นี้เป็นกระทู้เเรกที่เขียน
มันอาจจะดู งงๆ หรือ ภาษาอาจจะเข้าใจยากไปบ้าง ต้องขออภัย ><
เคยเป็นไหม
เเบบว่า.. บางครั้งทางที่เลือก
ก็เลือกเพราะอะไร มันก็ไม่รู้เหมือนกัน
เกิดจากไม่รู้ว่าตัวเอง ไม่รู้ว่าชอบอะไรมั้ง
มันก็เลยต้องเลือกทางนี้
ถ้าถามว่าทำได้ดีหรอถึงเลือก
มันก็ไม่อ่ะ มันก็ไม่ถึงกับดีมากมาย
มันก็กลางๆในทุกอย่าง
ถามว่ารู้ตัวไหมว่าชอบอะไร
มันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรียกว่าชอบได้ไหม
เเต่ทุกครั้งที่ทำมันก็มีความสุขดี
เคยสังเกตตัวเองเหมือนกัน
ระหว่างสิ่งที่เลือกกับสิ่งที่ทำเเล้วมีความสุข
ความรู้สึกมันคนละอย่างเลย
เวลาสิ่งที่ทำเเล้วมีความสุข
เหมือนเวลาไม่เข้าใจอะไร
เราอยากจะทำมันให้ได้
ต้องรู้ให้ได้ ต้องทำให้ได้
เเละเราก็ทำมันได้ดีทุกครั้ง
เเต่พอเป็นสิ่งที่เลือก
มันก็พยายามนะ
พยายาม พยายาม พยายาม
ยิ่งพยายามเเล้วมันรู้สึกว่าทำไมมันไม่เป็นไปอย่างที่เราตั้งใจ
มันยิ่งรู้สึกบั่นทอนยังไงก็ไม่รู้
ถ้าถามว่าทำไมไม่เลือกสิ่งที่ทำเเล้วมีความสุขเเต่เเรกหล่ะ
ที่เลือกไม่ได้ ปัจจัยหลักคือครอบครัว
เเต่ก็ไม่โทษหรอก เพราะ
เขาอยากเห็นเรามีหน้าที่การงานที่มั่นคง
เเละคิดว่าเราต้องทำมันได้
เเละอีกอย่างเราเป็นลูกคนเดียว
ทุกคนก็จะคาดหวังในตัวเรามันก็คงไม่แปลก
ที่เขาอยากจะให้เดินในทางที่ว่าดี
เราก็อยากทำให้มันสำเร็จนะ
เเต่ระหว่างทางที่เลือกเดิน
เราพยายามที่จะเดินบ้าง
วิ่งบ้าง คลานบ้าง เพื่อไปให้ถึงเส้นชัยพร้อมเพื่อน
เเต่เราก็ดันล้มซ้ำๆที่เดิมติดๆกันไม่รู้กี่รอบเเล้ว
จนเเทบจะก้าวต่อไม่ไหวเเล้ว
เราพยายามที่จะไม่ถอย
ถึงเเม้จะท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง สับสนไปบ้าง
เเต่เราก็จะไปถึงเส้นชัยนั้นให้ได้เหมือนกัน
ถึงเเม้ว่าตอนนี้เพื่อนกำลังจะถึงเส้นชัยเเล้วก็ตาม
ถึงมันจะถึงช้ากว่า เเต่ก็จะไปให้ถึง
อยากขอโทษคนในครอบครัวที่ทำให้ผิดหวัง
เเละอยากขอโทษตัวเองที่มันทำร้ายตัวเองซ้ำๆ
ต่อจากนี้มันไม่มีทางเลือกอื่น
คือต้องสู้อย่างเดียว
เเละต้องทำมันให้สำเร็จให้ได้
ก็แค่อยากให้เป็นกระทู้ที่เตือนใจ
ถ้าเป็นน้องๆก็ขอให้ตั้งใจให้มากๆ
กับเส้นทางที่เลือก
ถ้าเลือกมันเเล้วต้องรับผิดชอบกับทางที่เลือกด้วย
เพราะยังมีคนที่บ้าน คนที่เขารอความสำเร็จของเรา
ถ้าเป็นผู้ใหญ่อ่าน
ก็ขอให้คุณลองให้โอกาสลูกคุณดูบ้าง
ให้เขาได้ทำกับสิ่งที่เขามีความสุข
ต่อให้สิ่งนั้นคุณอาจจะไม่ค่อยชอบ หรือ ไม่โอเคก็ตาม
เเต่คุณจะรับรู้ได้เลย ว่าลูกจะมีความสุขกับสิ่งที่กำลังทำอยู่จริงๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจนจบ
: ) #มือใหม่หัดเขียน
สิ่งที่ตัวเองเป็น กับ ทางที่เลือก
มันอาจจะดู งงๆ หรือ ภาษาอาจจะเข้าใจยากไปบ้าง ต้องขออภัย ><
เคยเป็นไหม
เเบบว่า.. บางครั้งทางที่เลือก
ก็เลือกเพราะอะไร มันก็ไม่รู้เหมือนกัน
เกิดจากไม่รู้ว่าตัวเอง ไม่รู้ว่าชอบอะไรมั้ง
มันก็เลยต้องเลือกทางนี้
ถ้าถามว่าทำได้ดีหรอถึงเลือก
มันก็ไม่อ่ะ มันก็ไม่ถึงกับดีมากมาย
มันก็กลางๆในทุกอย่าง
ถามว่ารู้ตัวไหมว่าชอบอะไร
มันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรียกว่าชอบได้ไหม
เเต่ทุกครั้งที่ทำมันก็มีความสุขดี
เคยสังเกตตัวเองเหมือนกัน
ระหว่างสิ่งที่เลือกกับสิ่งที่ทำเเล้วมีความสุข
ความรู้สึกมันคนละอย่างเลย
เวลาสิ่งที่ทำเเล้วมีความสุข
เหมือนเวลาไม่เข้าใจอะไร
เราอยากจะทำมันให้ได้
ต้องรู้ให้ได้ ต้องทำให้ได้
เเละเราก็ทำมันได้ดีทุกครั้ง
เเต่พอเป็นสิ่งที่เลือก
มันก็พยายามนะ
พยายาม พยายาม พยายาม
ยิ่งพยายามเเล้วมันรู้สึกว่าทำไมมันไม่เป็นไปอย่างที่เราตั้งใจ
มันยิ่งรู้สึกบั่นทอนยังไงก็ไม่รู้
ถ้าถามว่าทำไมไม่เลือกสิ่งที่ทำเเล้วมีความสุขเเต่เเรกหล่ะ
ที่เลือกไม่ได้ ปัจจัยหลักคือครอบครัว
เเต่ก็ไม่โทษหรอก เพราะ
เขาอยากเห็นเรามีหน้าที่การงานที่มั่นคง
เเละคิดว่าเราต้องทำมันได้
เเละอีกอย่างเราเป็นลูกคนเดียว
ทุกคนก็จะคาดหวังในตัวเรามันก็คงไม่แปลก
ที่เขาอยากจะให้เดินในทางที่ว่าดี
เราก็อยากทำให้มันสำเร็จนะ
เเต่ระหว่างทางที่เลือกเดิน
เราพยายามที่จะเดินบ้าง
วิ่งบ้าง คลานบ้าง เพื่อไปให้ถึงเส้นชัยพร้อมเพื่อน
เเต่เราก็ดันล้มซ้ำๆที่เดิมติดๆกันไม่รู้กี่รอบเเล้ว
จนเเทบจะก้าวต่อไม่ไหวเเล้ว
เราพยายามที่จะไม่ถอย
ถึงเเม้จะท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง สับสนไปบ้าง
เเต่เราก็จะไปถึงเส้นชัยนั้นให้ได้เหมือนกัน
ถึงเเม้ว่าตอนนี้เพื่อนกำลังจะถึงเส้นชัยเเล้วก็ตาม
ถึงมันจะถึงช้ากว่า เเต่ก็จะไปให้ถึง
อยากขอโทษคนในครอบครัวที่ทำให้ผิดหวัง
เเละอยากขอโทษตัวเองที่มันทำร้ายตัวเองซ้ำๆ
ต่อจากนี้มันไม่มีทางเลือกอื่น
คือต้องสู้อย่างเดียว
เเละต้องทำมันให้สำเร็จให้ได้
ก็แค่อยากให้เป็นกระทู้ที่เตือนใจ
ถ้าเป็นน้องๆก็ขอให้ตั้งใจให้มากๆ
กับเส้นทางที่เลือก
ถ้าเลือกมันเเล้วต้องรับผิดชอบกับทางที่เลือกด้วย
เพราะยังมีคนที่บ้าน คนที่เขารอความสำเร็จของเรา
ถ้าเป็นผู้ใหญ่อ่าน
ก็ขอให้คุณลองให้โอกาสลูกคุณดูบ้าง
ให้เขาได้ทำกับสิ่งที่เขามีความสุข
ต่อให้สิ่งนั้นคุณอาจจะไม่ค่อยชอบ หรือ ไม่โอเคก็ตาม
เเต่คุณจะรับรู้ได้เลย ว่าลูกจะมีความสุขกับสิ่งที่กำลังทำอยู่จริงๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจนจบ
: ) #มือใหม่หัดเขียน