เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนผมนั่งททำงานเขียนงานอยู่ (พวกเราเป็นเด็กหน้าห้อง) ครับเด็กหน้าห้อง ตอนที่เข้ามาเรียนใหม่ๆ ทุกคนต่างเลือกที่นั่งกันตามใจชอบ ผมเเละก็เพื่อนสนิทของผม ก็เห็นว่า เหลือที่นั่งอยู่เพียงเเค่ หน้าห้องเท่านั้น ผมก็ตั้งใจที่จะนั่งหน้าห้องกันอยู่เเล้วเพราะตัวผมนั้นสายตาสั้นครับ เวลาผ่านมาจนใกล้จะเลื่อนชั้นเรียน ทุกคนต่างก็มีเพื่อนมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น เเต่เเล้วก็มีอยู่วันนึง ผมนั่งเขียนงานอยู่ตามปกติกับเพื่อนสนิท มีเพื่อนผู้หญิงมาขอนั่งตรงที่ของเพื่อนผมซึ่งเพื่อนผมก็นั่งเขียนงานอยู่ เธอพูดด้วยน้ำเสียงห้าวมากครับพูดในเชิงขู่พูดด้วยเสียงเเบบบีบบังคับให้เพื่อนผมยอมลุกขึ้นให้เธอนั่ง เรานั่งกันอย่างงี้ทุกวัน ครับเเต่ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้เธอถึงมาขออะไรเเบบนี้ ด้วยน้ำเสียงของเธอที่พูดเเบบนั้น เพื่อนผมก็บอกไปว่า ''ทำไมต้องลุกอะ'' เเล้วนางก็เริ่มพูดคำด่ามา ไอตอนเเรกคำด่าของเธอก็ไม่เท่าไรหลอกครับ ไปๆมาๆ ด่าด้วยคำว่า ''ไอหน้า*'' คงรู้นะครับ เเล้วเธอก็บ่นประมาณว่า
''ขอนั่งก็มากวนTeen เเม่มโคตร หน้า*เลย ไอหน้า* ส*เอ้ย กรูสายตาสั้นนะ'' เเล้วผมก็พูดไปว่า ''รู้ว่าสายตาสั้นเเล้วไปนั่งข้างหลังทำไมเลือกเเต่เเรก ทำไมไม่มานั่งหน้าๆตั้งเเต่ทีเเรก'' เเล้วนางก็เริ่มพูด วกๆวนๆ ไปดั่งประโยคข้างต้นครับ  ที่ผมอารมเสียก็คือเเค่ไม่ให้นั่งที่เเค่นี้ด่าว่า''ไอหน้า*'' ตั้งหลายรอบ มันเเรงไปมั้ย ? ไม่มีเหตุผมอื่นที่จะด่าเเรงขนาดนี้เลย เเล้วผมก็เอาเรื่องนี้ไปโพสในเฟสบุคส่วนตัวผมครับ นางก็ตามมาเหมือนกับจะหาเรื่องผมให้ได้ ผมเป็นคนโกรธง่ายหายเร็วครับ ผมก็เลยไปขอโทษนางผ่านเฟสบุค เเล้วผมก็บอกให้นางไปขอโทษเพื่อนผมด้วน เเต่นางไม่ยอมครับ เเละดูเหมือนนางยังไม่จบกับผมด้วย   ลบโพสไปเเล้วด้วย ผมควรรับมือยังไงดีครับ ? นางบอกเรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ เเน่ !!!! จะรับมือยังไงดี ไม่อยากมีเรื่อง บากหมางข้ามปี