กระทู้นี้กระทู้แรก ผิดพลาดตรงไหนขออภัยค่ะ

คำถามที่เราเอามาตั้งกระทู้เกิดจากเริ่มคบเพื่อกลุ่มใหม่ในโรงเรียนใหม่ค่ะ หลายคนสงสัยว่าทำไมต้องสมเพชเพื่อนตัวเองว่ะ อิจฉาเขาหรึป่าว จริงๆแล้วเราไม่ได้อิจฉาอะไรเลยค่ะ ก่อนพูดเรื่องนี้เข้าเรื่องเราก่อน เพื่อนเราในกลุ่มมี4คน ผู้หญิง3 ผู้ชาย1 คือเริ่มจากเพื่อนคนแรก เป็นเพื่อนสนิทที่สุดด้วย เพื่อนคนนี้มีอะไรที่เรารู้สึกสมเพชในตัวนางหลายอย่างเลย สมเพชคือสงสารปนเอือมปนเกลียดอย่างงี้อ่ะค่ะ เริ่มจากแรกตอนเราได้คุยกันเลยเพื่อนคนนี้บอกเราว่านางเป็นสายดาร์คไรงี้ คือเฮ้ยเจอแนวร่วมล่ะ ชอบมาก คุยกันถูกไรงี้แล้วพอกลางเทอมนี้แบบ ฟรุ้งฟริ้ง ถ่ายรูปแบ๊ว ใสๆ แล้วพอไปค้นเฟสนางนี้รูปเต็มเลยจร้าา

เรื่องสองคือผมนางและผมเรา เราโชคดีมากเลยเราผมสวยดกดำได้แม่กับคุณตาเรา ผมกับจมูกโด่งลูกชมพุ่เล็กๆ กับปากเล็กๆหน้าวีเชบเราภูมิใจมาก ไม่เคยอยากศัลเลย(อวยอัลไรเบอร์นี้)ที่บอกไว้ว่าผมเราสวยเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มเราอีกสองคนยังชมเราตลอด แต่นางค่ะเหมือนพอเพื่อนชมเราครั้งแรก นางก็สระผมมาโรงเรียนทุกวันเลยค่ะ แล้วนางก็พกหวี บางทีทำงานกลุ่มเพื่อนทำงานนางหวีผมจนครูด่า พอครูด่านางก็ร้องไห้ฟูมฟาย เรื่องสองที่เราเบื่อคือชอบเอาผมนางมาเปรียบเทียบกับผมเรา คือเราไม่สนเรื่องพวกนี้อยู่ล่ะ หวีผมมาโรงเรียนยังไม่คิดจะหวีเลย แล้วนางก็เอาผมนางมาเทียบกับผมเรา ผมเรามันดำไง พอโดนแสงไม่จะไม่น้ำตาลเหมือนผมคนอื่น นางก็บอกเราแปลก ไม่สวย นางชอบสีน้ำตาล อุ้ย! ผมกูสวยเหมือนย้อมเลยว่ะ ตอนแรกเราก็ไม่สนหรอกพอนานๆไปเราเบื่อ ผมมันก็แค่ผม แค่สระมันไม่ให้เหา-ก็พอป่ะ แล้วก็ชอบตบหัวเรา ขยี้หัวเราให้มันยุ่งๆ แต่ขอโทษคร้าา ผมกรูมันมีน้ำหนักเฟ้ยแม่กูให้มา พอนางขยี้ใหมันยุ่งแปปเดียวมันก็กลับทรงเดิม เอามือสางนิดหน่อยก็กลับทรงเดิม แต่นางนี้ต้องหวีตลอด ครูสอนก็หวีจนบางทีเราสมเพชนาง เอือมนางมาก จบไปกับเรื่องผมค่ะ

เรื่องสามนี้เหนื่อยค่ะ นางชอบทำตัวเป็นแม่เรา คือเราก็แปลกที่ทำตามนางบอก เวลานางด่าหรือเราทำไรไม่ถูกใจนางจะทำหน้าทำตาแบบจิกๆอ่ะ คือคงคิดว่าเรากลัว แล้วนางเป็นคนตัวเล็ก นางคิดว่านางทำอะไรแล้วนางน่ารัก อยู่ดีๆนางก็ตีเราแล้วทำหน้าตาน่ารัก ถามว่ารู้สึกยังไง คือรู้สึกเจ็บแล้วงงค่ะ ไ่ได้กลัวนางหรือคิดว่านางน่ารักเลย ตอนแรกๆเรายอมนางค่ะ นางตีตีตีแต่เราไม่ตีคืน ไม่สนด้วย พอหลังมาตงมาตบหัวตอนแรกเราคิดว่านางเซนซิทีปกับหัวและหลังมาก เพราะลิ้นหัวใจนางรั่ว แต่ตอนนี้ไม่สนเลยตีมาจัดกลับ นางตีไหล่เราตีหลังเรา เราก็ดึงผมนางหักนิ้วนางค่ะ ไม่สนแล้ว ทนไม่ได้และไม่ทนด้วย

เรื่องสี่นางเป็นคนโลเลมากค่ะ พูดอะไรไม่ทำ ดีแต่ แค่ได้พูด บางทีเราตอบคำถามครูได้แบบ ตลก แปลก หรือสร้างสรรค์ นางจะพยามยามทำตามค่ะ แล้วแบบมาทำท่าภูมิใจซึ่งก็เหมือนเดิมค่ะ ตอนแรกก็เฉย ไปมาเบื่อค่ะ สมเพช

เรื่องที่ห้านางเลียนแบบบุคลิกเราอย่างหนึ่งคือ เราเป็นคนตรงมากกก เราได้จากแม่เราเราเป็นคนอีสาน เราตรงมากบางทีจนเพลอด่าเพื่อนว่า น่ามคาน สตอ ไรอย่างนี้ เราเป็นคนอดทนอะไรไม่เป็นเท่าไหร่ คิดอะไรทำเลย ซึ่งนางเลียนแบบเราแล้วมาใช้กับเราค่ะ มีอีกครั้งที่เราป่วยแล้วดื้อมาโรงเรียน ที่โรงเรียนมีกิจกรรมน่าเสาธง แล้วตากแดดนานมาก เราเหมือนจะเป็นลมเราบอกเพื่อนเราทั้ง4คน ไม่มีใครพาเราไปหาครูเลย ทั้งเราก็มองไม่เห็นอะไรตาลายไปหมดถ้าไปเองได้ไปนานแล้ว เลิกแถวแล้วเราก็ตัวอ่อนแเลยค่ะ แต่ยังไม่เป็นลมน่ะ ยังพอค้ำกำแพงไหวอยู่ นางบอกเราว่าจะพาเราไปห้องพยาบาล เราบอกไม่ไปจะไปซื้อยากินที่ร้านค้า นางก็พูดขึ้นมาเลยค่ะ "กูเกลียดจังเลย คนสมออยใกล้ตายแล้วไม่ไปห้องพยาบาลเนี่ย"ตอนนั้นเราไม่โกรธเลยค่ะ สมเพชมาก ไม่ได้มีความเป็นคนตรงอัลไรเลยค่ะ ไม่เท่เลย เห่อมาก พอไปห้องพยาบาลครูให้ยาเราหนึ่งเม็ด ปกติกินสองเม็ดอัพค่ะ เราว่านางนั้นแหละกระแดะอยากไปห้องพยาบาล ยาที่ร้านค้าก็มี เราอยากกลับไปพูดกับนางมากว่าที่บอกว่าเราสมออยเนี่ย ลองเอาไปพูดกับแม่นางดูน่ะ ว่าจะคิดไง หรือว่ายิ่งสนิทยิ่งเห็นธาตุแท้กันและกันค่ะ