ทุกคนคงจะมีญาติบางประเภทที่ไม่ชอบเอามากๆ แต่ก็ต้องปลงเพราะว่าเขาเป็นญาติ บางคนอาจจะไม่สนใจแล้วต่างคนต่างอยู่ไปเลย แต่เราทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเรายังเป็นเด็กที่ยังต้องอยู่บ้านเป็นซะส่วนใหญ่ เราไม่สามารถที่จะละทิ้งหรือไม่เจอญาติได้ เด็กวัยรุ่นหลายคนคงเคยเจอมนุษย์ป้ากันใช่ไหม นี่ก็เจอมนุษย์ป้ากัยมนุษย์ลุงที่เป็นสามีภรรยากัน แซะเราตั้งแต่เด็กจนโต แซะทุกคนลูกพี่ลูกน้องทุกคนตั้งแต่ฝั่งย่ารามไปฝั่งยายของเรา เขาดูสนุกสนานเวลาทำแบบนี้ แต่บ้านเรามีแต่คนเรียบร้อย รวมถึงผู้ใหญ่บ้านเราก็มีแต่คนไม่ได้มาเผือกเรื่องเด็กแบบเขาสองคนด้วย ไม่ใช่แค่เรื่องพวกเรา เขาก็เผือกเรื่องทุกคน รู้หมดยกเว้นแต่เรื่องตัวเอง แล้วชอบหงายการ์ดเป็นห่วงคนในครอบครัวเสมอ เราก็คงเป็นหลานที่ผิดปกติจากคนอื่นมั่งที่รำคาญแล้วไม่เงียบ แซะกลับได้ตลอดเลยพอโตมา รู้สึกไม่โอเคที่เห็นพี่น้องต้องโดนอยู่ฝ่ายเดียว และเราก็ไม่เคยรู้สึกผิดด้วยไม่รู้ทำไม รู้ตัวว่าตัวเองใจร้อน และเลือกปฏิบัติกับสองคนนี้มากเกินไป แต่เราก็ขอโทษนะขอโทษคนที่ควรขอโทษเสมอคือพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่คนอื่นๆ ที่พลอยโดนพาดผิงให้มาดูเรา เพราะเราเป็นเด็กก้าวร้าวในสายตาเขาไง เป็นเด็กก็ผิดเสมอแหละ เป็นผู้ใหญ่บางคนไม่ว่าจะพูดยังไงจะด่าจะว่าใครจะแซะจะเผือกใครก็ไม่ผิดเข้าใจ แต่ที่ทำให้เครียดก็คือ อยู่ๆเราก็นึกถึงลูกของเขาสองคน เพราะลูกพี่ลูกน้องบ้านเราสนิทกันมาก แต่กับน้องที่เป็นลูกของเขาสองคน หลังๆมาเงียบไป ล่าสุดคุยกันอยู่ดีๆในแชทก็หายไปเลย เราก็ไม่เคยมาเหมารวมเด็กกับผู้ใหญ่ พวกเขาก็คือพวกเขา ลูกของเขาคือน้องของเราไม่เกี่ยวกัน แต่ในสายตาของคนเป็นลูก เป็นใครใครก็รักพ่อแม่ของตัวเอง ยังไงพ่อแม่ก็คือคนที่ลูกรักและเคารพที่สุด น้องเขาก็โตแล้ว พอนึกถึงเรื่องนี้มาเราก็เครียดขึ้นมาแล้วรู้สึกผิดเฉยเลย แต่เขาก็คือผู้ใหญ่ที่ไม่ยอมหยุด แล้วเราไม่เคยเริ่มก่อน ยืนยันด้วยว่าไม่เคยด่าและมีคำหยาบคายเลย แค่แซะกลับเท่านั้น แต่การแค่แซะนี้แหละถ้านึกถึงความรู้สึกน้องทีไรมันก็ตีกันทุกที ไม่รู้ว่าควรจะทำไงดี ในใจก็ยังคงอยากปกป้องพี่น้องที่ต้องมานั่งบ่นนั่งเสียใจให้เขาคิดบ้าง (ซึ่งก็มีแค่ส่วนน้อยที่เขาคิด)แต่อย่างน้อยเขาก็ได้คิดบ้าง กับแบบเงียบๆไปเหอะไม้แก่ดัดยาก ลูกของเขาน้องของเราจะเสียความรู้สึกซะเปล่าๆ แต่ก็ถ้าในสถานการณ์แบบนั้นจะเงียบได้สักแค่ไหน เราทำผิดขนาดจะมานั่งเครียดไหม คนอื่นเป็นยังไงกัน ทนไม่ไหวแบบเราหรือเปล่า