดยดี เพราะเห็นว่าสภาพจิตใจแบบนี้ถึงไปเที่ยวต่อก็ไม่สนุกเปล่าๆ
- ขัดๆ ห้องน้ำไปพลางก็คุยกันแบบอึนๆ ปนอึดอัดไปพลางเพราะมีเรื่องในใจด้วยกันทั้งคู่ ระหว่างนั้นพระเอกก็นึกได้ว่าสมัยที่ยังคบกับคนพี่ใหม่ๆ ตัวเองก็เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน เพราะตัวเองเป็นฝ่ายสารภาพรักกับคนพี่ก่อน จะไปเดทที่ไหนจะไปทำอะไรตัวเองก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน จนหลายครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าคนพี่จะไม่ได้รักตัวเองเท่ากับที่ตัวเองรักคนพี่
- แต่เมื่อมานั่งคิดอีกทีเอาตอนนี้ที่ตัวเองตกที่นั่งเดียวกับคนพี่ในตอนนั้นแล้ว พระเอกถึงค่อยคิดได้ว่าตัวคนพี่เองก็คงมีเหตุผลมีความในใจของตัวเองเหมือนกัน
- คิดได้แบบนั้น พระเอกก็ตัดสินใจพูดปรับความเข้าใจกับคนน้อง บอกว่าตัวเองไม่ใช่คนฉลาด เพราะงั้นอาจทำอะไรไม่ได้อย่างที่คนน้องคาดหวัง แต่ขอยืนยัน ณ ตรงนี้ว่าตัวเองไม่เคยคิดว่าความรักที่คนน้องมีให้เป็นเรื่องน่าเหนื่อยหน่ายเลยแม้แต่ครั้งเดียว
- ด้านคนน้องเองก็ยอมรับว่าตัวเองก็เพิ่งมีความรักเป็นครั้งแรก ดังนั้นถึงไม่รู้ว่าจะควบคุมความรู้สึกตัวเองยังไง ดังนั้นแค่มีเรื่องสะกิดนิดหน่อย (อย่างคราวไปเป็นแฟนกำมะลอให้ยัยบู่) ก็อึดอัดแทบแย่แล้ว
- พระเอกได้ฟังแบบนั้นก็นึกได้ว่าจะแก้ไขสถานการณ์ยังไง เลยวิ่งออกจากห้องน้ำพรวดกลับไปเอาของบางอย่างคล้ายกล่องของขวัญจากห้องกลับมายื่นส่งให้คนน้อง (มีรายการลื่นเกือบล้มเพราะรีบวิ่งด้วย)
- คนน้องเปิดกล่องของขวัญดู ก็พบว่าข้างในกล่องนั้นเป็นนาฬิกาคู่เรือนสวยคู่หนึ่ง
- โดยนาฬิกาคู่เรือนนี้พระเอกตั้งใจจะให้คนน้องเป็นของขวัญวันคริสต์มาสที่จะถึง โดยที่เลือกเป็นนาฬิกาก็เพื่อเป็นสัญลักษณ์แทนคำสัญญาว่าจะเดินเคียงคู่ไปพร้อมๆ กันในช่วงเวลาเดียวกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะไม่ทิ้งกัน
- คนน้องได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับซึ้ง ขอตัววิ่งกลับไปเอาของขวัญคริสต์มาสของตัวเองมาให้พระเอกบ้าง
- โดยของขวัญของคนน้องนั้นเป็นปากกาหมึกซึมมียี่ห้อด้ามหนึ่ง
- ด้วยของขวัญที่ต่างฝ่ายต่างเอามาให้พร้อมคำสัญญานี้เอง ความขุ่นข้องระหว่างทั้งสองคนก็คลี่คลายลงได้ด้วยดีเช่นนี้แล
- แต่ระหว่างกำลังจะจูบคืนดีกันนั้นเอง คุณตาคุณยายเจ้าของเกสตเฮ้าส์ก็ทะลึ่งเอาคานเข้ามาสอดซะก่อน (กะถ่ายช็อตเด็ดแต่ลืมปิดเสียงชัตเตอร์กล้องมือถือ)
- เลยต้องมาถอนทุนคืนตอนนั่งรถกลับบ้านเป็นอันจบตอนนี้
เป็นอันว่าเคลียร์กันได้ในตอนเดียวตามเคยแฮะ
ที่เหลือนึกอะไรจะพูดไม่ออก นอกจากรอดูเรื่องหลังปีใหม่ว่าจะเป็นอีท่าไหนต่อไปแฮะ
[Spoil] Domestic na Kanojo #127 - ระยะห่างของความรู้สึก
อนึ่ง เอาภาพนี้มาแปะแทนเพราะตอนนี้ไม่มีภาพเปิดครับ
- เปิดตอนต่อจากตอนที่แล้วที่คนน้องแอบได้ยินที่พระเอกคุยกับคุณตาเจ้าของเกสต์เฮ้าส์เข้า เลยงอนจนกลับไปแพ็คของจะกลับบ้าน
- พระเอกตามไปเจอพอดี เลยรีบวิ่งไปห้ามไว้ แต่คนน้องไม่ฟัง เอาแต่เดินหนีท่าเดียว พระเอกตามไปถึงตัวก็พยายามยุดไว้ แต่พอเห็นว่าคนน้องร้องไห้อยู่ก็ชะงักไป
- ระหว่างนั้นคุณยายเจ้าของเกสต์เฮาส์ก็ออกมาเจอพอดี เลยช่วยกันปลอบแล้วพาตัวเข้าไปคุยกันในเกสต์เฮาส์
- ข้างคุณยายพอได้รู้เรื่องทั้งหมดก็หันไปเขกหัวคุณตาเข้าให้ฐานสร้างความร้าวฉานให้แขก คนน้องก็ยอมรับว่าลึกๆ ตัวเองก็กลัวอยู่เหมือนกันว่าพระเอกจะรักตัวเองแค่ไหน เพราะแรกเริ่มเดิมทีตัวเองเป็นฝ่ายสารภาพรักก่อน จะทำอะไรจะเดทที่ไหนตัวเองก็เป็นฝ่ายชวนก่อนทุกครั้ง เลยกลัวว่าพระเอกจะไม่ได้รักตัวเองมากเหมือนที่ตัวเองรักพระเอก กลัวว่าถ้าความรักของตัวเองกลับไปสร้างความรำคาญให้พระเอกเข้าจะเป็นยังไง
- คุณยายได้ฟังก็คิดโน่นคิดนี่อยู่พักนึง ก่อนจะตัดสินใจแก้ปัญหาด้วยการ...ให้พระเอกกับคนน้องขัดห้องน้ำด้วยกัน
- พระเอกกับคนน้องงง แต่ก็ยอมทำตามโดยดี เพราะเห็นว่าสภาพจิตใจแบบนี้ถึงไปเที่ยวต่อก็ไม่สนุกเปล่าๆ
- ขัดๆ ห้องน้ำไปพลางก็คุยกันแบบอึนๆ ปนอึดอัดไปพลางเพราะมีเรื่องในใจด้วยกันทั้งคู่ ระหว่างนั้นพระเอกก็นึกได้ว่าสมัยที่ยังคบกับคนพี่ใหม่ๆ ตัวเองก็เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน เพราะตัวเองเป็นฝ่ายสารภาพรักกับคนพี่ก่อน จะไปเดทที่ไหนจะไปทำอะไรตัวเองก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน จนหลายครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าคนพี่จะไม่ได้รักตัวเองเท่ากับที่ตัวเองรักคนพี่
- แต่เมื่อมานั่งคิดอีกทีเอาตอนนี้ที่ตัวเองตกที่นั่งเดียวกับคนพี่ในตอนนั้นแล้ว พระเอกถึงค่อยคิดได้ว่าตัวคนพี่เองก็คงมีเหตุผลมีความในใจของตัวเองเหมือนกัน
- คิดได้แบบนั้น พระเอกก็ตัดสินใจพูดปรับความเข้าใจกับคนน้อง บอกว่าตัวเองไม่ใช่คนฉลาด เพราะงั้นอาจทำอะไรไม่ได้อย่างที่คนน้องคาดหวัง แต่ขอยืนยัน ณ ตรงนี้ว่าตัวเองไม่เคยคิดว่าความรักที่คนน้องมีให้เป็นเรื่องน่าเหนื่อยหน่ายเลยแม้แต่ครั้งเดียว
- ด้านคนน้องเองก็ยอมรับว่าตัวเองก็เพิ่งมีความรักเป็นครั้งแรก ดังนั้นถึงไม่รู้ว่าจะควบคุมความรู้สึกตัวเองยังไง ดังนั้นแค่มีเรื่องสะกิดนิดหน่อย (อย่างคราวไปเป็นแฟนกำมะลอให้ยัยบู่) ก็อึดอัดแทบแย่แล้ว
- พระเอกได้ฟังแบบนั้นก็นึกได้ว่าจะแก้ไขสถานการณ์ยังไง เลยวิ่งออกจากห้องน้ำพรวดกลับไปเอาของบางอย่างคล้ายกล่องของขวัญจากห้องกลับมายื่นส่งให้คนน้อง (มีรายการลื่นเกือบล้มเพราะรีบวิ่งด้วย)
- คนน้องเปิดกล่องของขวัญดู ก็พบว่าข้างในกล่องนั้นเป็นนาฬิกาคู่เรือนสวยคู่หนึ่ง
- โดยนาฬิกาคู่เรือนนี้พระเอกตั้งใจจะให้คนน้องเป็นของขวัญวันคริสต์มาสที่จะถึง โดยที่เลือกเป็นนาฬิกาก็เพื่อเป็นสัญลักษณ์แทนคำสัญญาว่าจะเดินเคียงคู่ไปพร้อมๆ กันในช่วงเวลาเดียวกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะไม่ทิ้งกัน
- คนน้องได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับซึ้ง ขอตัววิ่งกลับไปเอาของขวัญคริสต์มาสของตัวเองมาให้พระเอกบ้าง
- โดยของขวัญของคนน้องนั้นเป็นปากกาหมึกซึมมียี่ห้อด้ามหนึ่ง
- ด้วยของขวัญที่ต่างฝ่ายต่างเอามาให้พร้อมคำสัญญานี้เอง ความขุ่นข้องระหว่างทั้งสองคนก็คลี่คลายลงได้ด้วยดีเช่นนี้แล
- แต่ระหว่างกำลังจะจูบคืนดีกันนั้นเอง คุณตาคุณยายเจ้าของเกสตเฮ้าส์ก็ทะลึ่งเอาคานเข้ามาสอดซะก่อน (กะถ่ายช็อตเด็ดแต่ลืมปิดเสียงชัตเตอร์กล้องมือถือ)
- เลยต้องมาถอนทุนคืนตอนนั่งรถกลับบ้านเป็นอันจบตอนนี้
เป็นอันว่าเคลียร์กันได้ในตอนเดียวตามเคยแฮะ
ที่เหลือนึกอะไรจะพูดไม่ออก นอกจากรอดูเรื่องหลังปีใหม่ว่าจะเป็นอีท่าไหนต่อไปแฮะ