เรายังเรียนอยู่ แต่แฟนทำงานแล้ว อายุห่างกัน6ปีบ้านห่างกันปรมาณ5กิโล ที่เราไม่ไปหาแฟนเพราะขับรถยังไม่เก่งเท่าไหร่ ทุกทีที่ไปก็ให้เพื่อนพาไปแล้วเราเกรงใจเพื่อน ไม่กล้าอยู่กับแฟนนานๆ อีกอย่างเกรงใจครอบครัวเขาด้วยเพราะตัวเองยังเด็กอยู่ จะไปบ้านเขาก็ตอนที่เขาพาเข้าบ้านเอง เขาเป็นฝ่ายมาหาเราที่บ้านตลอด เขาคงจะคิดว่าเขาพยายามอยู่ฝ่ายเดียว เราไม่ได้เจอกันบ่อย1-2อาทิตย์ครั้ง แต่เราคอลกันทุกวัน แต่เขาก็ชอบชวนทะเลาะวันครบรอบบ้าง ก่อนจะนอนบ้าง ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็1-2อาทิตย์เขาถึงจะทักมา แต่ทักมาก็โทษว่าเราผิด อย่างวันนี้ก็โทษเราว่ามีรถก็ไม่มาหา ทีแต่ก่อนยังเคยไปหาคนอื่นเลย คือเราขับรถได้แค่แถวบ้าน จะเข้าเมืองไปหาใครได้ เขาไม่เคยเห็นแต่พูดให้เรารู้สึกแย่ เราทนฟังคำพูดเขาที่บีบให้เราผิดมาตลอด ทั้งๆที่เราซื่อสัตย์มาตลอด ไม่เคยนอกใจเลย แต่เป็นเขาเองต่างห่างที่เป็นคนนอกใจเรา จนตอนนี้เราปล่อยแล้ว ไม่เช็คไม่ตาม อยากมีใครก็เชิญ แต่ทำไมเรามีใครใหม่ไม่ได้เลยมเขามาง้อก็ให้อภัยตลอด เหนื่อยแล้วก็เจ็บ บางทีเสียใจแต่ร้องไห้ไม่ออกเลย ขอโทษนะคะที่พิมพ์ยาวขนาดนี้ ไม่รู้จะระบายกับใครดี😢