กระทู้นี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากมาระบายเรื่องเฉยๆ ไม่รู้ว่ามันผิดมั้ยที่เราจะรู้สึกหวงเพื่อน เรากับเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ม.1 อยู่กันสองคนมาตลอดจนกระทั้งขึ้นม.3ตอนเทอมสอง เรากับเพื่อนอีกกลุ่มนึงเริ่มสนิทกันเลยรวมตัวกัน แต่ก็มีเพื่อนคนนึงที่มีปัญหากับคนในห้องเข้ามาอยู่ด้วย ซึ่งเราทุกคนก็ต้อนรับ เขาก็เป็นคนดีนะคะ แต่พอขึ้นม.4มาเพื่อนสองสามคนในกลุ่มก็ย้ายไปเรียนที่อื่น เราเรียนแยกห้องกับเพื่อนสนิท ซึ่งเพื่อนสนิทเราอยู่ห้องเดียวกับเพื่อนคนนั้นแล้วก็เพื่อนอีกคน เราขอสมมุติชื่อนะคะ เพื่อนที่พึ่งเข้ามาคือเอ เพื่อนที่ไปห้องนั้นด้วยชื่อบี เรากับเพื่อนเรียนกันคนละแผนการเรียน เวลากินข้าวก็กินด้วยกันปกติแต่เรารู้สึกได้ว่าเหมือนเราไร้ตัวตนเมื่ออยู่ในวงสนทนาระหว่างเพื่อนสนิทเรากับเอ เอก็เอาแต่คุยกับเพื่อนเราไม่สนใจเราเลย เหมือนอากาศธาตุเลย เราก็เข้าใจนะ อยู่คนละห้องกันเรื่องที่นำมาคุยมันก็น้อยลง เราจึงพยายามพูดเรื่องที่เราสามารถเข้าใจกันได้ทุกคน แต่ก็คุยกันได้สองสามประโยคแล้วเขาก็กลับไปคุยกันเหมือนเดิม ส่วนบีที่อยู่กับพวกเขา เรารู้สึกได้เลยว่าเขานอย พูดน้อยลง ไม่กินข้าว ส่วนเรื่องในแชทที่คุยกันมันน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดเลย ยอมรับว่าตอนที่ผ่านมาซักพักหลังรู้สึกได้ เรากินข้าวไวขึ้น พูดน้อยลง ก็ไม่มีใครสนใจอยู่ดี เขาไม่ถามว่าเป็นอะไร เหมือนไม่รู้สึกถึง เรางี่เง่าหรอที่เป็นอย่างนี้ ควรถอยห่างดีมั้ย ไม่ได้อยากทำตัวงี่เง่า แต่ในเมื่อเขาเจอคนที่ดีกว่า ก็ควรปล่อยไป ใช่มั้ย???