เรื่องมีอยู่ว่าเราทำร้ายตัวเองตอนอายุ 12 เพราะโมโหจัด ด้วยการต่อยกระจกแตก เลือดออกมือเลย แล้วพอแม่รู้ก็ร้องไห้ เรารู้สึกผิดมากที่ทำแม่ร้องไห้ เลยขอโทดแม่แล้วร้องไห้ออกมา
พอนานมาก็ทำอีกแต่ไม่ได้บอกแม่ ตอนทำเราจะใช้เศษกระจกกรีดเนื้อที่แขน ไม่ก็มือ พอทำเสร็จก็ล้างแผลทำความสะอาดเอง แต่ว่าตอนที่ทำกลับไม่มีอารมไรเลย คือแบบไม่มีเหตุผล จู่ๆก็ทำ ตอนทำไปก็คิดไปว่าเราทำบ้าไรยุ แต่บางครั้งก็รู้สึกดีเหมือนได้ระบายออกมา (มีบางครั้งที่เครียดหรือกดดัน) เราคิดว่าเราอาจจะเสพติดการทำร้ายตัวเองหรือป่าว แต่ไม่เคยกระทบชีวิตประจำวันเลย ปัจจุบันก็อายุ 16 ก่อนพิมก็ทำร้ายตัวเองอีกแล้ว  ุใครสนใจก็ช่วยกันตอบหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ