ครอบครัวผม

ใช้ชีวิตแบบ 1 ปี

สามารถนับวันที่อยู่พร้อมหน้ากันได้

จนเมื่อได้ตกลงกันเมื่อ 3 ปีก่อน

ให้หางานธรรมดา เข้าเช้า เลิกเย็น หยุดเสาร์อาทิตย์

โดย

ทิ้งการผ่อนบ้านเดี่ยว ไปอยู่ทาวน์เฮ้าส์

ทิ้งการผ่อนรถหรูป้ายแดง ใช้รถเก่าเงินสด

ทิ้งสังคมของลูก จากโรงเรียนเอกชน ไปอยู่สังคม กทม.

3 ปีที่ผ่านมา

ที่ได้มีเวลาเหลือ ๆ ให้กันมานี้

คนในครอบครัว

ไม่มีใครคิดถึงบ้านใหญ่

ไม่มีใครคิดถึงรถใหม่สวย ๆ

คิดกันแต่ เย็นนี้จะไปกินร้านไหน

คิดกันแต่ เสาร์อาทิตย์นี้ ไปเที่ยวไหนดี

มีแต่คนภายนอกเท่านั้น

ที่รุมบ่นว่า "คิดอะไร"

เฮ้อ ! ...