เรารู้จักชาวซิกข์หลายคนค่ะ พวกเขาเป็นลูกค้าของบริษัท สนิทสนมกันก็กลายเป็นเพื่อนด้วยนอกจากธุรกิจที่เราสนับสนุนเขาด้านงานปรึษา งานกฎหมายและด้านอื่น

ที่เขารวยตามที่ จขกท ตั้งข้อสังเกตุ ไม่ใช่เพราะว่าเขาค้าขายในไทยจนรวยแต่อย่างเดียวค่ะ หลายคนมีฐานะดีจากอินเดีย นำเงินมาลงทุนในไทย คือไม่ใช่เริ่มจากศูนย์นะคะ และจำนวนมากก็กลายเป็นคนไทย พูดเขียนอ่านฟังภาษาไทยเหมือนเรา ๆ ท่าน ๆ แต่ความเป็นซิกข์ก็ยังอยู่ตัวพวกเขาเต็มเปี่ยม

อะไรคือความเป็นซิกข์หรือคะ ?
เท่าที่สัมผัส ชาวซิกข์ให้ความสำคัญกับการค้าขายและเป็นนายจ้างค่ะ เน้นการสร้างฐานะ แทนการเน้นความเป็นนักรบในอดีต และเขาทำได้ดีมากด้วย ที่เห็นโพกศีรษะนั่นแหละ ชาวซิกข์ทั้งนั้น  จขกท เคยเห็นพวกเขาเป็นลูกจ้างไหมคะ ยากดีมีจน เขาจะไม่เป็นลูกจ้างค่ะ หรือเป็นก็น้อยมาก

นอกจากนั้น เขาจะมีกฎเกณฑ์การใช้ชีวิตที่เข้มงวด รู้สึกมีกฎหลายข้อที่ต้องปฎิบัติ เช่น
สรวมกำไลเหล็ก เพื่อเตือนตัวเองว่า อย่ายื่นมือออกไปทำอะไรผิดศีลธรรม
สรวมกางเกงขาสั้น เพื่อความคล่องตัวในการรบ (ยุคนี้อาจไม่รบแล้ว)
ไม่ตัดผม หรือ โกนหนวดเคราตลอดชีพ
เหน็บดาบ ปัจจุบันทำเป็นเข็มกลัดเสียบไว้ที่ผม
และอะไรอีกบางข้อซึ่งเราจำไม่ได้
แต่สังเกตุไหมคะ ว่าชาวซิกข์จำนวนน้อยเหลือเกินที่มีชีวิตกลางคืน เขาทำงานกันหนักค่ะ เน้นการสร้างฐานะจริง ๆ และยังเคร่งศาสนามาก ๆ

เรารู้จักชาวซิกข์คนหนึ่งตั้งแต่เขาเป็นชายวัยรุ่น พ่อแม่ให้มาเมืองไทยเพื่อเปิดร้านตัดเสื้อผ้า หลายปีผ่านไป เขาเป็นผู้ส่งออกหมากแห้ง อาหาร
และสารพัดสินค้าไปอินเดียและอีกหลายประเทศ เขาแต่งงานกับหญิงชาวซิกข์ที่พ่อแม่เลือกให้ ปัจจุบันมีลูกสองคน เข้ามหาวิทยาลัยที่สิงคโปร์และ
ที่อินเดีย

เราถามเล่น ๆ ว่าก่อนแต่งงาน รู้จักภรรยานานแค่ไหน เขาตอบว่า เคยเห็นหน้าไกล ๆ ที่บ้านฝ่ายหญิงครั้งหนึ่ง  ครั้งที่สองก็ในพิธีแต่งงาน
เรากระเซ้าว่า แล้วถ้าแฟนไม่สวยจะว่าไงล่ะ เขาตอบว่า ไม่ว่าไงหรอก พ่อแม่รักผม คงไม่เลือกคนไม่สวย คนไม่ดีให้หรอกน่า