เปิดฉากมาที่เขตฝึกซ้อม Beta
หุ่นยนต์ตรวจการณ์พบเห็นนักเรียนห้อง 1-A สองคนมาอยู่ในเขตหวงห้ามในเวลายามวิกาล
จึงติดต่อไปยังอ.ประจำชั้นของห้อง 1-A อ.ไอซาว่ามาเพื่อทำการอบรมพวกเขา

อ.ไอซาว่า : เอาจริงดิ?
อ.ไอซาว่า : มันเรื่องอะไรของเจ้าพวกนั้นกันฟะ?

แต่เมื่ออ.ไอซาว่ากำลังจะออกไปดู ก็มีใครบางคนมาขวางทางเอาไว้?!

ตัดไปที่เขตฝึกซ้อม
อิสึคุกับบาคุโกกำลังเผชิญหน้ากัน!

"มันจะหมายความว่าแรงบันดาลใจของฉันมันผิดมาตลอดเลยงั้นเหรอ?"

อิสึคุ : เดี๋ยวก่อนสิ! เราจำเป็นต้องสู้กันจริงๆงั้นหรือ?!
อิสึคุ : แรงบันดาลใจของนายมันไม่ได้ผิดนะ! ไม่มีใครพูดแบบนั้น…!!

ทว่าบาคุโกกลับยังคงจู้โจมไม่หยุด!!
ที่ในหัวของบาคุโก เขานึกย้อนไปถึงเรื่องในอดีต

"ทั้งที่ฉันข่มเหงแกเสมอมา..."
"แต่ไม่ว่าฉันจะอัดแกลงไปกองสักกี่ครั้ง..."
"แกก็ยังคงเดินตามหลังฉันมาอยู่ดี"
"ถึงแม้ว่า...เราจะชื่นชมคนคนเดียวกันก็ตาม..."

เขานึกถึงสิ่งที่ All Might เคยบอกกับเขา...
{ขอฉันบอกเธอไว้อย่างนะ...ความมั่นใจในตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญมาก!!}
{เธอมีพลังที่เหมาะสมกับการเป็นฮีโร่ไม่ผิดแน่นอน!}
{ฉันเข้าใจดี...มันเป็นเพราะการเติบโตอย่างก้าวกระโดดของหนุ่มน้อยมิโดริยะใช่ไหมล่ะ?}
{แต่เธอรู้อะไรไหม…}
{คนที่อยู่เลเวล 1 กับคนที่อยู่เลเวล 50 น่ะ...ไม่มีทางที่จะพัฒนาขึ้นด้วยอัตราเดียวกันได้อยู่แล้วจริงไหมล่ะ?}

"แล้วทำไมกัน??!!"

บาคุโกเหวี่ยงมือใส่อิสึคุ แต่ครั้งนี้เขารออยู่แล้วและใช้ฝ่ามือกระแทกสกัดที่ต้นแขนของบาคุโกเพื่อหยุดการเคลื่อนไหว!
แต่บาคุโกกลับเหวี่ยงเท้าเข้าเต็มคางของอิสึคุจนหน้าหงายไป!!

แล้วบาคุโกก็เตรียมจะโจมตีต่อ! จะรู้ผลกันแล้วรึ?!
ไม่ใช่…!!

อิสึคุกลับใช้มือยันพื้นแล้วม้วนตัวกลับหลังพร้อมหวดเท้าเข้าไปที่มือของบาคุโก ทำให้พลังระเบิดพลาดเป้า!!

บาคุโกที่เสียหลักจากทั้งแรงเตะของอิสึคุและพลังระเบิดของตัวเองก็ลงพื้นผิดจังหวะและล้มลงไป
อิสึคุเห็นดังนั้นก็จะเข้าไปดูอาการ แต่บาคุโกกลับ...

บาคุโก : ไม่ต้องมาเป็นห่วงฉันเลย!!
บาคุโก : สู้กับฉันสิ!! แกมันเป็นบ้าอะไรของแกกัน?!
บาคุโก : ทำไมกันวะ?!
บาคุโก : ทำไม?! ทำไมฉันถึงกลายเป็นฝ่ายที่ตามหลังแก...
บาคุโก : ของเจ้างีเง่าที่เอาแต่เดินตามฉันแบบนี้?!
บาคุโก : สวะอย่างแกแข็งแกร่งขึ้น...
บาคุโก : แล้วยังได้รับการยอมรับจากออลไมท์...ทั้งที่ฉันเองก็แข็งแกร่งขึ้นเหมือนกัน...แล้วทำไม...
บาคุโก : ทำไมฉัน...ถึงกลายเป็นต้นเหตุ
บาคุโก : ที่ทำให้ออลไมท์จบอาชีพการเป็นฮีโร่ไปล่ะ?!

คำพูดนั้นทำให้อิสึคุถึงกับตกตะลึง

บาคุโก : ถ้าฉันแข็งแกร่งกว่านี้
บาคุโก : ถ้าฉันไม่ได้ถูกพวกวายร้ายจับตัวไปล่ะก็ เรื่องทั้งหมดนี้มันก็คงไม่เกิดขึ้น!
บาคุโก : ฉันพยายามจะเก็บความลับของออลไมท์ที่ฉันไปรู้มานี้เอาไว้...ฉันจะบอกใครไม่ได้ทั้งนั้น!
บาคุโก : แต่ถึงแม้ฉันจะพยายามไม่คิดถึงมัน...ความผิดพลาดเพียงนิดเดียวก็อาจจะทำให้มันพลั่งพรูออกมาจากปากฉันก็ได้!!
บาคุโก : ฉันไม่รู้แล้ว...ว่าฉันควรจะทำยังไงดี!!

น้ำตาแห่งความสับสนและคับแค้นไหลอาบหน้าของบาคุโก...
คำพูดของบาคุโกนั้นทำให้อิสึคุได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่อัดอั้นในใจของบาคุโกเป็นครั้งแรก…!!

"เขาก็ต้องแบกรับเรื่องนั้นมาตลอด…!! ยิ่งกว่าฉันเสียอีก...ตลอดมาเลย!!"
"มันทำให้เขาต้องลำบากใจสุดๆ...มันกัดกินจิตใจของเขาอยู่ตลอดเวลา…!!"
"นี่เราจำเป็นต้องสู้กันจริงๆหรือ?!"
"การต่อสู้ครั้งนี้มันไร้ความหมาย"
"ไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายแพ้หรือชนะก็ไม่มีประโยชน์อะไรขึ้นมา"
"แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันจะต้องสู้"

ว่าแล้วอิสึคุก็หวดเท้าเข้าเต็มหน้าของบาคุโกที่บุกเข้ามาจนชะงักไป!!

อิสึคุ  : ...ถ้างั้นล่ะก็...ฉันก็อยากจะรู้ว่าชู้ตสไตล์จะใช้กับนายได้ดีขนาดไหนเหมือนกัน...
อิสึคุ  : ถ้านายอยากจะสู้จริงๆล่ะก็...ฉันก็จะไม่ออมมือเหมือนกัน

"เพราะในตอนนี้ คนที่สามารถจะตอบรับความรู้สึกของคัตจังได้..."
"คือฉันเท่านั้น"

อิสึคุขอเผชิญหน้ากับความรู้สึกของบาคุโกตรงๆ!!!