คือผมกำลังคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นรุ่นพี่ ห่างกัน 5 ปี เธอ 30 แล้ว เธอทำงานตลอด 7 วันเลยครับ ไม่ค่อยได้มีเวลาคุยกันแม้กระทั่งแชท
แต่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ แต่มีกินข้าว จับมือ ไปไหนมาไหนด้วยกัน เจอหน้าแม่ ซึ่งทุกครั้งที่เจอกันก็ชวนคุยกันดี คุยกันเยอะ
แต่พอไๆม่ได้เจอ คุยแชทน้อยมาก ถามคำตอบคำ อ่านไม่ตอบ เหมือนคนที่ไม่ค่อยสนิทกัน แต่ตอนเจอหน้าคนละเรื่องเลย
ผมล่ะไม่เข้าใจ ผมเหนื่อยมากที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนเสมอ ผมกลัวว่าวันนึงผมเหนื่อย ผมหมดความหวัง แล้วเราจะต้องห่างกัน
ผมแค่ต้องการกำลังใจจากเธอบ้าง ผมเหนื่อยๆจริงๆ
ผมแค่อย่าระบายครับ
ทำไมต้องเป็นเราที่เป็นฝ่ายชวนคุยตลอด
แต่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ แต่มีกินข้าว จับมือ ไปไหนมาไหนด้วยกัน เจอหน้าแม่ ซึ่งทุกครั้งที่เจอกันก็ชวนคุยกันดี คุยกันเยอะ
แต่พอไๆม่ได้เจอ คุยแชทน้อยมาก ถามคำตอบคำ อ่านไม่ตอบ เหมือนคนที่ไม่ค่อยสนิทกัน แต่ตอนเจอหน้าคนละเรื่องเลย
ผมล่ะไม่เข้าใจ ผมเหนื่อยมากที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนเสมอ ผมกลัวว่าวันนึงผมเหนื่อย ผมหมดความหวัง แล้วเราจะต้องห่างกัน
ผมแค่ต้องการกำลังใจจากเธอบ้าง ผมเหนื่อยๆจริงๆ
ผมแค่อย่าระบายครับ