จริงๆแล้วเรานี่บอกลาเป็นรอบที่ร้อยแล้วค่ะ 555 บอกจะตัดใจๆ แต่สุดท้ายไม่เคยทำได้ และเป็นฝ่ายเดินกลับไปเอง

แต่วันนี้ก็เป็นอีกครั้งค่ะ ....ก็ยอมรับตรงๆเลยค่ะ ว่าลึกๆอยากให้เค้ารั้ง แค่รั้งคำเดียวก็จะอยู่ แต่เค้าไม่รั้งค่ะ
ได้รับรู้ความรู้สึกเค้า คือเค้าไม่รักเราจริงๆ

สมองรับรู้และคิดได้ ว่าอยู่ตรงนี้ไม่ไหวแล้ว ต้องไปแล้ว ต้องอดทนให้ได้ แต่ก็เจ็บค่ะ
นี่นั่งพิมพ์ไปก็น้ำตาไหลอยู่ค่ะ 555 ทั้งๆที่ทำใจมานาน แต่เราไม่รู้จริงๆว่าเอาแรงฮึดที่ไหนทำให้ยังรักคนๆเดิมมานานขนาดนี้

อยากถามเพื่อนๆค่ะ ว่าตอนที่พวกคุณเจอเรื่องแบบนี้ ผ่านมันมาได้ยังไงคะ เผื่อรับฟังเรื่องคนอื่นแล้วจะเยียวยาตัวเองได้บ้าง