รู้จักพี่คนหนึ่งตอนฝึกงานคะ นี่ก็จะเข้าปีที่ 6 ล่ะ หลังจากจบการฝึกงาน เราก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย มีเเต่บางครั้งบังเอิญเจอก็ทักทายปกติ ลึกๆแอบดีใจฟรุ้งฟริ้ง เราติดตามเขาในเฟส ไอจี ได้รู้เรื่องราวพี่เขาบ้างก็ดีเเล้ว ตอนนั้นถึงตอนนี้ ยังไม่เห็นพี่เขามีสาวข้างกายเลย เรามีเเชททางเฟส ทางไลน์ และคอมเม้นตามไอจีของกันเเละกันบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นเราที่เริ่มก่อน
เราโอเคกับการชอบเขา คิดว่าถ้าวันหนึ่งเขาจะมีคนคุยจริงๆจังๆ หรือแต่งงาน เราก็ไม่เสียใจ สิ่งไหนที่เขาทำเเล้วมีความสุข เราก็ยินดีด้วย
เราชอบเขาที่เขาเป็นเขา เราก็โอเคเเบบนี้ เเละเราดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกตัวเองว่า ที่เราคบกับใครไม่ได้ รู้สึกไม่ชอบทุกคนที่มาชอบเรา คงเป็นเพราะ เราชอบพี่คนนั้น (รึป่าว?) ตราบใดพี่เขายังไม่มีใคร เราก็จะไม่มีใคร เเต่ถ้าเราเจอใครสักคนที่รู้สึกดีจริงๆ ก็คงไม่รอพี่เขาแหละ
เราคงไม่โลกสวยมากหรอกใช่ไหม?
หรือเราคิดอะไรกันเเน่!
แอบชอบเขา เเค่อยากเห็นเขามีความสุข ไม่โลกสวยเกินใช่ไหม
เราโอเคกับการชอบเขา คิดว่าถ้าวันหนึ่งเขาจะมีคนคุยจริงๆจังๆ หรือแต่งงาน เราก็ไม่เสียใจ สิ่งไหนที่เขาทำเเล้วมีความสุข เราก็ยินดีด้วย
เราชอบเขาที่เขาเป็นเขา เราก็โอเคเเบบนี้ เเละเราดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกตัวเองว่า ที่เราคบกับใครไม่ได้ รู้สึกไม่ชอบทุกคนที่มาชอบเรา คงเป็นเพราะ เราชอบพี่คนนั้น (รึป่าว?) ตราบใดพี่เขายังไม่มีใคร เราก็จะไม่มีใคร เเต่ถ้าเราเจอใครสักคนที่รู้สึกดีจริงๆ ก็คงไม่รอพี่เขาแหละ
เราคงไม่โลกสวยมากหรอกใช่ไหม?
หรือเราคิดอะไรกันเเน่!