จะมาระบายความในใจที่อัดอั้นมา 13 ปี เคยรู้สึกไหมว่าทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกโครตน่าเบื่อเลยรวมทั้งชีวิตด้วย คือทั้งที่ยังใช้ชีวิตได้ไม่เต็มที่ยังมีสิ่งที่อยากทำอยู่แต่ไม่รู้ทำไมรู้สึกว่ามันไม่มีค่าอะไรกับชีวิตเลยทั้งที่ชีวิตก็ไม่ได้รันทดเป็นแค่คนธรรมดาและก็ไม่ได้อยากลำบากด้วยและก็ไม่ได้อยากสบายมากด้วย
โลกโครตจะกว้างใหญ่ไพศาลมีอะไรหลายๆอย่างแต่รู้สึกว่ามันไม่มีอะไรเลย เคยไหมบ้างครั้งก็รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วบ้างไปช้าบ้าง แต่เรานี่สิรู้สึกว่าเวลาผ่ายไปเร็วมากจนรู้สึกว่ามีชีวิตอยู่มา 1000 กว่าปีโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลยไม่เคยรู้สึกว่าช้าเลย(บ้างครั้งแต่โครตน้อยแปปเดียวก็เร็ว) คือแบบรู้สึก                   [ว่าเราเป็นใครเกิดมาทำไมชีวิตแมร่งโครตน่าเบื่อเลยไม่มีอะไรที่ไม่น่าเบื่อเลยเหรอเราเป็นใครเกิดมาทำไมทำไมทุกสิ่งทุกย่างต้องน่าเบื่อด้วยทั้งน่ารำคาญน่าเบื่ออยากหายไป ] คิดอย่างนี้ตลอด  แต่ไม่ได้หมายความว่าจะคิดทุกตอนกินข้าวตอนนอนอะไรแบบนี้นะ ไม่ได้อยากจะตายนะแต่อยากหายไปจนกว่าจะหายเบื่อคือมันอธิบายความรู้สึกไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่  งั้นใครเคยรู้สึกแบบนี้หรือใกล้เคียงก็ช่วยเล่าให้หน่อยละกัน