#เริ่มต้นชีวิตพนักงานขาย# ความจริงอ่ะ อาชีพในฝันตั้งแต่ก้อคืออยากเปนครูสอนเด็กนักเรียน เพราะคิคว่าการเปนครูดูดีมากมายมีแต่คนยกย่องนับถือยันลูกหลาน (สมัยเด็กๆ เวลาครูพาลูกมาที่โรงเรียน ดูเปนคนมีระดับมาก พวกเราเด็กนักเรียนไม่มีใครกล้าเล่นด้วย เพราะอะไรน่ะเหรอ????? เพราะว่ามันเปนลูกครูไงล่ะ) ประมาณว่าอิจฉานิสสสสนึง เลยเลือกเรียนสายสายครูมาตลอด คิคว่าเราต้องเปนคุณครูให้ได้ แต่สุดท้ายก้อดันเรียนไม่จบ. ดันแรดซะก่อน เรียกง่ายๆก้อคือ มีผอสระอัวเสียก่อนเรียนจบนั่นเอง คิคว่าความรักชนะทุกสิ่ง อิอิ  ใหม่ๆอะไรก้อดี ไม่ต้องทำงานหรอก เค้าเลี้ยงตัวเองไหว  (แอบคิคนึกในใจเพราะกูสวยแน่ๆๆ ถึงได้หลงกูซะขนาดนี้)  สุดท้ายเป็นไงล่ะจ๊ะ!!! ต้องอยู่แบบ อดๆ อยากๆ แถมยังเรียนไม่จบอีกต่างหาก ต้องแอบขอเงินพ่อแม่อยู่เปนประจำ พออยู่ได้เปนเดือนๆไป  (แบบว่าอาทิตย์หนึ่งยัดต้มมาม่าไปซะสี่วัน)  ในทีสุดก็ทนไม่ไหว ต้องไปหาสมัครงาน ไม่งั้น จากกินมาม่าอาทิตย์ล่ะสี่วัน มันจะเปนกินทั้งอาทิตย์แน่ๆ (มีหวังเส้นผมและเส้นขนต้องร่วงหมดทั้งตัวแน่ เพราะเค้าบอกว่ามาม่าน่ะมีแค่ผงชูรส ไม่ไหวๆ) งานแรกที่ได้ก้อคือพนักงานในร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งไม่ขอเอ่ยชื่อดีกว่า เดี๋ยวจะเสียชื่อเค้า แต่ใบ้ให้นิสสสนึง (เปนชื่อตัวเลขระหว่างเลข 6 กับเลข 8 เปนภาษาอังกฤษ ) สมัครปุ๊บได้ปั๊บเลยจร้า แอบคิคในใจ
'คุณสมบัติ ฉันต้องดีเลิศแน่ เค้าถึงรับสมัครเข้าทำงานทันที'
แต่ความจริง..... เค้าก้อรับ!ทุกคนแหละ!
อีกสองวันให้เริ่มงานได้  'ล่ะ เกิดมากูยังไม่เคยทำงานที่ไหนเลย แล้วยังต้องมาทำงานในร้านสะดวกซื้ออีก เคยแต่ไปใช้บริการเค้า หัวเราะ ขำเวลาพนักงานเค้าเวลาเค้า กล่าวต้อนรับ ขานรับเงินทอน  เวลาเค้าถามรับขนมจีบซาลาเปาเพิ่ม แล้วตอนนี้กลับต้องมากลายเปนพนักงานเค้าอีก กูทำตัวยังดีวะ...' ขอสตั้นใช้ความคิดห้าวินาที 'ช่างมัน!!มีเวลาทำใจอีกตั้งสองวัน'
แล้วความมันส์ ในแบบของชีวิต พนักงานขายก้อเริ่มขึ้น €€€€€€€(โปรดติดตามตอนต่อไปนะจร้า)

byhttps://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1116891118438990&id=1116815361779899