เป็นปัญหาของตัวเราเองค่ะ เป็นคนหายใจแรงและมีเสียงมาตั้งแต่เด็ก พอเริ่มเป็นวัยรุ่นก็เริ่มมีปัญหานอนกรนค่ะ ไปนอนบ้านเพื่อนแล้วเพื่อนทักว่านอนกรนนิดหน่อยนะ เหนื่อยเหรอ อะไรประมาณนี้ ตั้งแต่นั้นก็ระวังการนอนต่อหน้าคนอื่นมากๆ เพราะแค่นั่งหลับบนรถแต่ถ้าหลับสนิทก็จะมีเสียงกรนออกมาค่ะ ยิ่งเข้าวัยทำงานมันยิ่งขัดขึ้น เราโชคดีที่แฟนนอนง่ายและหลับแล้วหลับเลย แฟนเราไม่มีปัญหากับเสียงกรน (แค่แอบมาแซวบ้างบางครั้ง) และแฟนบอกว่าเราไม่ได้กรนทุกคืนค่ะ บางคืนนอนเงียบ บางคืนกรนเบาๆ นานๆ ที  บางคืนกรนดังกรนนาน คือเป็นมาตลอดไม่ว่าจะผอมมากๆ หรืออ้วนขึ้นแบบปัจจุบันก็ไม่แตกต่างเลยค่ะ เพื่อนเคยแนะนำให้ออกกำลังกายบ้าง เราก็ทำตามค่ะ สุดท้ายคืนนั้นนอนหลับแล้วกรนหนักกว่าเดิมอีก  

ทีนี้มันมีปัญหาให้คิดมาก คือเราเพิ่งไปเยี่ยมแม่แฟนที่ตปท.มา ซึ่งแม่อยู่ประเทศเมืองหนาวค่ะ ช่วงที่เราไปอุณหภูมิ -2 บ้าง 0 บ้าง เราก็เริ่มรู้สึกว่ามีเสมหะติดๆ ในคอแหละ แล้วตอนไปก็ออกเที่ยวกับแฟนทุกๆ วันจนเหนื่อยจัด พอมานอนที่บ้านแม่ (เป็นบ้านไม้ชั้นเดียว แต่ละห้องกั้นสัดส่วนด้วยม่านไม้แบบรูดๆ ไม่ได้เป็นห้องมิดชิด) แล้วแม่แฟนพูดขึ้นระหว่างทานมื้อค่ำค่ะ โดยแม่ถามว่าเราหรือแฟนที่นอนกรน เราก็บอกว่าน่าจะเป็นเราเองค่ะ เท่านั้นแหละแม่แฟนสวดยับเลย บอกโอ้โหเป็นผู้หญิงกรนบ้านแตกอะไรขนาดนั้น ไม่อายรึไง เสียงดังสนั่นไปทั่วบ้านจนน้องสาวแฟนนอนไปหลับ และอีกมากมายที่จะบ่น ซึ่งมีแฟนเรา คนงานและเพื่อนแม่แฟนนั่งอยู่ด้วย ทุกคนเห็นเราหน้าเจื่อนๆ ก็พยายามดึงไปเล่นมุขให้มันขำๆ ว่าเขาก็กรนเหมือนกัน ดังปื้ดๆๆๆ เหมือนเรือเลยนะ เราสู้ไม่ได้หรอก แต่แม่แฟนก็ไม่หยุดค่ะ บ่นยาว 5 - 10 นาทีจนเราแทบจะแทรกแผ่นดินหนี น้ำตาจะไหล

มันน่าอายมากใช่มั้ยคะ ควรหาหมอรักษาอย่างจริงจังเลยดีมั้ยคะ แนะนำเราที