สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนเลย เราเจอปัญหาที่อึดอัดมากไม่รู้ต้องทำยังไงดี
คือ ตัวเรากำลังเรียนอยู่ค่ะ กำลังเตรียมตัวจะสอบเข้ามหาลัย เราจะได้เจอญาติฝั่งทางแม่ค่อนข้างบ่อย รวมญาติบ่อย ปัญหาคือเรากับน้าค่ะ ไม่ได้ทะเลาะกันนะคะ ไม่เคยมีปากเสียงกัน แต่น้าจะชอบแซะชอบเหน็บแนมตลอด ทุกเรื่อง ทุกครั้งที่เจอ ชอบว่าเราว่าเราไม่เอาไหนคือเรื่องไหนที่จะเอามาว่าได้จะเอามาว่าตลอด รู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆค่ะพยายามทำตัวดีมากๆก็แล้ว พยามทำทุกอย่างจนปลงค่ะ ไม่ชอบก็ไม่ต้องชอบเราก็จะพยายามไม่ไปยุ่งกับเขา ตอนนั้นด้วยความที่รวมญาติบ่อยก็จะมีญาติมานั่งคุยกันเกี่ยวกับเรื่องสมัยก่อน ว่าหลานๆคนไหนเลี้ยงยากคนไหนดื้อ ตอนเด็กๆเราป่วยบ่อยมากค่ะ ป่วยหนักกินอะไรก็อ้วกออกมา แถมติดพ่อมากก ญาติๆก็เริ่มคุยกันจนมาถึงเรา น้าชิงพูดมาคนแรกเลย "โหไม่อยากจะพูด ฉันน่ะไม่เคยเลี้ยงเลยนะ ไม่เคยจะได้อุ้มร้องตลอดเวลา อ้วกตลอดเวลา เลี้ยงก็ยาก โตมาได้ขนาดนี้ก็บุญละ" แล้วก็ด่าๆ พอเราฟังประโยคนั้นเท่านั้นแหละค่ะ เราคิดเลยว่าไร้สาระมาก ถ้าไม่ชอบเราเพราะเรื่องนี้ เราสุดแสนจะปลงค่ะเหนื่อยใจมาก ตอนนี้พี่สาว (ลูกพี่ลูกน้อง) เปิดร้านอาหารค่ะ แม่เราซื้อคอนโดไว้ที่หนึ่งแต่ไม่มีคนเข้าไปอยู่ ตัวเราก็เรียนอยู่ แม่เลยขายให้พี่สาวคนนี้มาอยู่ ใต้คอนโดมีร้านที่เปิดเช่าพี่สาวเลยตัดสินใจเช่าร้านนั้นแล้วก็เปิดร้านอาหาร ส่วนตัวเราชอบคอนโดที่นี่มากมีสวนวิ่ง เราจะชอบหาเรื่องมานอนที่นี่บ่อยๆถึงจะมีน้าคนที่ไม่ชอบเราอยู่ก็เถอะ เพราะเราค่อนข้างสนิทกับพี่สาวคนนี้จะชอบมาชวนพี่สาวคุย พอเห็นว่าพี่สาวเปิดร้านเลยรีบมาช่วยพี่สาวขายของ เตรียมร้าน ถึงจะมาได้แค่เสาร์-อาทิตย์ ก็อยากมาช่วยมาแทบทุกอาทิตย์ จนปิดเทอมพี่สาวเลยถามว่ามาทำงานที่นี่มั้ย จะได้มานอนที่นี่ไปเลย เราก็ไม่คิดอะไรค่ะไปเลยแรกๆดีมากก มีความสุขมากที่ได้มาทำ หลังๆเจอน้าแซะทุกวันเริ่มจะปวดประสาท แซะเรื่องมหาลัยบ้างแหละ น้ำหน้าแบบนี้น่ะหรอจะเรียนที่นี่ เรามีความความฝันอยากจะเลี้ยงพ่อแม่ ก็บอกว่าเราเลี้ยงไม่ได้หรอก ทำอะไรก็ไม่ได้ คือทั้งๆที่เราแบบไม่เคยคุยไม่เคยชวนพูด อยู่ๆก็แซะขึ้นมา เจอทุกวันๆเริ่มเอือม แล้วที่หงุดหงิดที่สุดเลยคือพี่สาวเราบ้าน้าคนนี้มาก น้าพูดอะไรเชื่อทุกอย่างถึงเรื่องนั้นจะผิดก็จะเชื่อตลอด ตอนแรกคุยกับพี่ดีๆน้าเค้ามาบ่นมาด่าพี่สาวตามมาว่าเราเฉยเลย ซึ่งเราแบบเห้ยอะไรเนี่ย เลยปลงค่ะเหนื่อยจะพูด ช่วงแรกพี่สาวเอาพี่ชาย (ลูกพี่ลูกน้อง) พี่ชายคนนี้สนิทกับน้าที่ชอบว่าเรา เคยมีปัญหาคือ เค้ากินเบียร์แล้วตื่นสายไม่ได้เตรียมของในครัว แต่ลูกค้าเข้าร้านแล้ว เค้าบอกเค้าไม่ทำร้านยังไม่เปิด เราเป็นคนรับหน้าแทนโดนลูกค้าด่าสารพัด พอเราเอาไปบอกพี่ชายคิดว่าเราไปด่าเขา เวลาอาหารที่พี่ชายคนนี้ทำไม่อร่อยลูกค้าติมา เราเอาไปบอกพี่สาวพี่สาวไม่เคยรับฟังบอกว่าอร่อยแล้วนี่แหละ พอเหมือนเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมาโดนพี่ชายเกลียดขี้หน้าไปเลย ทั้งๆที่ติเพื่อก่อทั้งนั้น นับวันรอน้าอีกคนมาช่วยงานในครัว น้าคนนี้ทำอาหารเก่งมากเลยอยากให้ร้านมีมาตรฐานซักที พอน้ามาได้ซักสองอาทิตย์ทุกอย่างก็ปกติค่ะ ปกติทุกอย่าง จนเรื่องพึ่งเกิด เราโดนหาว่าเป็นขโมย ขโมยเงินในแคชเชียร์ คือเป็นอะไรที่แย่มาก ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นขนาดนี้ไม่ชอบเราเราไม่เคยพูดไม่ว่า เราอดทนเงียบมาตลอด เราเป็นคนจัดการเรื่องเงินของร้านมาตลอด โดนไม่ไว้ใจไม่มีใครไว้ใจเลย ทุกคนเชื่อเต็มอกว่าเราขโมย พี่สาวก็ไม่คุยแบบเดิม พี่ชายที่ไม่ชอบอยู่แล้วนี่ขาขึ้นเลย เราทำงานตรงจุดนั้นมาตลอดแต่พึ่งจะมาขโมยวันนี้เนี่ยนะ คือแบบตอนนี้ไม่มีใครคุยกับเราแบบเดิมเลยไม่มี อึดอัดมากพูดกับใครก็ไม่ได้ ที่จี๊ดที่สุดคือพี่สาวเดินมาพูดว่า บอกตรงๆเถอะถ้าเอาไป เป็นอะไรที่แบบจุกมาก มีงานพาร์ทไทม์หลายที่มากที่เงินดี แล้วไม่ได้มีโอกาสทำง่ายๆ แต่เราก็ไม่ไปมาช่วยพี่ทำงานเพราะเห็นว่าเป็นพี่ เป็นที่บ้าน เงินก็ไม่ใช่ได้เยอะเลย เหมือนรู้ว่ายังไงก็ต้องมาทำเลยให้เงินนิดหน่อยให้ดูไม่น่าเกลียด ปรึกษาใครมีแต่คนบอกให้ออก แต่ออกไม่ได้เลย เราออกมาโดนแม่ด่าว่าเราออกมานั่งเฉยๆด้วยสถานการณ์โควิทตอนนี้ด้วย ด้วยความที่มันเป็นญาติอะค่ะ เป็นที่บ้านมันเลยพูดไม่ได้คายไม่ออก จะออกจากที่นี่แล้วทำงานที่อื่น ทำไมไม่ช่วยที่บ้านตัวเอง เหนื่อยมากค่ะเหนื่อยจุกจนจะร้อง ไม่มีความสุขเลย อึดอัด เคยทำงานในโรงแรมที่มีความกดดันสูงมาก ยังรู้สึกไม่อึดอัดไม่รู้สึกกินพลังงานชีวิตเท่านี้เลย โดนน้าไล่ว่ากลับไปอยู่บ้านตัวเองไปแต่ความจริง จะไปก็ไปไม่ได้ เพราะเขาไม่สามารถหาคนที่ทำแทบทุกอย่างในร้านแล้วจ้างถูกขนาดนี้ เราถึงขั้นเหม่อทำจานแตกไปหลายใบ ที่สำคัญคือนอนไม่เคยหลับเลยซักคืน ทรมานมาก ถามตัวเองถามตัวเองทุกคืนว่าจะออกไปได้ตอนไหน สุขภาพจิตแย่มาก เราชอบยืนเล่นบนดาดฟ้าคอนโด ยืนเหม่อยืนคิดว่าถ้าตายๆไปมันจะจบมั้ย พูดอะไรกับใครไม่ได้เลย ทำงานก็เหนื่อยพอแล้ว ไหนจะเตรียมเข้ามหาลัย ต้องมาทนฟังเสียงน้าแซะทุกวัน ทำยังไงดีคะเหนื่อยมากเลยจริงๆ
ปล.เรามีความรู้สึกเซนซิทีฟกับที่บ้านมาก เพราะเเม่ต้องผ่าตัดมดลูก ทำให้อารมณ์แม่ขึ้นๆลงๆ มีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์ไม่ได้ โดนด่าว่าด้วยคำพูดรุนแรงประจำ โดนทำร้ายร่างกายก็มี ซึ่งมันฝังลึกมากเรื่องพวกนี้ เคยคิดสั้นบ่อยมาก อยากพบจิตแพทย์แม่ด่าว่าเป็นบ้าหรอไร้สาระ เคยทนสู้เคยทนกับมันมาจนเริ่มดีขึ้น กลับมาเป็นอีกรอบรู้สึกแย่กว่าเดิมมากๆ อยากพักใจไปเที่ยว แต่ตั้งแต่เปิดร้านมาไม่เคยมีวันหยุดเลย ต้องลาเอาเองลาทีเกรงใจแทบตาย เวลาลางานแม่ชอบพูดว่าลาไปทำไมทำอะไรที่ไม่ได้ประโยชน์ เลยพยายามไม่ลาเลย ทำงานมาลาไปแค่ครั้งเดียวแย่มากๆ
พิมพ์ผิดพลาดอะไรตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ
โดนญาติเกลียด สุขภาพจิตแย่มากทำยังไงดีคะ ?
คือ ตัวเรากำลังเรียนอยู่ค่ะ กำลังเตรียมตัวจะสอบเข้ามหาลัย เราจะได้เจอญาติฝั่งทางแม่ค่อนข้างบ่อย รวมญาติบ่อย ปัญหาคือเรากับน้าค่ะ ไม่ได้ทะเลาะกันนะคะ ไม่เคยมีปากเสียงกัน แต่น้าจะชอบแซะชอบเหน็บแนมตลอด ทุกเรื่อง ทุกครั้งที่เจอ ชอบว่าเราว่าเราไม่เอาไหนคือเรื่องไหนที่จะเอามาว่าได้จะเอามาว่าตลอด รู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆค่ะพยายามทำตัวดีมากๆก็แล้ว พยามทำทุกอย่างจนปลงค่ะ ไม่ชอบก็ไม่ต้องชอบเราก็จะพยายามไม่ไปยุ่งกับเขา ตอนนั้นด้วยความที่รวมญาติบ่อยก็จะมีญาติมานั่งคุยกันเกี่ยวกับเรื่องสมัยก่อน ว่าหลานๆคนไหนเลี้ยงยากคนไหนดื้อ ตอนเด็กๆเราป่วยบ่อยมากค่ะ ป่วยหนักกินอะไรก็อ้วกออกมา แถมติดพ่อมากก ญาติๆก็เริ่มคุยกันจนมาถึงเรา น้าชิงพูดมาคนแรกเลย "โหไม่อยากจะพูด ฉันน่ะไม่เคยเลี้ยงเลยนะ ไม่เคยจะได้อุ้มร้องตลอดเวลา อ้วกตลอดเวลา เลี้ยงก็ยาก โตมาได้ขนาดนี้ก็บุญละ" แล้วก็ด่าๆ พอเราฟังประโยคนั้นเท่านั้นแหละค่ะ เราคิดเลยว่าไร้สาระมาก ถ้าไม่ชอบเราเพราะเรื่องนี้ เราสุดแสนจะปลงค่ะเหนื่อยใจมาก ตอนนี้พี่สาว (ลูกพี่ลูกน้อง) เปิดร้านอาหารค่ะ แม่เราซื้อคอนโดไว้ที่หนึ่งแต่ไม่มีคนเข้าไปอยู่ ตัวเราก็เรียนอยู่ แม่เลยขายให้พี่สาวคนนี้มาอยู่ ใต้คอนโดมีร้านที่เปิดเช่าพี่สาวเลยตัดสินใจเช่าร้านนั้นแล้วก็เปิดร้านอาหาร ส่วนตัวเราชอบคอนโดที่นี่มากมีสวนวิ่ง เราจะชอบหาเรื่องมานอนที่นี่บ่อยๆถึงจะมีน้าคนที่ไม่ชอบเราอยู่ก็เถอะ เพราะเราค่อนข้างสนิทกับพี่สาวคนนี้จะชอบมาชวนพี่สาวคุย พอเห็นว่าพี่สาวเปิดร้านเลยรีบมาช่วยพี่สาวขายของ เตรียมร้าน ถึงจะมาได้แค่เสาร์-อาทิตย์ ก็อยากมาช่วยมาแทบทุกอาทิตย์ จนปิดเทอมพี่สาวเลยถามว่ามาทำงานที่นี่มั้ย จะได้มานอนที่นี่ไปเลย เราก็ไม่คิดอะไรค่ะไปเลยแรกๆดีมากก มีความสุขมากที่ได้มาทำ หลังๆเจอน้าแซะทุกวันเริ่มจะปวดประสาท แซะเรื่องมหาลัยบ้างแหละ น้ำหน้าแบบนี้น่ะหรอจะเรียนที่นี่ เรามีความความฝันอยากจะเลี้ยงพ่อแม่ ก็บอกว่าเราเลี้ยงไม่ได้หรอก ทำอะไรก็ไม่ได้ คือทั้งๆที่เราแบบไม่เคยคุยไม่เคยชวนพูด อยู่ๆก็แซะขึ้นมา เจอทุกวันๆเริ่มเอือม แล้วที่หงุดหงิดที่สุดเลยคือพี่สาวเราบ้าน้าคนนี้มาก น้าพูดอะไรเชื่อทุกอย่างถึงเรื่องนั้นจะผิดก็จะเชื่อตลอด ตอนแรกคุยกับพี่ดีๆน้าเค้ามาบ่นมาด่าพี่สาวตามมาว่าเราเฉยเลย ซึ่งเราแบบเห้ยอะไรเนี่ย เลยปลงค่ะเหนื่อยจะพูด ช่วงแรกพี่สาวเอาพี่ชาย (ลูกพี่ลูกน้อง) พี่ชายคนนี้สนิทกับน้าที่ชอบว่าเรา เคยมีปัญหาคือ เค้ากินเบียร์แล้วตื่นสายไม่ได้เตรียมของในครัว แต่ลูกค้าเข้าร้านแล้ว เค้าบอกเค้าไม่ทำร้านยังไม่เปิด เราเป็นคนรับหน้าแทนโดนลูกค้าด่าสารพัด พอเราเอาไปบอกพี่ชายคิดว่าเราไปด่าเขา เวลาอาหารที่พี่ชายคนนี้ทำไม่อร่อยลูกค้าติมา เราเอาไปบอกพี่สาวพี่สาวไม่เคยรับฟังบอกว่าอร่อยแล้วนี่แหละ พอเหมือนเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมาโดนพี่ชายเกลียดขี้หน้าไปเลย ทั้งๆที่ติเพื่อก่อทั้งนั้น นับวันรอน้าอีกคนมาช่วยงานในครัว น้าคนนี้ทำอาหารเก่งมากเลยอยากให้ร้านมีมาตรฐานซักที พอน้ามาได้ซักสองอาทิตย์ทุกอย่างก็ปกติค่ะ ปกติทุกอย่าง จนเรื่องพึ่งเกิด เราโดนหาว่าเป็นขโมย ขโมยเงินในแคชเชียร์ คือเป็นอะไรที่แย่มาก ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นขนาดนี้ไม่ชอบเราเราไม่เคยพูดไม่ว่า เราอดทนเงียบมาตลอด เราเป็นคนจัดการเรื่องเงินของร้านมาตลอด โดนไม่ไว้ใจไม่มีใครไว้ใจเลย ทุกคนเชื่อเต็มอกว่าเราขโมย พี่สาวก็ไม่คุยแบบเดิม พี่ชายที่ไม่ชอบอยู่แล้วนี่ขาขึ้นเลย เราทำงานตรงจุดนั้นมาตลอดแต่พึ่งจะมาขโมยวันนี้เนี่ยนะ คือแบบตอนนี้ไม่มีใครคุยกับเราแบบเดิมเลยไม่มี อึดอัดมากพูดกับใครก็ไม่ได้ ที่จี๊ดที่สุดคือพี่สาวเดินมาพูดว่า บอกตรงๆเถอะถ้าเอาไป เป็นอะไรที่แบบจุกมาก มีงานพาร์ทไทม์หลายที่มากที่เงินดี แล้วไม่ได้มีโอกาสทำง่ายๆ แต่เราก็ไม่ไปมาช่วยพี่ทำงานเพราะเห็นว่าเป็นพี่ เป็นที่บ้าน เงินก็ไม่ใช่ได้เยอะเลย เหมือนรู้ว่ายังไงก็ต้องมาทำเลยให้เงินนิดหน่อยให้ดูไม่น่าเกลียด ปรึกษาใครมีแต่คนบอกให้ออก แต่ออกไม่ได้เลย เราออกมาโดนแม่ด่าว่าเราออกมานั่งเฉยๆด้วยสถานการณ์โควิทตอนนี้ด้วย ด้วยความที่มันเป็นญาติอะค่ะ เป็นที่บ้านมันเลยพูดไม่ได้คายไม่ออก จะออกจากที่นี่แล้วทำงานที่อื่น ทำไมไม่ช่วยที่บ้านตัวเอง เหนื่อยมากค่ะเหนื่อยจุกจนจะร้อง ไม่มีความสุขเลย อึดอัด เคยทำงานในโรงแรมที่มีความกดดันสูงมาก ยังรู้สึกไม่อึดอัดไม่รู้สึกกินพลังงานชีวิตเท่านี้เลย โดนน้าไล่ว่ากลับไปอยู่บ้านตัวเองไปแต่ความจริง จะไปก็ไปไม่ได้ เพราะเขาไม่สามารถหาคนที่ทำแทบทุกอย่างในร้านแล้วจ้างถูกขนาดนี้ เราถึงขั้นเหม่อทำจานแตกไปหลายใบ ที่สำคัญคือนอนไม่เคยหลับเลยซักคืน ทรมานมาก ถามตัวเองถามตัวเองทุกคืนว่าจะออกไปได้ตอนไหน สุขภาพจิตแย่มาก เราชอบยืนเล่นบนดาดฟ้าคอนโด ยืนเหม่อยืนคิดว่าถ้าตายๆไปมันจะจบมั้ย พูดอะไรกับใครไม่ได้เลย ทำงานก็เหนื่อยพอแล้ว ไหนจะเตรียมเข้ามหาลัย ต้องมาทนฟังเสียงน้าแซะทุกวัน ทำยังไงดีคะเหนื่อยมากเลยจริงๆ
ปล.เรามีความรู้สึกเซนซิทีฟกับที่บ้านมาก เพราะเเม่ต้องผ่าตัดมดลูก ทำให้อารมณ์แม่ขึ้นๆลงๆ มีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์ไม่ได้ โดนด่าว่าด้วยคำพูดรุนแรงประจำ โดนทำร้ายร่างกายก็มี ซึ่งมันฝังลึกมากเรื่องพวกนี้ เคยคิดสั้นบ่อยมาก อยากพบจิตแพทย์แม่ด่าว่าเป็นบ้าหรอไร้สาระ เคยทนสู้เคยทนกับมันมาจนเริ่มดีขึ้น กลับมาเป็นอีกรอบรู้สึกแย่กว่าเดิมมากๆ อยากพักใจไปเที่ยว แต่ตั้งแต่เปิดร้านมาไม่เคยมีวันหยุดเลย ต้องลาเอาเองลาทีเกรงใจแทบตาย เวลาลางานแม่ชอบพูดว่าลาไปทำไมทำอะไรที่ไม่ได้ประโยชน์ เลยพยายามไม่ลาเลย ทำงานมาลาไปแค่ครั้งเดียวแย่มากๆ
พิมพ์ผิดพลาดอะไรตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ