เปิดเรื่องมาที่โทโดโรกิโทรศัพท์หาพวกอิสึคุ

ตัวโทโดโรกิและโมโมะกำลังแฝงตัวไปกับฝูงชนที่กำลังถูกอพยพโดยตำรวจและฮีโร่อาชีพให้ออกห่างไปจากจุดปะทะของ All Might และ อาจารย์
ส่วนพวกอิสึคุก็สามารถหลบหนีมาจนถึงสถานีรถไฟ ที่อยู่นอกเขตที่แรงทำลายของการต่อสู้จะมาถึง และตอนนี้บาคุโกก็อยู่กับพวกเขาแล้ว
ภารกิจช่วยเหลือสำเร็จลงด้วยดี

บาคุโก : เฮ้ย พวกแกฟังไว้ให้ดีล่ะ ฉันไม่ได้ถูกพวกแกช่วยมานะ ฉันแค่เห็นว่าการมากับพวกแกเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแค่นั้น!
คิริชิมะ : จะว่าไงก็ว่าตามนั้นเลยพวก!
บาคุโก : ที่ฉันยอมมาด้วยก็เพราะว่า ฉันไม่อยากเป็นตัวถ่วงของออลไมท์เท่านั้นแหละ

เมื่ออิสึคุได้ยินเช่นนั้นเขาก็คิดตาม

"ใช่แล้ว...พวกเราเป็นตัวถ่วง..."
"นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะทำได้..."
"แกรนโทริโน่ก็อยู่ที่นั่นด้วย"
"สิ่งที่พวกเราทำ...เราทำสิ่งที่ควรจะทำแล้ว...ใช่ไหม?"
"ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย..."
"ใช่ไหมครับออลไมท์…?!"

ตัดไปทาง All Might
อาจารย์พูดจาดูถูกดูแคลน "ชิมูระ นานะ" หญิงที่เป็นอาจารย์ของ All Might และเป็นผู้ที่ถ่ายทอด One For All ให้กับเขา

ซึ่งในทันทีที่ All Might เสียสมาธิ อาจารย์ก็ใช้พลังคลื่นอากาศแรงสูงซัดเขาจนกระเด็นไป!

เขาลอยไปที่เฮลิคอปเตอร์ที่กำลังทำข่าวอยู่ และในขณะที่ใบหน้าของเขาที่กำลังคลายสภาพจะถูกถ่ายออกอากาศนั้นเอง Gran Torino ก็ช่วยเอาเขาออกห่างจากคอปเตอร์ได้ทัน

Gran Torino : แกกำลังทำเหมือนเมื่อ 6 ปีก่อนนะ!
Gran Torino : ใจเย็นไว้สิ! อย่าให้มันยั่วโมโหได้!
Gran Torino : ครั้งก่อนแกพลาดโอกาสจับกุมมันมาแล้วนะ!! แถมยังโดนมันเจาะท้องเป็นรูแทนอีกต่างหากด้วย!
Gran Torino : ทั้งแผนการต่อสู้และอัตลักษณ์ที่มันใช้นั้นมันคนละเรื่องกับครั้งก่อนเลย
Gran Torino : การจะไปสู้กับมันตรงๆนั้นไม่มีความหมายอะไรแน่! แกมีแต่ต้องรอจนกว่ามันจะเปิดช่องว่างเท่านั้น
Gran Torino : แกยังขยับไหวไหม?! ก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองให้ได้! ตอนนี้เป็นเวลาที่ไม่ทำก็ตายแล้วนะโทชิโนริ!!
All Might : ...เข้าใจแล้ว!

ขณะเดียวกันนั้น คอปเตอร์ทำข่าวก็กำลังถ่ายทอดสิ่งที่เกิดขึ้นไปทั่วญี่ปุ่น
ทั้งเรื่องที่เขตคามิโนะถูกทำลายจนยับเยิน
ทั้งเรื่องที่ All Might กำลังต่อสู้อยู่กับบุคคลที่น่าจะเป็นตัวการใหญ่ของเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด
ทั้งเรื่องที่วายร้ายเพียงคนเดียวสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ และกำลังต่อสู้กับ All Might ได้อย่างสูสี
ในบรรดาผู้ที่ดูการถ่ายทอดก็มีทั้งพวกอาจารย์ของโรงเรียนยูเอย์ รวมไปถึงบรรดานักเรียนด้วย!!

แต่ปฏิกริยาของพวกประชาชนทั่วไปกลับมีทั้งที่มองว่าเป็นเรื่องไกลตัวและไม่สนใจ, ทั้งที่มองว่าพวกฮีโร่ชักปฏิบัติหน้าที่ได้ไม่มีประสิทธิภาพทำให้พวกวายร้ายได้ใจใหญ่

และเหนืออื่นใดคือ…ความวางใจว่าเดี๋ยว All Might ก็จะต้องจัดการได้...

อาจารย์ : ความเชื่อถือในตัวเหล่าฮีโร่ที่โทมูระพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำลายลงนั้น
อาจารย์ : ฉันว่ามันคงได้เวลาที่จะตอกตะปูฝาโลงให้มันตายสนิทไปเสียทีแล้วละ...
อาจารย์ : แต่แกรู้อะไรไหมออลไมท์?
อาจารย์ : ว่าฉันเกลียดแกมากๆเลย
อาจารย์ : พอๆกับที่แกเกลียดฺฉันเลยละมั๊ง?
อาจารย์ : ถึงแม้ว่าฉันจะฆ่าอาจารย์ของแก แกก็พรากเอาบางสิ่งไปจากฉันเช่นกัน
อาจารย์ : เพราะงั้นฉันจึงต้องการให้แกตายอย่างน่าสมเพชและทุกข์ทรมาณให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้!

ตอนนั้นเอง อาจารย์ก็เตรียมจะใช้คลื่นอัดอากาศพลังสูงอีกครั้ง

Gran Torino : มันจะลงมือแล้ว!!
Gran Torino : หลบให้ได้แล้วโจมตีสวน-

แต่ทว่า...

อาจารย์ : ที่ว่าจะหลบน่ะคิดดีแน่แล้วรึ?

พริบตานั้น All Might ก็รู้ตัวว่าที่ด้านหลังของเขานี่นั้นมีประชาชนที่หนีไม่ทันอยู่คนหนึ่ง...

อาจารย์ : ฉันจะพรากสิ่งที่แกทุ่มเทชีวิตปกป้องไปเสีย

แล้ว All Might ก็ไม่หลบจริงๆ และใช้พลังที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดนั้นต้านการโจมตีของอาจารย์...

อาจารย์ : เริ่มจากสิ่งที่แกพยายามปกปิดไม่ให้ใครรู้อย่างสุดชีวิตนั่น
อาจารย์ : ความภาคภูมิใจของแกนั่น
อาจารย์ : มาเปิดเผยร่างจริงที่น่าสมเพชของแกนั้นให้ทั้งโลกกันดีกว่าไหม
อาจารย์ : สัญลักษณ์แห่งสันติภาพเอ๋ย

ร่างจริงของ All Might ถูกถ่ายทอดออกทีวีไปทั่ว

ทั้งพวกอิสึคุและคนทั้งประเทศต่างเห็นภาพนี้กันทั่วหน้า...

อิสึคุถึงกับหน้าถอดสีเมื่อความลับที่ All Might พยายามปกปิดอย่างสุดชีวิตถูกวายร้ายเปิดเผยให้คนทั้งโลกเห็นเช่นนี้!

อาจารย์ : แก้มตอบๆนั่น! ตาที่ลึกโหลเข้าไปในเบ้านั่น! เป็นสภาพของฮีโร่ระดับท็อปที่น่าสมเพชที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลย
อาจารย์ : แต่อย่าอายไปเลยนะ ก็นั่นมันเป็นร่างที่แท้จริงของแกนี่ จริงไหมล่ะ?!

แต่เมื่ออาจารย์มองไปที่ All Might ก็พบว่าดวงตาของเขายังคงเป็นเปล่งประกายแรงกล้าอยู่

อาจารย์ : ...งี้นี่เอง

All Might : ถึงแม้ร่างกายของฉันจะทรุดโทรมและเสื่อมถอยลง...และโลกทั้งโลกได้เห็นสารรูปของฉันก็ตาม...
All Might : แต่จิตวิญญาณของฉันยังคงอยู่...ฉันยังคงเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพอยู่!!
All Might : และไม่ว่าแกจะทำอะไรก็ไม่มีทางพรากสิ่งเหล่านั้นไปจากฉันได้แม้แต่นิดเดียว!!

อาจารย์ : ยอดเยี่ยมจริงๆ!
อาจารย์ : แกทำฉันผิดคาดไปเลย ฉันลืมไปเต็มๆเลยว่าแกมันเป็นเด็กที่ดื้อด้านขนาดไหน
อาจารย์ : ถ้างั้น ฉันก็หวังว่านี่คงจะไม่ทำให้แกเสียกำลังใจไปล่ะ...เพราะฉันกำลังจะบอกเรื่องอย่างหนึ่งให้แกได้รู้...
อาจารย์ : ชิคารากิ โทมูระ คือหลานของชิมูระ นานะ

ตาของ All Might เบิกกว้างกับความจริงที่ได้รับรู้!!

อาจารย์ : ฉันคิดมาตลอดเลยนะ ว่าความจริงนี้จะส่งผลกับแกขนาดไหน
อาจารย์ : ฉันสร้างสถานการณ์ที่แกกับโทมูระจะได้พบกัน และแกก็จัดการเขาจนแพ้ราบคาบเลยใช่ไหมล่ะ?
อาจารย์ : โดยที่ไม่รู้เลยสักนิด ในขณะที่แกยิ้มย่องให้กับชัยชนะของแก

All Might : แกโกหก...

อาจารย์ : มันเป็นความจริง แกก็น่าจะรู้ดีนี่นะ?
อาจารย์ : ว่านี่มันเป็นเรื่องแบบที่ฉันจะต้องทำแน่ๆ
อาจารย์ : อ้าว...เป็นอะไรไปล่ะออลไมท์
อาจารย์ : รอยยิ้มของแกมันหายไปไหนหมดแล้ว?

ในใจของ All Might นึกย้อนไปถึงสิ่งที่อาจารย์ของเขาได้สอนเขาเอาไว้

"เมื่อมีคนที่เธอต้องการจะช่วยเหลือ มันก็เป็นเรื่องแน่นอนที่คนคนนั้นจะต้องรู้สึกหวาดกลัวอยู่"
"การช่วยเหลือนั้นต้องไม่เพียงแค่ช่วยชีวิตเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหัวใจด้วย...นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นความหมายของการเป็นฮีโร่ที่แท้จริง"
"ไม่ว่าจะจะต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่น่ากลัวเพียงใด เธอต้องยิ้มอย่างที่บอกว่าฉันไม่เป็นไรเข้าไว้!"
"เพราะในโลกนี้ คนที่ยิ้มได้คือคนที่แข็งแกร่งที่สุด"

All Might : แก...ไอ้สารเลว…!

อาจารย์ : อย่างที่คิดไว้เลย…นี่มันช่างสนุกจริงๆ!!
อาจารย์ : ฉันว่าฉันทำให้จิตวิญญาณของแกเสียหายไปไม่น้อยเลยนะเนี่ย!!

ในตอนนั้นจิตใจของ All Might ก็ถูกกดดันจนถึงขีดสุดด้วยทุกสิ่งที่ได้รับรู้...
"ครอบครัวของอาจารย์..."
"นี่ฉัน...ทำอะไรลงไป..."

เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น...เป็นเสียงของเด็กสาวที่เขาปกป้องเอาไว้ก่อนหน้านี้...

เด็กสาว : อย่าแพ้นะคะ...
เด็กสาว : ออลไมท์ ได้โปรดเถอะค่ะ...
เด็กสาว : ช่วยด้วย!

ขณะเดียวกัน ผู้ที่ดูการถ่ายทอดอยู่ทั่วประเทศก็เริ่มส่งเสียงเช่นกัน

ประชาชน : ไม่นะ...เป็นไปไม่ได้...
ประชาชน : ออลไมท์…!
ประชาชน : คุณต้องชนะนะ!
ประชาชน : จะมีใครอื่นที่จะสามารถชนะมันได้อีก...?
ประชาชน : ถึงแม้เขาจะดูเปลี่ยนไปแต่เขาก็คือออลไมท์อยู่จริงไหม?!
ประชาชน : ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็สามารถฟันฝ่าอุปสรรค์ทุกอย่างจนได้นี่นา!
ประชาชน : คุณทำได้น่าออลไมท์!
ประชาชน : อย่าแพ้นะ ออลไมท์!!
ประชาชน : คุณต้องทำได้!!

และในตอนนั้นเองก็มีเด็กหนุ่มสองคนร่วมส่งเสียงไปกับทุกคนด้วย

อิสึคุ/บาคุโก : คุณต้องชนะนะ!! ออลไมท์!!

ราวกับจะตอบรับต่อเสียงร่ำร้องนั้น ประกายพลังที่คุ้นเคยก็ปรากฎขึ้นที่ร่างกายของ All Might!! แขนของเขากลับมามีพลังอีกครั้ง?!

All Might : แน่นอนอยู่แล้วคุณหนู
All Might : และแกก็พูดถูกแล้วออลฟอร์วัน สิ่งที่พวกเราฮีโร่ต้องปกป้องนั้น...
All Might : มันมีอยู่มากมาย!!
All Might : และด้วยเหตุนั้น
All Might : พวกเราจะไม่มีวันพ่ายแพ้

ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ตาม เขาจะลุกขึ้นสู้ เพื่อเหล่าผู้ที่ร้องเรียกชื่อของเขา!!!
"All Might"