สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรานะ

เริ่มเรื่องเลยคือตอนแรกเข้าม.1มาตอนแรกๆ เราก็มีเพื่อนจากรร.เก่าอยู่แล้ว เราก็มีกลุ่มเพื่อนเก่านี่แหละเดินไปไหนมาไหนด้วยกัน จากนั้นเราเริ่มทำความรู้จักกับเพื่อนคนใหม่ๆที่มาจากรร.อื่นๆ เราเจอเพื่อนคนนึง(ผญ)ขอแทนว่า"เอ" เขาก็คนที่มองแล้วน่ารักดี แต่ก็ไม่ได้อะไรมากนัก พอถึงคาบคณิตเราได้นั่งข้างๆกับเอเราก็คุยกันปกติ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกแปลกๆมันมาได้ยังไง คือตอนแรกเราก็คุยกันตามประสาเพื่อนกัน

จนวันนึงความรู้สึกนี้มันก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เราพยายามไม่คิดอะไรกับเอ แต่ความรู้มันยังไม่ค่อยมากนัก พอปิดเทอมม.1กำลังจะขึ้นม.2 เราก็ชวนเอไปดูหนังผีกับเพื่อนอีกประมาณ2-3 คน ตอนแรกๆก็ดูปกติ ด้วยความที่เราเป็นคนกลัวผี เราเลยเอื้อมมือไปจับมือของเอแต่เหมือนเอก็ไม่ได่ว่าอะไร มันเป็นครั้งแรกที่ได้จับมือกับใครคนนึงแล้วดูหนัง อีกความรู้สึกมันก็ดี แต่อีกความรู้สึกมันก็แปลกๆนะ

พอขึ้นม.2เราได้แยกกลุ่มกับเพื่อนเก่ามาอยู่กับเอเนื่องด้วยว่ามีปัญหากันนิดหน่อยแต่ไม่ได้รุนแรงมาก คือแยกกันด้วยดีอ่ะนะ เราก็มาอยู่กับA แรกๆยังไม่ค่อยสนิทกัน เราเนี่ยด้วยค่อยเป็นคนขี้งอนง่ายมากกกกก แล้วก็ชอบงอนเอบ่อยมากๆ งอนเรื่องไม่เป็นเรื่อง พอเอรู้ว่าเรางอนก็ง้อใหญ่เลย งอนด้วยการที่เดินเข้ามาจับมือประสานแล้วก็ถาม "งอนอะไรอีกเนี่ย ดีกันน้า" โอ้โห้ใจนี่เต้นตุ้บตั้บเลย  หายงอนสิครับรอไร 55555

ละเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ตอนนั้นเราเล่นงุ้งิ้ แหย่เอมากๆ เอก็บอกว่าเล่นไรนักหนาเนี่ยรำคาญ (ด้วยความที่เราเคยโดนบล็อคจากคนคุยเก่าว่าจะบล็อค รำคาญ) ละเราก็เคยบอกเอไว้แล้วด้วยว่าไม่ชอบคำว่า "รำคาญ" มันทำให้เราก็น้อยใจนิดๆอ่ะเนอะ พอเราหงอยมาทั้งวันตอนเย็นเพื่อนอีกคนก็มาถามว่าเป็นไร เราก็บอกว่าน้อยใจเอนิดหน่อย มันเลยถามว่าเรื่องไร เราบอกว่าก็มันทำตัวของมันเอง อยู่ดีๆเราก็พูดออกไปเฉยเลย เพื่อนคนนั้นมันเลยแชทไปหาเอ ละบอกว่เราโกรธเอ เพราะเอทำตัวของเอเอง
เอคงคิดว่าเราจะนินทาเลยแหละมั้ง (ตอนแชทเรายังไม่รู้ว่าคุยกัน)พอวันรุ่งขึ้นปกติเวลาเอมารร.มันก็จะมาทักเราแบบเหมือนไม่เจอมาหลายวัน แบบบ้ามากๆ แต่วันนี้มันหงอยมาก ไม่เข้ามาคุยกับเรา เราเข้าไปหามันก็เดินหนี พอเริ่มคาบไทยปกติก็นั่งด้วยกัน แต่มันขอสลับที่กับเพื่อนอีกคน เราเริ่มรู้ละว่าเกิดไรขึ้น แต่ตอนนั้นเรานั่งร้องไห้เลยอ่ะ พอตอนเย็นเราแชทไปหาเพื่อนที่คนไปบอกเอว่าเราโกรธมัน มันก็ยอมรับมาคุยกับเอ มันก็ขอโทษไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้
วันต่อมาเราไม่ได้คุยกับเอเลย เราพยายามเข้าไปหาเอ พยายามจะอธิบาย แต่เอก็ไม่ยอมฟัง เราท้อมากๆ เรากลับบ้านมาข้าวกินไม่ลง นอนก็ไม่หลับ เราพยายามให้เพื่อนคนอื่นๆช่วย ไอ้คนนั้นก็ช่วยนะคงรู้สึกผิดที่ไปคุยกับเอแหละมั้ง 555555  เราพยายามหลายครั้งมากๆๆๆๆ พยายามเข้าไปคุยประมาณ1อาทิตย์ได้ เอเดินหนีเราตลอด เราเลยคิดว่าพอเถอะในเมื่อเราพยายามขนาดนี้แล้ว ก็พอเถอะเหนื่อยตัวเองเปล่าๆ

พออีกอาทิตย์นึงปุ้ปอยู่ดีๆเอก็เข้ามาคุยกับเราเฉยเลย ไม่นานก็กลับมาคุยกันปกติ แต่มันมีอย่างนึงที่ไม่เหมือนเดิม คือปกติก่อนที่จะทะเลาะกันอ่ะ เรากับเอเวล่เดินไปไหนก็จะจับมือด้วยกันตลอด ส่วนตอนนี้เราไปจับมือเอเหมือนว่าเอจะพยายามเบี่ยงมือยหนี ก็น้อยใจนิดหน่อย แต่ก็คงไม่งอนเหมือนเมื่อก่อน เพราะกลัวว่าเอจะรำคาญ เราก็เห้อช่างเขาเถอะ เขาคงไม่อยากจับมือเราแล้วล่ะมั้ง แต่เอก็เริ่มมีคนที่ชอบแล้วคนที่ชอบของเอเป็นผช. เอก็เริ่มทักแชทไปคุยด้วย แต่ก็ไม่นานพี่คนนั้นเขาก็มีแฟนไปซะแล้ว เราก็หึงๆเอเหมือนกันนะ แต่ก็ทำไรไม่ได้นอกจากมองเอ เราเห็นเอคุยกับพี่เค้าเอแลมีความสุขมาก เราชอบนะเวลาเห็นแกยิ้ม

พอขึ้นม.3เรากับเอก็สนิทกันมากกว่าเดิมแต่ก็ทำตัวปกติเหมือนเพื่อนกันนี่แหละ แต่ช่วงม.3นี่สิ เรากับเอไปเที่ยว ไปดูหนังด้วยกันบ่อยมาก จนมีเพื่อนมาทักว่า แก2คนเหมือนเบี้ยนเลย ตอนนั้นเดินไปซื้อขนมเอเอื้อมมือมาจับมือเรา เพื่อนก็บอกกันว่าหู้ยยย เป็นเบี้ยนปะเนี่ย ละเอตอบกลับไปหาคนนั้นเลยว่า แหม่ๆอย่าให้กูเห็นจับมือใครนะกูจะล้อให้เบี้ยนเหมือนกัน อ้อเราลืมบอกว่าตอนเปิดเทอมม.3เราเคยพยายามจะให้ความรู้สึกแปลกๆกับเอมันหายไป เราเห็นเด็กคอนแวนต์คนนึงโคตรน่ารัก เจอครั้งแรกไม้รุ้ทำไมชอบเลน เราก็ไปถามหาเฟส หาไอจี หาทุกอย่างแอดไปเค้าก็รับ เราก็เริ่มอยากคุยแต่เราต้องดูให้ชัดก่อนว่านางมีแฟนมั้ย คือหน้าทล.ของคนนี้ขึ้นว่าโสด แต่เราคิดว่ายังคงไม่พอ เราเลยไปส่องไอจี เจอรูปๆนึง แคปชั่นว่าขอบคุณนะที่รัก ละรูปคือเป็นเค้ก น่าจะวันครบรอบแหละ ละอีกวันเห็นนางลงรูปกะแฟนจับกันด้วย โอ้โห้โป๊ะเลยแกร๊ นางมีแฟนเแล้วละแฟนก็เป็นผญ.ด้วยสวยด้วยจ้าา เรานี่นกอีกตามเคย ช่วงนั้นมีพี่ผช.คนนึงมักแชทเรามาซึ่งไม่รู้จักมาก่อนแต่เคยเห็นหน้าแหละขอแทนว่าBละกัน พี่เค้าส่งรูปมาละถามเรามาคนนี้ใช่เพื่อนน้องมั้ย เราบอกว่าไม่ใช่ไม่รู้จัก ละพี่เขาก็คุยๆ เป็นผชที่หลงตัวเองมาก ชอบบอกว่าตัวเองน่ารัก หล่อไรงี้ 55555 พี่เค้าก็ชวนเราเล่นเกมนะ เราก็รู้สึกดีนะ
พอเพื่อนรู้ว่าเราคุยกะพี่เค้าล้อกันใหญ่เลย เดินไปเจอพี่เค้าทีไรล้อกันเสียงดัง 5555  เอก็ล้อ 55555 กลับมาเรื่องเรากับเอ เอเนี่ยมีคนที่มาชอบเยอะมากเพราะเป็นผญ.ที่เพอร์เฟคสุดๆ สวย เรียนเก่งแถมบ้านรวย
ทำให้มีหนุ่มๆเข้าหาเยอะ ละมีผช.คนนึงคุยกับเอตอนแรกเอมันก็ไม่ได้ชอบหรอกทำไปทำมาเอมันสับสนเฉยเลย มันหวั่นไหว มันก็มาปรึกษาเรา เราก็หวงอ่ะนะ แต่ก็ไม่ได้ไรอีกเหมือนเคย เราก็บอกว่าแกรู้สึกไงละ มันก็บอกว่าเริ่มหวั่นไหว เราก็บอกมันเป็ธรรมชาติแหละที่คุยกับใครก็หวั่นไหวไปหมด เอมันแชทไปบอกคนนั้นว่าสรุปจริงจังมั้ย มันบอกไม่รู้เหมือนกัน เอมันเลยบอกกูหวั่นไหวนะเว้ย มันก็ตอบก็รู้แล้วแต่ก็คุยกันแบบนี้ไปดีกว่า คือเราดีใจมากที่ไอ้คนนั้นมันไม่ขอเอเป็นแฟน ขอบคุณมากนะ เอไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย เราก็ด้วย 5555  

เราหึงเอมากเลยอ่ะ ทำไรกับใครหวงไปหมด เราก็เจ็บหลายครั้งนะ บ่อยมากละ เราพยายามจะตัดใจ เหมือนจะเริ่มตัดใจได้ เอ้ยกลับมาเป็นแบบเดิม ทำไมกันนะเนี่ย
เราว่าเราสนิทกันหรือป่าวเลยเกิดความรู้สึกแบบนี้? มันใกล้ชิดกันใช่มั้ย ? ตอนนี้เราอยู่ม.3เทอม2ละ ม.4ก็คงจะต้องแยกกะนอยู่คนละห้องเอเขาเรียนเก่งก็ได้อยู่ห้องดีๆ ส่วนเราไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ เราคิดว่าความรู้สึกมันคงจะหายไปเองถ้าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก แต่อีกใจก็แอบหวงเอเหมือนกันกลัวจะสนิทกับคนอื่นแล้วลืมเรา

ปล.เรากับเอไม่เคยทำอะไรล่วงเกินนอกจากจับมือทำแค่นี้แหละ เราไม่เคยบอกเรื่องนี่กับใครเลย เราไม่เคยบอกใครว่าเรามีความรู้สึกดีกับเอ และเราไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนยอกจากเอ ปีกว่าแล้วที่ความรู้สึกแบบนี้มันไม่หายไปสักที