เคยฟังแต่เพลงพี่ปี 2 รักน้องปี 1
ปล.รักจริงๆนะจ๊ะ รักครั้งแรก และก็เหมือนว่าจะเป็นรักครั้งเดียวของเราด้วยซ้ำ
เป็นความรักที่เหมือนเจอกันโดยบังเอิญที่หอเพื่อน (วันนี้ยังจำความรู้สึกของวันนั้นได้อยู่เลย) จะมีสักกี่คนที่เราเจอหน้าแล้วใจบอกว่า"เฮ้ย!คนนี้ใช่เลย"
คนที่เปิดประตูหอเพื่อนเข้ามาแล้วจ๊ะเอ๋เรา ทั้งๆที่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน เรื่องจริงคือ เธอตั้งใจจะมาจ๊ะเอ๋เพื่อน แต่ดันเจอเรานั่งอยู่ตรงประตูพอดี
ความรู้สึกดีๆ ก็เลยเกิดขึ้นมาตั้งแต่วันนั้น
เจอกันครั้งแรก 14/09/2555
คุยกันครั้งแรก 18/09/2555 คุยกันทุกวัน นอนพร้อมกันทุกคืน
23/09/2555 ขอเธอเป็นแฟน "เฮ้ยยยยยย!!มีแฟนละเว้ย "  ไม่โสดแล้วนะก๊าบบบบบบบบบบบ
แต่แล้วเหมือนจะสมหวัง แต่ก็กลับทำให้เธอร้องไห้ เพราะตอนแรกคิดว่าเธอไม่ได้รักเราจริง วันที่ 3/10/59 ก็เลยบอกห่างเธอไป
แต่พอได้รู้ว่ามีผู้หญิงคนนึงที่รักเราจริงๆแค่นั้นแหล่ะ หูยยยยยยยยยยย!!รีบง้ออย่างไวเลย "เก๊าขอโทษ เก๊าผิดไปแล้ว"
ขอโทษที่ทำให้เสียความรู้สึก ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้และมีน้ำตาเพราะคนอย่างฉัน ตอนแรกโดนเธอบล็อคทุกอย่าง
รีบคิดอย่างไวจะทำอย่างไงดีว้าาาา(เธอถึงจะยอมคืนดี) แล้วก็คิดออกว่าทำวีดีโอใส่เพลงโดยฝากให้รุ่นน้องเอาไปให้แฟนดู
ทำไงได้โดนแฟนบล็อคนี่เนอะ วันนั้นเธฮทำให้ฉันมั่นใจแล้วว่า เธอเข้ามาเป็นทุกๆอย่างในชีวิตของฉัน ดีกันนะ ดีกันนะ (แล้วเราก็ดีกัน)
แม้จะอยู่คนละหอ (แฟนเราอยู่หอกับเพื่อน ส่วนเราอยู่หอกับน้องสาวเรา) แต่เราก็เจอกันในช่วงเที่ยง กินข้าวด้วยกันทุกวัน
เย็นหลังเลิกเรียนก็ไปกินข้าว ไปนั่งคุยกัน บางวันเรากลับหอตี 1 ตี 2 บางวันดึกแค่ไหนถ้าหิวก็ชวนกันออกไปกินข้าว
โดยที่เราขับรถไปรับแฟนที่หอ คิดถึงวันวานจัง มีความสุขที่สุดเลย ปิดเทอมห่างกันทีเหมือนจะขาดใจ บ้านแฟนไม่มีสัญญาณโทรศัพท์มือถือ
ต้องโทรเข้าเบอร์บ้าน คุยกันช่วงสิบโมงทุกวัน พอเปิดเทอมใหม่มาก็หาหอใหม่แล้วย้ายมาอยู่ด้วยกัน เราได้เรียนรู้กันและกันมากขึ้น
ใช้ชีวิตร่วมกันในทุกๆวัน ไม่เคยจะห่างกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน ไม่ได้เจอกันแค่ตอนเรียน ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียน
อยู่มหาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ (แฟนเราน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอโบก อุ๊ย!!ขอบอก )
ช่วงระยะเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน รู้มั้ยว่ามันมีค่ามากแค่ไหน เธอคือรักแรก คือคนแรกที่ฉันรัก เธอคือทุกๆอย่างในชีวิต
เราเคยเป็นโลกทั้งใบของกันและกัน เคยดูแลใส่ใจซึ่งกันและกัน
และแล้ววันนึงเราก็ต้องเดินจากกันไปด้วยคำว่า"ไม่เข้าใจกัน" ร้องไห้หนักมากขี้แง 07/09/57 คือวันที่เราเดินออกมาจากหอ คือวันที่เราแยกกันอยู่
รู้สึกเหมือนส่วนนึงในชีวิตนั้นขาดหายไป มองไปทางไหนก็มีแต่ภาพเธอ ขนาดเรียนจบมาสองปีกว่าแล้ว ทุกภาพความทรงจำยังอยู่ในใจไม่เคยลืม
ไม่เคยลืมคนที่เคยป้อนข้าว คนที่คอยให้กำลังใจ คนที่คอยใส่ใจในทุกๆเรื่อง คนที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด (คิดถึงจังเลย)
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ โดนแฟนบล็อคทุกอย่าง เธอรู้มั้ยว่าวันที่ไม่มีเธอเหมือนโลกมันแตกสลาย วันนี้ในอดีตยังคงย้ำเตือนฉันอยู่เสมอ
ตั้งแต่วันแรกที่รัก มาจนวันนี้ก็ยังไม่เคยคิดที่จะรักใครอีกเลย บ่อยครั้งที่เราเคยบอกกันว่า"ถ้าวันนึงไม่มีตัวเค้าจะอยู่ยังไง"
ทุกๆคำสัญญายังดังก้องในใจเสมอ รักยังไงมันก็คือรัก ห่วง คิดถึง อยากกอด อยากถามว่าสบายดีมั้ย เป็นยังไงบ้าง แต่ก็ไม่มีโอกาสได้เอ่ยออกไป
ตอนที่เลิกกันได้ปีกว่าแล้ววันที่ 22/12/58 มีโอกาสได้เจอแฟนอีกครั้งนึง ซึ่งเจอกันโดยบังเอิญที่เซเว่นหลังมอ
ตอนแรกเราไม่เห็น ด้วยคามที่สายตาสั้น จอดรถแล้วเดินเข้าเซเว่น เห็นสายตาคู่นึงมองเราอยู่จากข้างในเซเว่น จนเราเดินถึงตัวเค้า
ความรู้สึกคือโคตรดีใจเลยที่ได้เจอ อยากบอกดังๆว่า"รู้มั้ยว่าคิดถึงมากแค่ไหน ไม่มีวันไหนที่ไม่รัก ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเลย รู้มั้ย?"
แต่เราพูดไม่ได้ เพราะแฟนเรามากับแฟนใหม่(เค้ามีแฟนใหม่นานแล้ว) ได้แต่เอ่ยถามว่า"สบายดีมั้ย" แต่เค้าก็เดินหนีเราไป
ทุกคนย่อมมีเหตุผลของตัวเองอ่าเนอะ เราเข้าใจ // ตอนขับรถกลับหอร้องไห้หนักมากกก ดีใจมากที่ได้เจอ

จำไว้นะที่รัก"ไม่มีวันไหนที่ไม่รักเธอ" #คิดถึงวันวานที่เราเคยมีกัน "ยังคงรักและคิดถึงตัวเสมอ"

คนบางคนไม่มีวันรู้นะ ว่าแท้จริงแล้วความรักนั้นมีค่าสักแค่ไหน จากคนที่ไม่เคยสนใจใคร แต่พอมีเธอเข้ามาแค่นั้นแหล่ะ
เธอก็เข้ามาเป็นทุกๆอย่างในชีวิต ตลอดระยะเวลาที่คบกัน(ยังจำความรู้สึกที่เราเจอกันได้มั้ย) ยังจำความรักความห่วงใยที่เราเคยมีให้กันได้รึป่าว ยังจำเรื่องราวของเราสองคนได้มั้ย ว่าความรักนั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเลยจริงๆ
มันเกินจะบอก เกินจะอธิบายออกไป จำได้มั้ยว่าเราเคยบอกว่าจะไปเที่ยวทะเลด้วยกัน แต่เราก็ดันมามีปัญหากันซะก่อน
รู้สึกไม่ดีเลยเนอะ ยิ่งวันที่เดินออกมาจากหอ เป็นอะไรที่ทรมานสุดๆ เหมือนใจจะขาด(ใจจะขาดจริงๆ) ร้องไห้จนไม่รู้จะร้องยังไง
ไปไหนมาไหน น้ำตาไหลตลอด ร้องไห้หนักทุกวันแต่พยายามยิ้ม พยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นอะไร พยายามเคารพในการตัดสินใจของคนที่เรารัก
แต่แม้ระยะเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน ก็ยังมีแค่เธอคนเดิมที่ยังคงอยู่ในใจเสมอมา บางคนอาจจะมองว่าเราน้ำเน่า
แต่คนที่ไม่เคยมีความรัก ที่ไม่เคยรักใครจริงๆ ถ้าวันนึงคุณรักใครจริงๆ คุณจะเข้าใจทุกอย่างเอง