ภิกษุทั้งหลาย !
ครั้งนั้นแล ได้ทราบว่าท้าวสักกะจอมเทพ
ขณะเสด็จลงจากเวชยันตปราสาท
ทรงประนมอัญชลี นมัสการทิศเป็นอันมาก

ภิกษุทั้งหลาย !
ครั้งนั้นแล มาตลีสังคาหกเทพบุตร
ได้ทูลถามท้าวสักกะจอมเทพ ด้วยคาถาว่า
พราหมณ์ทั้งหลายผู้บรรลุไตรวิชชา
กษัตริย์ทั้งหลาย ณ ภูมิภาคทั้งหมด ท้าวมหาราชทั้งสี่
และทวยเทพชาวไตรทศผู้มียศ ย่อมนอบน้อมพระองค์

ข้าแต่ท้าวสักกะ !
เมื่อเป็นเช่นนั้น
พระองค์ทรงนอบน้อมท่านผู้ควรบูชาคนใด
ท่านผู้ควรบูชาคนนั้นชื่อไรเล่า ขอเดชะ
…
ท้าวสักกะตรัสตอบว่า
พราหมณ์ทั้งหลายผู้บรรลุไตรวิชชา
กษัตริย์ทั้งหลาย ณ ภูมิภาคทั้งหมด ท้าวมหาราชทั้งสี่
และทวยเทพชาวไตรทศผู้มียศ นอบน้อมท่านผู้ใด
ซึ่งเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศีล
มีจิตตั้งมั่นตลอดกาลนาน
ผู้บวชแล้วโดยชอบ
มีพรหมจรรย์เป็นเบื้องหน้า
คฤหัสถ์เหล่าใดเป็นผู้ทำบุญ มีศีล
เป็นอุบาสกเลี้ยงดูภรรยาโดยชอบธรรม

มาตลี !
เรานอบน้อมคฤหัสถ์เหล่านั้น
มาตลีสังคาหกเทพบุตรกล่าวว่า

ข้าแต่ท้าวสักกะ !
ได้ยินว่า พระองค์ทรงนอบน้อมบุคคลเหล่าใด
บุคคลเหล่านั้นเป็นผู้ประเสริฐที่สุดในโลกเทียว
ข้าแต่ท้าววาสวะ
พระองค์ทรงนอบน้อมบุคคลเหล่าใด
ถึงข้าพระองค์ก็ขอนอบน้อมบุคคลเหล่านั้น
…
ท้าวมฆวาสุชัมบดีเทวราช
ผู้เป็นประมุขของเทวดาทั้งหลาย ครั้นตรัสดังนี้แล้ว
ทรงน้อมนมัสการทิศเป็นอันมาก แล้วเสด็จขึ้นรถ