Race Note: IronMan 70.3 Phuket
วันที่แข่ง 27 พย 2016
สถานที่ : Xena Beach , Phuket
รายละเอียด :  ว่ายน้ำ 1.9 กม. , ปั่นจักรยาน 90 กม., วิ่ง 21 กม.

Part 1 : จุดเริ่มต้น
       เรื่องมันเริ่มจากงานแข่งพัทยาไตรกีฬาเสร็จ ความคึกและความฮึกเหิมก็มีมาก เพราะสามารถจบงานแข่งไตรกีฬาครั้งแรกในระยะสแตนดาร์ดได้  (แม้ว่าจะว่ายน้ำขึ้นเป็นคนสุดท้าย เท่านั้นไม่พอ!!! ยังเกาะทุ่นตลอดทาง และความเร็วในการว่ายน้ำก็แค่ เพซ 4 เต่ามากๆ)  

“จิตใจอยู่เหนือสิ่งอื่นใด” เช้าวันหนึ่งเจอ facebook พี่ตั้ม ผู้จัดงานพัทยาไตรกีฬาโพสบอกว่าจะให้ส่วนลดค่าสมัครงาน IronMan 70.3 Thailand กับคนที่โพสในเม้น ผมเลยไม่รอช้าเม้นไปเลย และแน่นอนต้องไม่ลืม อีก 2 คู่หูที่อยู่ดีๆ ก็ลากกันลงงานไตร “พี่ปอ” กะ “เซ็มๆ” แห่งทีมที่แข่งแกร่งที่สุดในใต้หล้า “AlleyCyclist” (กินเก่งที่สุด) ปรากฏว่า เราทั้ง 3 คน ก็เป็นผู้ที่โชคดี ได้รับส่วนลดค่าสมัคร ดีใจสิครับ (หุๆๆ ยังไม่รู้ตัวว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง) ทำการสมัครเรียบร้อย


Part 2 : การซ้อม
       “เราสมัครแข่งล่วงหน้าตั้ง 1 ปี โอ้ย ซ้อมชิลๆเหลือๆ” นี่คือความคิดช่วงแรกหลังจากสมัครไปแล้ว เรา 3 คนตั้งใจว่าจะลงงานไตร ตามรายทางต่างๆจนถึงวันแข่งเพื่อที่จะได้ซ้อมไปในตัว งานที่พวกเราลง ก็มีทั้งงานวิ่ง, งานปั่น และงานไตร  ส่วนผลลัพธ์แต่ละงานของผมอ่ะเหรอ ฮ่าๆๆๆ ก็ตามแบบข้างล่างนั่นล่ะ:
       - ลงงานไตร อัมรินทร์ ชะอำ - ยังคงกลัวทะเล โดนแมงกะพรุน DNF

       - ลงงาน โรโบแมน - ได้ฉายาใหม่ ม่อน 200 เมตร คือ ว่ายน้ำออกไปได้ 100 เมตร แล้วรู้สึกกลัวเลยว่ายน้ำกลับ ฮ่าๆๆๆ

การว่ายน้ำ
       จุดอ่อนของผมคือการว่ายน้ำ!! ผมเป็นคนกลัวทะเลลึกๆที่มองไม่เห็นครับ กลัวมากกกก แล้วเวลาว่ายน้ำออกไปนี่หัวมันจะคิดต่างๆนานา แล้วก็หมดแรงไปเฉยๆเลย  
       ผมเลยต้องหาทางกำจัดจุดอ่อนนั้นด้วยการลงเรียนว่ายน้ำในทะเลกับ SportBuddy กับจ่าโอ ผมลงเรียนไปว่ายน้ำกับจ่าโอหลายครั้งมาก แต่ก็...ยังต้องผูกทุ่นติดเอวลงน้ำทุกครั้งเพราะยังคงกลัวอยู่ จน 2 สัปดาห์สุดท้ายก่อนงานแข่ง IronMan 70.3 Thailand ผมตัดสินใจลงเรียนว่ายน้ำอีกครั้งเพื่อเพิ่มความมั่นใจ
       เรียนรอบนี้ได้จ่าโอเทรนแบบตัวต่อตัว ฝึกดริว ในสระอยู่เกือบ 3 ชม. วันต่อมาก็ไปลงว่ายทะเล เป็นโชคดีของผมที่ว่ายทะเลรอบนี้ มีนักเรียนว่ายทั้งหมด 3 คน (รวมผมด้วย) และพี่อีก 2 คน เขาก็ว่ายกันได้อยู่แล้ว ผมจึงขอจ่าให้เรือพายประกบผมเลย และผมตัดสินใจไม่ผูกทุ่นที่เอว! และวันนี้...ผมก็ทำได้ ว่ายไป 2.5 กม. ในใจผมก็เริ่มรู้สึก “มั่นใจมากขึ้นล่ะ”

การปั่นจักรยาน
       การซ้อมปั่นจักรยาน ผมเริ่มเล่นกีฬาจากการปั่นจักรยาน เรื่องปั่นจักรยานจึงไม่ค่อยห่วงมากนัก ก่อนแข่งก็ออกซ้อมปั่นที่ SkyLane บ้าง ที่หน้าบ้านบ้าง 30-40 กม. แค่นั้น และมีการลงปั่นตามงาน 100 - 200 กม มาบ้างจึงคิดว่าปั่นแค่ 90 กม.ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมาก และไปดูกราฟเส้นทางมาก็ไม่ได้ยากเลยไม่ได้เน้นซ้อมปั่นมากนัก

การวิ่ง
       การซ้อมวิ่ง ก็อาศัยไปวิ่งตามงานแข่งต่างๆ 10 กม. 21 กม. บ้าง วิ่งไปหลายงานครับ แล้วก็วิ่งแถวบ้าน ในฟิตเนส ช่วงแรกๆที่ซ้อมวิ่ง วิ่งได้ เต่าคลานมาก เนื่องจากเราไม่เคยซ้อมวิ่งเลย เราเลยต้องขยันไปวิ่ง ตามงานต่างๆ พยายามทำเวลา วิ่งให้ได้ดี และตามเวลา และคิดไว้แค่ว่าซ้อมเพื่อให้สามารถแข่ง IronMan 70.3 จบในเวลาได้ก็พอ ไม่ได้เน้นเวลาดี

Part 3 : วันลงทะเบียนและเช็คอินจักรยาน  
       ผมเดินทางมาถึงภูเก็ตล่วงหน้า 1 วันเพื่อเตรียมตัวดูสนามที่จะใช้แข่ง ผมเดินทางมาถึงจุดลงทะเบียนเวลาสายๆ บรรยากาศในงาน คนร่วมงานคึกคักมากทั้งคนไทยและต่างประเทศ มีความรู้สึก อินเตอร์มากก มีบูธขายของ ขายสินค้าที่ระลึกและบูธสปอนเซอร์
       จากนั้นผมก็ไปรับเบอร์แข่งขัน สายรัดข้อมือ และถ่ายรูป เอาจักรยานเข้าเช็คในงานจะมีบูธสำหรับเช็คจักรยานให้ด้วย ทุกอย่างเรียบร้อยผมก็เข็นจักรยานไปที่ทรานซิชั่นที่อยู่ริมหาด  เอาจักรยานเข้าไปจอดตรวจเช็คความเรียบร้อย (ปล.ร้อนมากกกก บางคนก็ปล่อยลมยางออก คงกลัวระเบิด)  ด้วยการที่จอดริมทะเลเราควรเอาผ้าคลุมจักรยานมาด้วยเพื่อป้องกันทรายจะเข้าไประบบเกียร์ต่างๆ อาจจะทำให้มีปัญหาในการแข่งขันได้ แต่ผมลืม!!! 55555


       หลังจากนั้น...ก็ซ้อมว่ายน้ำสิครับ น้ำทะเลใสมาก น่าว่ายสุดๆ แต่เพื่อความปลอดภัยในตัวเรา ก็ต้องผูกทุ่นไปด้วยครับ ฮ่าๆๆๆ เรียกความมั่นใจก่อน! ออกว่ายไป 3 รอบ ระยะทางประมาณ 1 กม. กินน้ำทะเลไปนิดหน่อยเค็มๆดี ว่ายน้ำเสร็จก็ตามไปเจอ เพื่อนอีก 2 คนที่มาสมทบ
       คือวันก่อนแข่ง เราโหลดกันหนักมาก กินถึงขึ้นจุกเลยก็ว่าได้ เอาแบบอิ่มสุดๆ เพื่อว่าวันพรุ่งนี้จะได้ใช้พลังงานได้เต็มที่ แล้วก็จัดเตรียมกระเป๋า เตรียมเจลพลังงาน อุปกรณ์การแข่งที่จะเอาไปไว้ที่ทรานซิชั่น แล้วก็เข้านอนแต่หัวค่ำ

Part 4 : วันแห่งการตัดสิน
       ตื่นขึ้นมาตอน ตี 4 เช้าวันที่ 27 พ.ย. เรา 3 คนใส่ชุดทีมพร้อมที่จะออกลุย ออกเดินทางไปถึงทรานซิชั่นประมาณตี 4 นิดๆ เข้าไปจัดของให้เป็นระเบียบ เช่น ว่ายน้ำขึ้นมา เราจะใช้อะไรบ้าง จะได้หยิบจับง่ายและไม่หลงลืมหลังจากออกจากทรานซิชั่นไปแล้ว ไม่งั้นมีดราม่าแน่นอน (สำคัญสุดคือ เจลพลังงาน ไม่งั้นหมดแรงแน่ๆ)
       หลังจากจัดของเสร็จก็ออกไปเตรียมตัววอร์มร่างกายยืดเส้นยืดสาย ลงซ้อมว่ายน้ำนิดหน่อย ช่วงนี้ยอมรับเลยว่าตื่นเต้นมาก...ที่จะต้องลงว่ายน้ำในทะเล “นี่คือการว่ายทะเลแบบไม่มีทุ่นผูกเอวครั้งแรก!!”  มองไปที่ทะเลดีหน่อยไม่ค่อยมีคลื่น ลงซ้อมป๊อกแป๊ก แช่น้ำได้นิดหน่อย ผู้ประกาศก็เรียกขึ้นมา เตรียมปล่อยตัว ช่วงแรกจะปล่อยพวกโปรไปก่อน แล้วก็จะไล่ตาม ความเร็วในการว่ายของแต่ล่ะคน ผมเลือกลงกลุ่มท้ายๆ เพื่อที่คนจะได้ไม่เยอะ และที่สำคัญคือไม่โดน “ปลาตีน”

       ใกล้จะปล่อยตัว ผมก็บอก “เซ็ม!! ตบหลังผมแรงๆหน่อยเอาให้เจ็บๆไปเลยนะ” ฮ่าๆๆๆ คือมันตื่นเต้นมาก โดนเซ็มๆ ตบไป 3 ทีลดความประหม่าลงไปได้บ้าง พอถึงจุดปล่อยตัว เจ้าหน้าที่จะกันเราไว้แป๊บนึง ให้ค่อยๆทะยอยลงทะเล พอเจ้าหน้าที่ตะโกนบอกว่า ไป!!! เท่านั้นล่ะ ผมวิ่งลงทะเลไปทันที...แล้วก็...หยุดทำใจในน้ำแป๊บนึง เพื่อรวบรวมความกล้าทั้งหมด
       ยังไงก็มาถึงจุดนี้แล้ว วกกลับไม่ได้แล้ว ไปก็ได้วะ!! ผมก็พุ่งออกไปข้างหน้า ตั้งสตินับสโตรคการว่ายของตัวเอง เพื่อไม่ให้คิดถึงเรื่องอื่น 1-2-3-4..นับวนไปแล้วขึ้นมามองทาง พอว่ายออกไปซักพัก ด้วยที่ว่าน้ำทะเลมันใสมาก เราสามารถมองเห็นพื้นทรายได้เลย หรือมองในน้ำก็เห็นนักว่ายน้ำคนอื่นๆได้  ความมั่นใจเริ่มมา เริ่มว่าย ดราฟคนข้างๆ จนผ่านทุ่น 400 เมตรแรกไปได้ หลังจากนั้นความมั่นใจเริ่มเยอะขึ้น เริ่มแซงไปดราฟคนอื่นเรื่อยๆ และตั้งจะไม่เกาะทุ่นเด็ดขาด! นี่ IronMan นะ ถ้าเกาะทุ่นนี่ เราจะไม่ชนะใจตัวเองแน่นอน เราต้องว่ายให้ครบ  บิ้วตัวเองระหว่างว่ายไปเรื่อย จนทุ่นสุดท้าย ทุ่นนี้เป็นปัญหามาก เพราะมองไม่เห็นทุ่น แสงมันแยงตา ว่ายๆไปต้องหยุดมองว่าเบี้ยวมั๊ย จนผ่านมาได้อีก 100 เมตรจะถึงฝั่งแล้ววว คิดในใจ เราทำได้แล้ว!!! ดีใจมากกกก ว่ายไปๆๆ จนถึงฝั่ง ดีใจมากที่เราก้าวข้ามความกลัวทะเลมาได้ เจอแฟนรอ ถ่ายรูปกะวิดีโอเลยดีใจสุดๆ จบแล้วกับการว่ายน้ำ 1.9 กิโลเมตร ใช้เวลาไป 50 นาที (เพื่อน 2 คนขึ้นมาก่อนหน้าแล้ว)

       เข้าทรานซิชั่นเพื่อไปปั่นจักรยานต่อ!! พอเข้ามาทรานซิชั่นก็จัดการล้างตัวด้วยน้ำที่เตรียมไว้ และล้างเท้าเอาทรายออกก่อนจะใส่รองเท้าปั่นจักรยาน หยิบเจล 4 ซอง สำหรับกินทุกๆ 45 นาที  เตรียมตัวและสิ่งของทุกอย่างเสร็จเราก็จูงจักรยานวิ่งออกจากทรานซิชั่น พอขึ้นจักรยานได้เราก็ซัดเลยครับเพราะจักรยานเป็นอะไรที่เราถนัดมากกว่าว่ายน้ำและวิ่ง
       ทางปั่นจักรยานของ IronMan Phuket นี้ จะเข้าไปตามหมู่บ้านและวกออกไปถนนใหญ่ เส้นหลัก ทางเป็นเนินขึ้นๆลงๆ ซึ่งทางแบบนี้ผมถนัด เพราะมันจะมีแรงส่งและไม่ต้องออกแรงมากนัก ส่วนจุดเด่นของสนามนี้ คือ…..การจูงจักรยานข้ามสะพานลอย ฮ่าๆๆๆ ช่วงแรกของการปั่นก็ปั่นตามเขาไปเรื่อยๆ (ไม่ได้ดราฟนะ เขาห้ามดราฟ แค่ตามอยู่ห่างๆ)  ปั่นไปซักพักก็เจอคนจักรยานมีปัญหา 1 คัน 2 คัน พอ ผ่าน กม.40 กว่าไป เห้ย!! เริ่มเยอะ เราจะรอดป่าวนี่เริ่มหวั่นใจกลัวยางรั่ว เพราะไม่ได้พกอุปกรณ์อะไรมาเลย  ปั่นไปก็ภาวนาไป

       จนถึงช่วงจุดกลับตัว กม. ที่ประมาณ 45 เป็นจุดให้น้ำ….ที่อันตราย..เลยก็ว่าได้ เพราะคนที่รับน้ำเสร็จออกมาไม่ดูอะไรเลย จูงจักรยานออกมาดื้อๆ ชนซิครับ ตูมม! ต่อหน้าผมเลย ตอนผ่านจุดรับน้ำผมเลยตะโกนระวังก่อนเลย (มีฝรั่งเยอะด้วย จะฟังรู้เรื่องป่าวก็ไม่รู้ 5555)   หลังจากนั้นก็ปั่นไปเรื่อย ท่องไป อย่ารั่วนะยาง ถ้าจบจักรยานได้ งานนี้...จบได้แน่ๆ  จนปั่นกลับมาจุดทรานซิชั่นสำเร็จได้ด้วยเวลา 3.09 ชม. กับ 90 กม. ตรงตามเป้าหมายที่วางไว้
       ต่อไปก็เตรียมตัววิ่ง!!! วิ่งนี่เป็นอะไรที่ยากสำหรับผมมากกก ก่อนวิ่งซัดเจลไป 1 ซอง  สนามนี้ให้วิ่งวน ในลากูน่า 2 รอบ ซึ่งตอนผมเริ่มวิ่งนั้น หลายๆคนก็วิ่งจบไปแล้ว หลายคนก็วิ่งรอบที่สอง และผมก็สังเกตเห็นบางอย่าง มันคือ...เชือกฟางห้อยคอ….เห้ย เขาไปเอามาจากไหน..อะไร..ยังไง..ทำไมเราไม่เห็นมีเหมือนเขาเลย ยังไม่มีสักเส้น นี่เขามีกันหลายเส้นมากๆ จนมาถึงบางอ้อ ก็ตอนประมาณ กม. ที่ 4 มั้ง มันเป็นจุดเช็คพอยต์ ซึ่งเขาจะแจกเชือกฟางให้ห้อยคอ ว่าผ่านจุดนี้มาแล้วนะ

       ผมก็วิ่งๆเดินๆ ไปเรื่อย เพราะจากที่คำนวนแล้ว น่าจะจบทัน แต่ช่วง กม. ที่ 10 กว่ามีเป๋เหมือนกัน เพราะว่าไม่ได้กินเจลและดื่มน้ำถึงขึ้นเซเลย โชคดีที่ใกล้ถึงจุดให้น้ำแล้ว เลยประคองตัวไปให้ถึง กินเจล ดื่มน้ำแล้ว วิ่งต่อไป หลังๆนี่ นักกีฬาก็ให้กำลังใจกัน ให้วิ่งให้จบ วิ่งๆไปบางช่วงน้ำขาดไม่พอกินนี่เซ็งเลย ต้องลากตัวไปจุดให้น้ำต่อไป จนในที่สุดก็ครบ 21 กม. ด้วยเวลา 3.15 ชม.
       ในที่สุด!!! ก็เข้าเส้นสิค๊าบบบ มันเป็นความรู้สึกที่สะใจมากกกก...แบบว่าทำได้แล้วโว้ยยยยย  ยิ่งตอนที่ ผู้ประกาศเรียกชื่อเรานะ โอ๊ย!!! สะใจ...แบบว่าในที่สุดเราก็ทำได้ และเพื่อนที่มาด้วยกัน อีก 2 คนก็จบด้วย มันดีงามที่สุด  จบมาด้วยเวลา  7.28 ชั่วโมง มันเป็นอะไรที่สุดยอดมากสำหรับผม


สุดท้ายนี้ ต้องขอบคุณ
       - คุณแฟนที่น่ารัก รอถ่ายรูปให้  
       - ทีม AlleyCyclist ที่ซ้อมเป็นเพื่อนกันทั้ง ว่าย ปั่น วิ่ง
       - จ่าโอ SportBuddy ที่สอนแล้วสอนอีก กว่าผมจะหายกลัวทะเล