เหี้....!!
คนที่มาดูน้ำไห้ผมมันยังไม่ออกไปอีก ยืนเลือดกำดาวหยดติ๊งๆ ไม่รู้เนื้อรู้ตัว ผมเลยตะโกนบอกมัน
"เห้ยๆ เลือดกำดาวไหล นายไปล้างก่อนไป"
พูดจบอีกฝ่าย ยังยืนนิ่ง พอผมเอาผ้าขนหนูมาพันเสด มันก็เหมือนคนเพิ่งได้สติ
ฟิวพูดขึ้น
"เอ้ย โทษๆ ไม่ได้ตั้งใจจะดูนะเว้ย เรากะว่าจะออกไปนานแล้ว งั้นเราออกไปก่อนนะ"
พูดจบก็เดินไป เอากระดาษชิดชู่ไปยัดจมูก
ฟิวคิดอยู่ในหัว "เอ้ย ทำไมเราเอาแต่มองถึงไม่ออกมานะ เอ๊ะ ทำไมเราถึงเลือดกำเดาไหล เอ๊ะ ทำไมเราถึงเอาแต่คิดภาพนั้น" พูดไปยิ้มไป
"แต่ก็ น่าโครตๆเลยนะเนี้ย"
อีกฝ่ายเดินออกไปแล้ว ผมก็เดินตามออกไป เอาชุดแล้วกลับไปเปลี่ยน แล้วก็ออก มาบอกฟิว ให้ไปอาบน้ำ พออาบเสร็จ ก็เข้านอน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รุ่งเช้า
เสียงรถดังขึ้น แม่กลับมาแล้ว ผมได้ยินเสียงกริ่ง เลยลุกไปดูตรงระเบียง เห็นแม่กลับมา ก็รีบลงไปเปิดประตูให้ แม่ถามว่า
"เป็นไงบ้างลูก แม่คิดถึงมากเลยนะ"
แล้วก็เข้าไปกอด
ผมก็บอกไปว่า
"สบายดีคับ คิดถึงแม่เหมือนกัน"
ฟิวเดินลงมาเจอแม่ผมก็สวัสดี พูดจาอย่างสนิทสนมเหมือนรู้จักกันมาก่อน
"คุณน้าสวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันนาน คุณน้าสบายดีรึปล่าวคับ"
แม่ผมก็ตอบ
"สบายดีจ่ะ โตขึ้นแล้วหล่อนะเนี้ย"
พูดจบก็ช่วยแม่ผมถือของเข้าบ้าน แม่ผมก็บอกไห้ผมกะฟิวไปนั่งบนโชฟาก่อน แล้วก็ตามมานั่ง แล้วก็เอ่ยขึ้นว่า
"ลูกจำป้าแจ่มได้ไหม เนี้ย เป็นหลานป้า ชื่อฟิว ตอนเด็กๆ ลูกก็เคยไปเล่นด้วยกันอยู่บ่อยนี่หน่า จำไม่ได้แล้วหรอ ดีแล้วแหล่ะที่รู้จักกัน"
ผมก็นึกไปนึกมา อ๋อ เด็กที่ชอบกวน...ผมตอนนั้นนี่เอง " ตอนเด็กๆ แม่ชอบพาผมไปสอยมะม่วงที่ไร่ ป้าแจ่ม"
แล้วแม่ก็พูดต่อว่า
" ไช่ แม่เห็นว่าเค้าอ่ะหางานพิเศษทำ ก็เลยชวนมาให้ทำงานกับแม่"
ผมก็ถามไปว่า
"แล้วให้ฟิวทำงานอะไรหรอคับ"
แม่ก็ตอบว่า
"คนดูแลลูกไง"
ผมอุทานทันที
"ห๊ะ คนดูแลผมเนี้ยนะ แม่ผมเป็น ผช.นะ จะต้องมีคนดูแลทำไม"
แม่ก็ตอบมาอย่างห่วงๆ
"ก็เราพึ่งย้ายมาแถวนี้ ถ้ารร.นี้มีคนชอบหาเรื่องขึ้นมาจะทำยังไง แล้วลูกก็ไม่ค่อยคบกะเพื่อนคนอื่นด้วย แม่เลยให้น้องฟิว นี่แหล่ะมาเป็นเพื่อนลูก"
ผมนึกในใจ
"ก็ไอ้คนที่ชอบหาเรื่องชาวบ้านที่สุดในรร.ก็ มันนั่นแหล่แม่"
ฟิวก็พูดขึ้น
''ผมต้องขอบคุณคุณน้ามากเลยนะคับ ถ้าไม่ได้คุณน้า ผมก็คงไม่ได้มีประสบการณ์แบบนี้หรอกครับ ผมจะได้รู้ว่าเงินแต่ละบาทหายากขนาดไหน ผมรับรองเลยครับ ผมจะดูแลลูกน้าแบบ ยุงไม่ให้แต่ ไร ไม่ให้ตอบเลยคับ ไม่ต้องห่วงนะคับ"
พูดจบ แม่ผมก็เข้าไปลูบหัวฟิว บอกว่า
"งั้นแม่ฝากดูแลลูกแม่ด้วยนะ" แล้วก็พูดเสียงแบบแหย่ๆอีก
"ลูกแม่ ยิ่ง บอกบาง ร่างน้อยอยู่"
"แล้วอม่กะฟิว ก็หัวเราะคิกๆกันสองคน ผมเลยบอกแม่ น้ำเสียงปนๆกะงอล
"โห่แม่อ่ะ ทำไรไม่ปรึกษากันเลย อาบน้ำไปรร.แล่ว"พูดจบก็ทำหน้าไม่ค่อยพอใจเดินขึ้นห้องไป อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมา สองคนนั้นก็ยังคุยกันอยู่อีก ผมก็เลยพูดไป
"ฟิว จะไปไม๊ โรงเรียนอ่ะ"
พูดจบผมก็ไปนั่งรอในรถ ฟิวก็ รีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ลงมาอยู่ในรถด้วย ผมก็แปลกใจถามมัน
"เอ้าทำไมไม่ขับรถไป"
ฟิวก็ตอบ
"ก็น้าบอกจะไปส่งเราพร้อมกันที่รร."
ผมนิ่งสักพักหันหน้ากลับ แม่ก็ออกรถ.ไปรร.
เวลาผ่านไป จนถึงเวลาเลิกเรียน วันนี้แปลก แม่มารับ ผมก็ขึ้นรถไป ถามแม่
"ทำไมวันนี้แม่มารับอ่ะ"
แม่ผมก็ตอบว่า
"ก็วันนี้เดี๋ยวแม่พาลูกไปหาป้าแจ่มด้วยกัน"
พูดจบ ก็เหนฟิววิ่งมาเคาะประตูเรียก ให้เปิด พูดพร้อมเสียงหายใจหอบเหนื่อย
"โห่ นิค หาตั้งนาน ออกมาก่อนไม่บอกกันสักคำ ขอโทษคุณน้าด้วยนะคับที่ให้รอผม"
แม่ผมก็ตอบ
"ไม่เป็นไร ปะไปหาป้าแจ่มกัน บอกทางน้าด้วยนะ"
พอถึงบ้านป้าแจ่ม ก็พากันออกไปไหว้ ถามสารทุกข์สุขดิบ กันสักพัก ป้าแจ่มก็มาหาผมบอกว่า
"ไม่เจอกันนาน โตเป็นหนุ่มหล่อแล้วนะเนี้ย"
ผมก็ตอบไปว่า
"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ป้าแจ่มก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลยนะเนี้ย"
ป้าแจ่มก็หัวเราะ แล้วก็พาเดินไปตรงม้านั่ง แล้วแม่ก็พูดกับป้าแจ่มว่า
"ป้า เดี๋ยวฉันขอให้ ฟิวไปอยู่กับฉันนะ พอดีฉันให้ฟิวไปทำงานกับฉันน่ะ เค้าอยากลองหาประสบการณ์ดู"
ปกติป้าแจ่มก็เป็นคนใจดีอยู่แล้วเลยตอบไป
"ได้สิ่ จะได้ให้หลานชาย ไปเปิดหูเปิดตาสักหน่อย อยู่แต่ที่บ้าน ไม่มีเพื่อนเลย"
ผมนี่อึ้งเลย พูดไรไม่ออก ก็เหนฟิวพูดขึ้น
"คุณน้า ป้าแจ่ม เดี๋ยวผมขอพาฟิวไปเดินเก็บผลไม้ในสวนนะ"
พูดจบก็ลุกขึ้นดึงแขนผมไป ทั้งแม่ ทั้งคุณยายก็หัวเราะกัน
พอเดินมาได้สักพัก ฟิวก็ยังไม่ปล่อยออกจากมือผมสักที ผมก็เลยบอกมันไปว่า
"ปล่อยได้แล้วมั้ง จะจับมือเราไปยันท้ายสวนเลยรึไง"
พูดจบผมก็สบัดมือออกมาแล้วก็หาเดินดูต้น มะม่วงมั่ง ต้นมะพร้าวมั่ง เดินไปเดินมาก็เจอเสื่อปูอยู่ ผมก็เลยไปนั่งพักสักหน่อย แต่เดี๋ยว ฟิวหายไปไหน ผมก็ตะโกนเรียกมัน "ฟิว อยู่ไหน ฟิว ฟิว" สักพักก็มีเสียงนึงตะโกนตอบ
"อยู่นี่ ไปเอามีดกะ น้ำพริกปลาหวานมา มากินมะม่วงกัน" พูดจบก็วางของที่ถือมาเต็มมือ
กี่เดือนแล้วนะ ที่ผมไม่ได้กินมะม่วงเลย
เด็กทั้งสอง ก็กินอย่างเอร็ดอร่อย เหลือไว้เพียงแกนมะม่วง กินเสดก็กำลังจะลุกไปที่บ้านป้า เพราะเย็นมากแล้ว ขณะลุก ผมก็ดันลื่น
โคร่มมมมม
ผมหลับตาเพราะกลัวเจ็บ แต่รุสึกทำไมมันนุ่มๆ พอลืมตาขึ้นมา เอ้า ทำไมฟิวมาอยู่ใต้ตัวผมสะงั้น ทั้งคู่เบิกตาจ้องมองกันด้วยระยะห่างเพียงไม่ถึง 1 เมตร ผมรู้ได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจ ฟิว มันแรงขึ้น และแรงขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นฟิวก็ยื่นหน้าเข้ามา เข้าไปไกล้ใบหูของผมแล้วพูดว่า
"นี่คนหรือช้างเนี้ย หนักโครตๆเลย" ผมได้ยินดังนั่นก็ผลักมันจะลุกขึ้น แต่ลืนอีก หน้าผมไปโดนอะไรนุ่มๆก็ไม่รู้ ผมหลับตา พอลืมตาขึ้น ปากผม ไปติดกันกับปากไอ่ฟิว ผมเบิกตากว้างรีบถอนออก แล้วลุกขึ้นอย่างระวัง รีบเดินกลับบ้านป้าแจ่ม ทิ้งฟิวให้อยู่ตรงนั้นคนเดียว
ฟิว-
เอ้ยเมื่อกี้นี้มันอะไรวะ ทำไมต้องไปรับแทนด้วย เอ๊ะ ทำไมต้องไปพูดแบบนั้นด้วย เอ๊ะทำไมรู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก เอ๊ะเมื่อกี้นี้ผมกับนิค จู... กัน เอ้ย ทำไมผมถึงไม่ต่อย ความคิดในหัวตีกัน คิดไปยิ้มไปเหมือนคนสติไม่อยู่กับตัวสุดท้ายก็ดึงสติกลับมาจนได้ แล้วก็รีบวิ่งกลับบ้าน พอกลับถึงบ้าน ก็เห็นกระเป๋ากับหนังสือเรียน วางอยู่บนโต๊ะ ป้าแจ่มก็พูดขึ้นว่า
"นี่ของ ไปอยู่กับเค้าทำตัวดีๆ อย่าเกเรนะรู้ไม๊" ผมก็ตอบ"คับ" พูดจบก็ยกของไปท้ายรถของน้า เก็บของเสร็จ ก็เห็นนิคนั่งอยู่ในรถ คุณน้าไปบอกลาป้าอยู่ ก็ทางสดวก เปิดประตูเข้าไปนั่งลง ทุกอย่างเงียบสงัด ไม่มีใครยอมพูดกับใคร สุดท้าย ฟิวก็เอ่ยขึ้น
"คือเรื่องเมื่อกี้"
ยังไม่ทันพูดจบ นิคก็ชิงพูดตัดหน้า
"เมื่อกี้เป็นอุบัติเหตุ ลืมๆไปสะ"
สำหรับฟิวแล้ว ไม่มีทางลืมเรื่องนี้ลง แล้วก็ยิ้มออกมาพูดว่า
"ทำไมหรอ หวั้นไหวหรอ"
นิคก็ยังนิ่ง ไม่แสดงอาการอะไร
ผมเลยตัดสินใจ กระโจนเข้าไป กดแขนสองข้างใว้กับกระจกรถ แล้วก็ถามไป
"ไม่สักนิดเลยหรอ"
สำหรับนิค คงจะเป็นฝันร้ายที่สุดของวันเลยก็ได้ นี่จะโดนข่มขืน ในรถหรอเนี้ย ไม่เอา ไม่เอา นิคก็พูดขึ้น ทำนองไม่เล่น
"ออกไปเลย ชั้นไม่มีอารมณ์จะเล่น"
พอผมเห็นหน้าชัดๆ ตัวขาวๆ ปากแดงๆ ใบหูสีแดงๆ น่ารักสา...
ผมก็เลยพูดแหย่ไป
"แล้วนาย คิดว่าเราเล่นหรอ"
พูดจบก็เคลื่อนไหวเข้าไปทีละนิดทีละนิด ทำไมใจเราเต้นแรงขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นกับเรา นี่เรา ชอบ ผช.ไปแล้วหรอเนี้ย คิดในหัวต่างๆนาๆ สุดท้ายรู้สึกจุกตรงน้อยชาย จึงรีบถอนตัวออก เอามือกุบน้อยชายด้วยความทรมาน พูดขึ้นว่า
"นายใจร้ายเกินไปมั้ยเนี้ย มันหักขึ้นมาจะทำยังไง"
นิคพูดขึ้น
"แล้วใครบอกให้นายมาทำตัวเป็นพวก บ้ากามกับเราล่ะ แบบนี้ยังน้อยไป"
พูดจบ คุณน้าก็เดินมาขึ้นรถ แล้วก็ออกรถกลับบ้านคุณน้าไป กลับถึงบ้านนิค
--นิค
คิดในใจ ทำไมแม่ทำอะไรไม่ปรึกษากันอีกแล้ว เฮ้อ แล้วถ้าให้ฟิวมาอยู่ด้วย แล้วจะให้นอนห้องไหน ทั้งบ้านก็มีห้องแม่กับห้องผม แล้วก็ห้องรับแขก ผมก็ถามแม่ว่า
"แม่ แล้วถ้าให้ฟิวมาอยู่ด้วย แล้วจะให้นอนที่ไหน"
แม่ก็ตอบว่า
"ก็นอนห้องเดียวกับลูกไง เคยนอนด้วยกันแล้วไม่ไช่หรือไง"
นิคคิดในใจ แม่รู้ได้ไง หรือแม่เป็นคนบอกให้ฟิวมานอนตั้งแต่แรก คิดไปคิดมา  
ทุกคนก็ต่างขนของของฟิว ขึ้นห้องผม ขึ้นเสร็จ ก็มากินข้าว เข้านอน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รุ่งเช้า