ก่อนอื่นต้องขออภัยก่อนนะคะหากเรื่องราวเหล่านี้จะบังเอิญไปตรงกับชีวิตใคร
ขออภัยหากเกิดข้อผิดพลาดอะไร เพราะเราไม่เคยมาตั้งกระทู้ในพันทิปเท่าไหร่นัก
จุดประสงค์ที่เราออกมาแชร์เรื่องราวของตัวเอง เพื่อเตือนใจและไม่อยากให้ใครเป็นแบบเรา

เริ่มเลยนะคะ
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่โสดและอยู่หอพักคนเดียว เรารุ้จักมักคุ้นกับเจ้าของหอ ซึ่งมักจะมาตั้งวงกันหน้าหอตอนเย็น
เราก็เข้าไปแจมบ้างตามโอกาส ส่วนใหญ่ก็กินเล่นขำๆ กันไป ไม่มีปัญหาเท่าไหร่

จนวันหนึ่ง เพื่อนของเจ้าของหอ เค้ากลับมาจาก ตจว. และมาอยู่พักที่ห้องถัดๆ ไปจากห้องเรา
เค้าเป็นคนหนึ่งที่ค่อนข้างเป็นที่ยอมรับกับคนหมู่มาก เพราะเขาชอบทำงานอาวาเพื่อสังคม
เจ้าของหอแนะนำเราให้เขา เขาก็สนใจ ถึงเราจะเพิ่งรู้จัก แต่ก็ถูกชะตา ตั้งแต่เขามาก็ตั้งวงกันทุกวัน
วันสองวันแรกก็มีพาออกไปข้างนอก กินข้าวบ้าง พอเลิกวงก็แยกย้าย แต่คุยเฟสกัน

คุยๆ กันได้ 3 วัน เราก็สนิทใจ บวกกับตอนนั้นเราเครียดงาน พอตั้งวงเพื่อนก็ยุ ยกกันจนเมา
เราเมาเละ อ้วก เขาพาเรากลับห้อง ดูแลเช็ดอ้วกให้ พาเราอาบน้ำ แล้วก็อย่างที่ทุกคนคิดแหละค่ะ เราพลาด
พอได้สติ เขาก็บอกว่าอยากได้เราเป็นแฟนจริงๆ เลยรวบหัวรวบหางซะ เราเลยยอมตกลงคบกัน

แรกๆ ก็ดีแหละค่ะ คืออยู่ด้วยกันเลย นิสัยอะไรที่เข้ากันไม่ได้ก็พยายามปรับ ปีใหม่เรากลับบ้าน ก็วิดิโอคอลกัน
คือหลายๆ อย่างดีมาก เขาบอกว่าเขารักเรา ถึงจะเพิ่งเจอ แต่ก็รักเราจริง อยากอยู่กับเรา ไม่อยากไปทำงานไกล
เขานอนกอดเราทุกคืน รู้สึกได้ ว่าไม่ได้คบหวังเยอย่างเดียว มันทำให้เราเริ่มรักเขาขึ้นมาทีละน้อย

พบคบกันไประยะหนึ่ง เราก็รู้ว่าเขาเป็นคนไม่ชอบออกไปไหน ไม่ชอบพูด ไม่ชอบแสดงออกในเรื่องความรู้สึก
ไม่ชอบผู้หญิงจู้จี้ (ซึ่งก็ปกติของผู้ชาย) ไม่ชอบคนร้องไห้  เราพยายามเข้าใจ เขาโสดมา 5 ปีกว่า คงต้องใช้เวลาปรับตัว
แต่เขาแทบไม่ปรับไรเลยอะ ชอบให้เรารอ ชอบปล่อยให้เราไปกินข้าวคนเดียวทุกวัน ชวนไปไหนก็ไม่ไป
ทำเราน้อยใจตลอด เขาบอกว่าเรานิสัยเสียเยอะ เราก็ปรับปรุง

จนวันที่เราเลิกกัน คือวันที่จุ่ๆ เขาก็ไม่คุยกับเราทั้งวัน ทั้งเฟส ทั้งต่อหน้า
จากที่ชอบมากอด ก็เฉยมากๆ คืออะไรที่มันผิดปกติเราก็รับรู้ได้ เราก็ไม่กล้าคุยไม่กล้าถาม กลัวเขารำคาญไง
จนมาตอนเย็น เราชวนเขาออกไปกินข้าว เขาบอกว่า ไปกินคนเดียวเลย ส่วนเขาจะออกไปข้างนอกกับเพื่อน
ไปทำธุระ อีกนานกว่าจะกลับ เราก็บอกว่า กลับมาแล้ว ว่างคุยกันสักแป้บได้มั้ย
เขาบอกว่าได้ เราก็บอกอีกว่า งั้นกลับมาตอนไหนก็บอกละกัน เขาก็พยักหน้า

เราก็ออกไปกินข้าวคนเดียว กลับมาเราก็รอจนหลับไป คือรอตั้งแต่ทุ่ม จนสี่ทุ่มครึ่งเราสะดุ้งตื่น
เราได้ยินเสียงเขาคุยกับเพื่อนที่หน้าหอ คือกลับมาตอนไหนก็ไม่รู้
เราก็ทักแชทไป ว่ากลับมาตอนไหน ปลีกตัวมาคุยกันแป้บนึงได้มั้ย ไม่นานหรอก
เขาก็บอกว่า อยู่กับเพื่อน พรุ่งนี้ค่อยคุย แต่คือพรุ่งนี้ เขาจะกลับบ้านแล้ว
ส่วนเราก็ติดงาน ไม่รู้จะมีเวลาคุยกันตอนไหน เราเลยออกไปหน้าหอเลย

เพื่อนก็ชวนเรากินเหล้า เราก็กิน กินประชดเขา เราอยากเมา เขาจะได้พาเรากลับห้อง
เราคิดแค่นั้นจริงๆ แต่กินไปก็เมาเละไปอีก เมาแบบไม่มีสติ งอแง จำได้ว่า
เขาพาเรากลับห้องนะ แล้วบอกให้เราหลับไปเลย เดี๋ยวเขามานอนด้วย และเขาก็ออกไปข้างนอกอีก
เราก็นอนไม่หลับ เราก็ออกไปอีก เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งอยู่มั้ง

จนสุดท้าย เราเมา แล้วพูดสิ่งที่ทำให้เขารับไม่ได้ ต่อหน้าเพื่อนๆ ในวง
เพื่อน ถ่ายวิดิโอตอนเราพูดเอาไว้ ถามว่าตอนนั้นเรามีสติมั้ย ตอบเลยว่าไม่
เขาโกรธเรา ไม่ชอบ เดินหนีกลับห้อง ทุกคนแยกย้าย เราโดนลากไปนอนห้องตัวเอง
แล้วทุกอย่างก็ตัดจบ

เช้าวันต่อมา เราตื่น พอจะจำเรื่องเมื่อคืนได้บ้าง เราเลยไปง้อ ไปขอโทษเขาที่ห้อง
เข้าไปในห้องปุ๊บ สิ่งแรกที่เขาทำคือ ถีบเราค่ะ ถีบสองเท้าเลย เราล้ม แล้วเขาก็ด่าเรา
เป็นคำที่เราไม่เคยลืม และจำจนมาถึงตอนนี้

ง่ายไง จบมั้ย อย่ามายุ่งกับกุ เพราะกุจะไม่ยุ่งกับ อีก มันน่ารังเกียจ

เราสองคนไม่เคยพูดกุ  ใส่กันมาก่อนเลยค่ะ
เขาเปิดคลิปที่เพื่อนถ่ายเราตอนเมา แล้วเพื่อนโพสต์ลงกลุ่มแชทให้เราดู
เรารับตัวเองไม่ได้สุดๆ เราขอโทษเขา เราง้อ เราพูดดีๆ กับเขา
เราขอให้เขามาคุยกับเราดีๆ ก่อน เขาก็บอกว่าไม่มีอะไรจะคุย อยากนอน
เขาไม่ให้เราแตะตัวเลยค่ะ นิดเดียวก็โดนสะบัด ถีบออกตลอด เขาไล่เรากลับห้อง
บอกว่าอยากอยู่คนเดียว เราเลยปล่อยให้เขาอยุ่คนเดียว

พอเรากลับห้อง เขาทีกแชทมาหาเรา ส่งคลิปนั้นให้เรา บอกเราว่า ถ้าทำให้คลิปนี้หายไปได้ ค่อยมาคุยกัน
เราเลยทักไปถามหาคนถ่ายคลิป และขอร้องให้เขาลบ ลบออกให้หมด
เขาก็ยังคงไม่คุยกับเราต่อ

จนตอนเย็น ตอนแรกเขาก็ไม่คุยกับเราหรอก แต่เราเร่งรัด เพราะเขาจะไม่อยู่แล้ว จะกลับบ้านแล้ว
ได้ความว่า สิ่งที่เราพูด ที่เราทำเมื่อคืน สำหรับเขา มันร้ายแรงมาก เขาเสียความรู้สึก
คำพูดเรายังก้องอยู่ในหัวเขา และเพราะแบบนั้น เขาเลยหมดความรุ้สึกรักเรา หมดแบบไม่เหลือเลย

เรายังจำสายตาของเขา ตอนเขาบอกว่าเขาไม่รักได้ดี เป็นภาพติดตาเราเลย

เดี๋ยวเขาจะกลับบ้านไปบวช 9 วัน บวชเสร็จค่อยว่ากัน เขาก็อยู่แบบนั้น ไม่มีใคร
เขาบอกให้เราทำให้เห็น ว่าเราทำให้เห็น เรื่องที่เราสัญญา ว่าจะทำตัวดีๆ แล้วดูกันต่อไป

และเราก็จบลงแค่นั้น

วันต่อมา ในเฟส เขาก็ยังมากดไลค์เราอยู่ แต่ไม่ได้คุยอะไรกัน เรานึกว่าเขากลับบ้านแล้ว
แต่เห็นเขาอัพรูป เช็คอินอยู่ที่หอ ตอนนั้นเราทำงานอยู่ เรากลับหอมาตอนเย็น ก็เจอเขานั่งอยู่กับเจ้าของหอ
เราเอาของๆเขาไปคืน เขาถามว่า ไม่เก็บเอาไว้เหรอ เราก็ไม่พูดอะไร เดินกลับมาอยู่ในห้อง

สักพัก เขามาเคาะประตูห้องเรา เราเปิด เขาบอกว่า จะไปละนะ ไปบวช
เธอโอเคมั้ยเนี่ย ตอนนั้น เราพูดอะไรไม่ออก คือแค่เห็นหน้าเขาก็พูดไม่ออกไปเลยอะ
เราไม่ตอบเขา เขาก็ขึ้นรถเพื่อน แล้วออกไปเลย


จบเพียงเท่านี้ค่ะ สำหรับตัวเราเอง เราเสียใจมาก เราแทบไม่สู้หน้าใคร เราคงกลายเป็นที่รังเกียจของทุกคน
เราผิดเองแหละ ที่เป็นแบบนี้เราไม่โทษใคร ไม่มีใครบังคับให้เรากินเหล้า เรากิน และเมาเอง
เราสัญญากับเขา และสัญญากับตัวเอง ว่าจะไม่กินอีก เลิกขาด กับอะไรก็ตามที่ทำให้เมา
เราจะไม่ขาดสติอีกในชีวิตนี้ และสัญญานี้เราจะรักษาไว้ตลอดไปเลย

จนตอนนี้เราก็ยังรักเขานะ   แต่เราเรียกอะไรคืนมาไม่ได้แล้วค่ะ

สำหรับผู้ที่เสียสละเวลาเข้ามาอ่าน เหล้าดื่มได้นะคะ  แต่เราต้องคุมมัน ไม่ใช่ให้มันมาควบคุมเรา
สิ่งที่เราทำและเราพลาด เราจะเก็บไว้เป็นบทเรียน จะไม่ทำอีก และขอให้เป็นบทเรียน สำหรับผู้หญิงทุกคน

หวังว่าเรื่องของเราจะมีประโยชน์กับใครหลายคนนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ..