สวัสดีคะ ดิฉันเป็นหัวหน้าพนักงานอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง และร้านอาหารนั้นเป้นร้านของพ่อดิฉันเอง
เรื่องมันมีอยู่ว่า .. กฏของที่ร้านห้ามพนักงานดื่มในเวลางานเพราะมันจะทำให้เสียงานและลูกค้าจะมองว่าร้านเราอบรมพนักงานไม่ดี แต่จู่ๆ พนักงานได้ดื่มเบียร์ที่เหลือจากโต๊ะลูกค้า เราเห็นเราจึงเรียกมาคุย ก็ถามว่าทำใมถึงทำแบบนี้ทั้งที่กฏมันก็มีห้ามอยู่ คนแรกตอบ เพื่อนเอามาให้เลยกินไม่อยากให้เสียน้ำใจเพื่อน(ดูเหตุผลมัน) คนที่ 2 ตอบ แค่กินนิดๆหน่อยๆคงไม่เปนไรยังทำงานไหว คนที่ 3 เงียบ ไม่พุดเพราะเคยทำผิดมาแล้วครั้งนึง โดยการเอาน้ำกระท่อมมากินในเวลางาน แล้วคนที่ 3 มันก็พูดขึ้นมาว่า งั้นผมขอลาออกละกัน กับไอแค่เบียร์แค่นี้กินไม่ได้รึไงห่วงหรอวะ เราอึ้งเลย ไม่คิดว่าคำพูดนี้จะออกจากปากเขา พี่ไม่พอใจผมก็ไม่พอใจเหมือนกัน ทุกคนต่างมีความในใจทั้งนั้น เราก็ถามว่า มีปันหาอะไร มันบอกไม่ต้องพูดหรอกให้มันจบแบบนี้แระดีแล้ว เป็นแค่ลูกจ้างไม่มีสิทธิ์แสดงความคิดเห็น เราก็บอกว่าไม่ได้แบ่งนะ ใหนลูกพี่ ใหนลูกจ้าง มันสวนมาเลย คำพูดอะใช่ แต่การกระทำอะไม่ใช่ เราก็เลยบอกงั้นแล้วแต่จะตัดสินใจละกันนะ ออกก็ออก ... เราแค่สงสัยว่าเราไปเอาเปรียบพวกเขาหรอ ทั้งที่ ของที่เตรียมตอนเปิดร้านเราทำเองหมดทุกอย่าง ยกของลงร้าน ยกน้ำ ตั้งทิชชู บลาๆ ทั้งที่มันเป็นหน้าที่พนักงาน วันใหนลูกค้าเข้าเร็ว ต้องไปทำเตาเอง (ลืมบอก ร้านเราเปิดร้านหมูกะทะ) มาสายไม่ว่า มาห้าโมง หกโมง ทุ่มนึง ก็ไม่เคยว่า แต่ก็หักสายตามกฏของร้านเพื่อจะได้ไม่เอาเปรียบคนอื่น ความเป็นจริงเราไม่ต้องทำเลยก็ได้เราเป็นลูกเจ้าของร้าน ต้องมาทำ งกๆ คนเดียว ตลอด 3 ปี ที่เปิดร้านมา กฏระเบียบที่ตั้งไว้เราก็ทำตามพวกเขาทุกอย่าง เราก็คิดเสมอว่าเราเป็นพนักงานคนนึง กับข้าวที่กินก่อนเข้างานก็ให้พวกเขากินกันให้อิ่มก่อนเราค่อยมากินทีหลังเหลือเศษกับข้าวนิดๆหน่อยๆเราก็กินไม่เคยบ่น นี้เรายังเอาเปรียบเขาอีกหรอ ลูกค้าเยอะเราก็มาช่วย เก็บโต๊ะเก็บงาน เดินเช็คบิล ทั้งที่ความเป็นจริงมันไม่ใช่หน้าที่ที่เราต้องมาทำเลย เราเป็นแคชเชียร์ เราไม่ต้องมาช่วยพวกเขาก็ได้ เรานั่งดูเฉยๆยังได้ แต่เราไม่ทำ เราเสียใจกับการกระทำของพวกเขามากจริงๆ เราโทษตัวเองด้วยซ้ำว่ามันเป็นความผิดเราเอง ที่พวกเขาถีงลาออก เป็นหัวหน้าคนนี้มันเหนื่อยนะ เราเครียดมาตลอด ปันหาคนทำงานมากมายจริงๆ มีให้เราปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน เราแค่อยากระบายแค่นั้น บางทีก็คิดนะว่าอยากลาออกจากหน้าที่นี้ มันเหนื่อยเหลือเกิน แต่ทำไม่ได้ ....
เมื่อพนักงานทำผิดกฏของร้าน เราจึงเรียกมาตักเตือนแต่กลับไม่พอใจและขอลาออก
เรื่องมันมีอยู่ว่า .. กฏของที่ร้านห้ามพนักงานดื่มในเวลางานเพราะมันจะทำให้เสียงานและลูกค้าจะมองว่าร้านเราอบรมพนักงานไม่ดี แต่จู่ๆ พนักงานได้ดื่มเบียร์ที่เหลือจากโต๊ะลูกค้า เราเห็นเราจึงเรียกมาคุย ก็ถามว่าทำใมถึงทำแบบนี้ทั้งที่กฏมันก็มีห้ามอยู่ คนแรกตอบ เพื่อนเอามาให้เลยกินไม่อยากให้เสียน้ำใจเพื่อน(ดูเหตุผลมัน) คนที่ 2 ตอบ แค่กินนิดๆหน่อยๆคงไม่เปนไรยังทำงานไหว คนที่ 3 เงียบ ไม่พุดเพราะเคยทำผิดมาแล้วครั้งนึง โดยการเอาน้ำกระท่อมมากินในเวลางาน แล้วคนที่ 3 มันก็พูดขึ้นมาว่า งั้นผมขอลาออกละกัน กับไอแค่เบียร์แค่นี้กินไม่ได้รึไงห่วงหรอวะ เราอึ้งเลย ไม่คิดว่าคำพูดนี้จะออกจากปากเขา พี่ไม่พอใจผมก็ไม่พอใจเหมือนกัน ทุกคนต่างมีความในใจทั้งนั้น เราก็ถามว่า มีปันหาอะไร มันบอกไม่ต้องพูดหรอกให้มันจบแบบนี้แระดีแล้ว เป็นแค่ลูกจ้างไม่มีสิทธิ์แสดงความคิดเห็น เราก็บอกว่าไม่ได้แบ่งนะ ใหนลูกพี่ ใหนลูกจ้าง มันสวนมาเลย คำพูดอะใช่ แต่การกระทำอะไม่ใช่ เราก็เลยบอกงั้นแล้วแต่จะตัดสินใจละกันนะ ออกก็ออก ... เราแค่สงสัยว่าเราไปเอาเปรียบพวกเขาหรอ ทั้งที่ ของที่เตรียมตอนเปิดร้านเราทำเองหมดทุกอย่าง ยกของลงร้าน ยกน้ำ ตั้งทิชชู บลาๆ ทั้งที่มันเป็นหน้าที่พนักงาน วันใหนลูกค้าเข้าเร็ว ต้องไปทำเตาเอง (ลืมบอก ร้านเราเปิดร้านหมูกะทะ) มาสายไม่ว่า มาห้าโมง หกโมง ทุ่มนึง ก็ไม่เคยว่า แต่ก็หักสายตามกฏของร้านเพื่อจะได้ไม่เอาเปรียบคนอื่น ความเป็นจริงเราไม่ต้องทำเลยก็ได้เราเป็นลูกเจ้าของร้าน ต้องมาทำ งกๆ คนเดียว ตลอด 3 ปี ที่เปิดร้านมา กฏระเบียบที่ตั้งไว้เราก็ทำตามพวกเขาทุกอย่าง เราก็คิดเสมอว่าเราเป็นพนักงานคนนึง กับข้าวที่กินก่อนเข้างานก็ให้พวกเขากินกันให้อิ่มก่อนเราค่อยมากินทีหลังเหลือเศษกับข้าวนิดๆหน่อยๆเราก็กินไม่เคยบ่น นี้เรายังเอาเปรียบเขาอีกหรอ ลูกค้าเยอะเราก็มาช่วย เก็บโต๊ะเก็บงาน เดินเช็คบิล ทั้งที่ความเป็นจริงมันไม่ใช่หน้าที่ที่เราต้องมาทำเลย เราเป็นแคชเชียร์ เราไม่ต้องมาช่วยพวกเขาก็ได้ เรานั่งดูเฉยๆยังได้ แต่เราไม่ทำ เราเสียใจกับการกระทำของพวกเขามากจริงๆ เราโทษตัวเองด้วยซ้ำว่ามันเป็นความผิดเราเอง ที่พวกเขาถีงลาออก เป็นหัวหน้าคนนี้มันเหนื่อยนะ เราเครียดมาตลอด ปันหาคนทำงานมากมายจริงๆ มีให้เราปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน เราแค่อยากระบายแค่นั้น บางทีก็คิดนะว่าอยากลาออกจากหน้าที่นี้ มันเหนื่อยเหลือเกิน แต่ทำไม่ได้ ....