เป็นคนใจโลเล กลัวความผิดพลาด ผิดหวัง ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเด็ดขาด ปัญหาเยอะสารพัด ไม่มีชีวิตส่วนตัว เป็นบุคคลสาธารณะ เลยก็ว่าได้ ญาติพี่น้องใช้งานไรไปหมด พูดง่ายๆ พอมีเรื่อง รู้สึกญาติเราจะเยอะมาก  แต่พอเราเดือดร้อนแค่นั้นแหละ ญาติๆหายไปไหนหมด มีเรื่องให้ช่วยไม่ไปไม่ได้ เดียวโดนด่า โดนว่า  ที่เราไปบางครั้งเราสงสารไง แก่แล้วไม่มีใครไปส่งทำธุระ ปล่อยเขาตากแดดตากลม เราเป็นคนขี้สงสาร ฉะนั้นไม่ค่อยมีเพื่อนหรือเพื่อนที่สนิทหรือพามาให้ครอบครัวรู้จักกันสักเท่าไหร่ แม้กระทั่งแฟนตัวเอง สุดท้ายมาวันนึ่ง มาคิดได้ ทำไมเราไม่มีชีวิตส่วนตัวบ้างเลยว่ะ เลยหนีออกมาอยู่ข้างนอก เช่าอพาร์ตเมนต์ อยู่กับแฟน แฟนก็รับรู้และรุ้ดีว่าครอบครัวเราเป็นยังไง เขาเลยไม่กล้าจะยุ่งหรือก้าวก่ายชีวิตครอบครัว ออกมาอยู่ข้างนอกบ้าน ก็ต้องไปๆมาๆบ้านเรา บ้านยาย บ้านญาติ แล้วไหนอพาร์ตเมนต์เราอีกล่ะ เราเลี้ยงแมวตั้งแต่แรก 2ตัว แต่ที่บ้านไม่ให้เลี้ยงแมว เราเลยไปเลี้ยงที่อพาร์ตเมนต์ด้วยความที่เราไม่มีเพื่อนไง เราได้ไปไหนมาไหนคนเดียว แฟนก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราคบกันมาได้เกือบ3ปีแล้วปีเล่าแต่เราก็ไม่มีความแน่นอนให้แฟนเราเลย ไหนจะน้องเรา ครอบครัวเราอีก ไหนจะงานของเราอีก ไหนจะต้องมานั่งกลุ้มใจแต่ละเรื่อง จนหลายๆครั้ง เราแอบไปไหนมาไหน โดยที่ไม่บอกครอบครัว แล้วเวลาครอบครัวโทรศัพท์มาก็บอก อยู่ข้างนอกบ้าง อยู่หอบ้าง แต่เราบอกความจริงกับครอบครัวเราไม่ได้ไง  ทุกวันนี้สับสนกับตัวเอง กุต้องทำยังไง ชีวิตกุถึงมีความสุขเหมือนคนอื่นๆบ้าง สักนิดก็ยังดี (เราเป้นคนคิดมากน่ะ ) เราแมร่งโคตรโง่เลยว่ะ บอกตรงๆ  พยานยามคิด พยายามทำให้คนอื่น จนสุดท้าย ตัวเองลำบากที่สุดดใครเข้ามาอ่านหรือไม่อ่านไม่สนใจ แค่อยากบอกให้คนอื่นได้รู้ว่าชีวิตพวกคุณเคยเจอแบบนี้มั้ย แล้วแก้ไขยังไง ตอนนี้มืด 8ด้าน