สวัสดีค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่ทำให้กระทู้นี้เป็นกระทู้แนะนำนะคะ เชื่อว่าไม่ใช่เพราะเนื้อหากระทู้ของเรา แต่เป็นการแชร์ประสบการณ์ตรงจากเจ้าของร้านตัวจริงหลายๆท่าน ทีทำให้กระทู้นี้มีคุณค่าขึ้นมากมาย น่าจะเป็นแนวทางและกำลังใจให้กับหลายๆคนที่กำลังฝันและลงมือทำอยู่ เราก็เคยมีร้านอาหารค่ะ เป็นธุรกิจครอบครัวอยู่ช่วงหนึ่ง แม้ตอนนั้นจะเป็นเด็กแต่ก็จำได้ว่าเหนื่อยมาก ร้านไปได้ดีแต่ก็ต้องปิดไปเพราะปัญหาภายในครอบครัว ตอนนี้จะให้เปิดเองก็คงไม่เอาค่ะ เราชอบขายของนะ แต่ไม่ชอบขายอาหาร (ชอบตระเวนกิน อิอิ) เพราะมันเป็นงานที่ละเอียด ไปตลาด เลือกวัตถุดิบ เตรียมของ ความสะอาด บลาๆๆ เนื้อหากระทู้ที่เราเขียนไปก็เป็นมุมมองของเราเพียงคนเดียวที่มองจากฐานะลูกค้า ไม่ได้ตั้งใจให้คิดว่าเราตัดสินคนอายุน้อย ซึ่งเราก็ชี้แจงที่ความเห็น 3-1 ตั้งแต่วันแรกที่ตั้งกระทู้แล้วว่าเราไม่ได้ตัดสินคนอายุน้อยทุกคน เราพูดถึงคนอายุน้อยที่เปิดหน้าร้านแล้วปิดภายในระยะเวลาอันสั้น เสียดายแทนเพราะเขาลงทุนสูงกว่าพวกที่ขายออนไลน์หรือแผงลอย การเปิดแค่เดือนเดียวยังไงก็ยังสั้นเกินกว่าที่จะตัดสินอะไรได้ **ย้ำอีกครั้ง เปิดนานไม่ได้แปลว่าจะไม่เจ๊ง** แต่ควรให้โอกาสตัวเองและลูกค้าที่จะค้นหาร้าน และจากหลายๆความคิดเห็นก็ทำให้เราได้เห็นว่า การเปิดร้าน นอกจากจะมองเงินทุนที่จะใช้เปิดแล้ว ควรต้องคำนวนล่วงหน้าไว้ด้วยว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหนในกรณีที่ไม่มีรายได้เลย

ขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่ร่วมแสดงความคิดเห็นและแชร์ประสบการณ์ของตัวเองนะคะ


ไม่รู้คนอื่นเป็นไหม แต่เราเห็นคนอายุน้อยๆหลายคนทำธุรกิจส่วนตัว เปิดร้าน แต่แป๊บเดียวก็ปิดไป เราคิดว่าถ้าพยายามแก้ไขปรับปรุงพัฒนาอีกสักหน่อยอาจจะไปได้ไกลกว่านั้นก็ได้

มีน้องที่รู้จัก พอเรียนจบ พ่อแม่ก็ลงทุนยกที่ดินให้ เปิดร้านให้ ร้านก็สวย บรรยากาศดี น้องก็ชงกาแฟอร่อย ลูกค้าเริ่มติด แต่หลังๆน้องเริ่มไม่อยู่ร้าน ไปมีกิจกรรมข้างนอกบ่อยๆ แม่ต้องมาเฝ้าร้านแทน แต่รสมือยังไงก็คงไม่เหมือนกันอ่าเนาะ ลูกค้าก็เริ่มหาย พ่อแม่ก็ส่ายหัว เพราะเปิดกิจการให้ หวังว่าลูกจะอยู่บ้านมากขึ้นแต่ก็ไม่อยู่ กลายเป็นพ่อแม่ต้องมาชงกาแฟมาเฝ้าร้านให้แทน

มีอีกร้านนึง ใกล้ที่ทำงาน เป็นร้านก๋วยเตี๋ยว น้องผู้ชายรับออเดอร์ แล้วผู้หญิงเป็นคนทำในครัว เราเห็นหน้าร้านเก๋ดี เปิดใหม่ ก็ชวนเพื่อนไปกิน ทั้งที่ไม่มีลูกค้าเลย แต่เรารอตั้งครึ่งชั่วโมง เราถามไปว่าเมื่อไหร่จะได้ น้องผู้ชาย ไม่มีการตอบสนอง มองหน้าเราเฉยๆแล้วก็เดินไปถามคนทำ จากนั้นก็เดินไปนั่ง ไม่กลับมาตอบอะไรเลย สักพักพอได้มา เอิ่มมม...ไม่อร่อยอ่ะ พูดเลยตรงๆ ก๋วยเตี๋ยวต้มยำมันยังไม่ถึงเครื่อง แรกๆคนก็ไปชิม หลังๆแทบไม่มีคนนั่งเลย เราเห็นเปิดอยู่ไม่ถึงเดือน แล้วก็ปิดยาวมาจนถึงตอนนี้ วันนี้เห็นน้องผู้ชายอยู่หน้าร้าน กำลังเช็ดรถอยู่ก็เลยเข้าใจว่าเขาคงอาศัยอยู่ที่นี่อยู่ละ เราว่านะ ทำเลก็ดี ดีมากๆเลยด้วย ร้านอาหารตามสั่งที่อยู่ห้องข้างๆ ขายดีมาก คนเต็มทุกวัน ไหนๆก็อาศัยอยู่ตรงนี้ ถ้าช่วงที่เปิดแรกๆ หมั่นสอบถามลูกค้าสักหน่อยว่าชอบไหม ติชมได้ แล้วก็เอาความคิดเห็นลูกค้ามาปรับปรุงพัฒนารสชาติ เราว่าอาจจะอยู่รอดก็ได้ เสียดาย ลงทุนตกแต่งร้านไปน่าจะเยอะอยู่ ไม่น่ารีบปิดเลย ยังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ

อีกร้านนึง เป็นร้านสเต็ก เปิดใหม่เหมือนกัน ก็ชวนเพื่อนไปกินอีก ไปครั้งแรก อ้าววว ปิดจ้า, ไปครั้งที่ 2 ได้กิน ร้านก็น่ารักดี รสชาติโอเค ราคารับได้ น้องผู้ชายเจ้าของร้านก็ทำเองหมด ทั้งย่าง ทั้งเสริฟ พูดดี บริการดี เอ้อใช้ได้ น่าอุดหนุน, ไปครั้งที่ 3 ปิดจ้า, ไปครั้งที่ 4 ปิดอีกแล้วจ้าาาา ทั้งที่ก็เห็นน้องวนเวียนอยู่ที่ร้าน เดี๋ยวก็รถยนต์จอดอยู่ เดี๋ยวก็มอเตอร์ไซค์จอดอยู่ แต่น้องไม่เปิดอ่ะ พี่อุตส่าห์กำเงินมาให้น้อง แต่น้องไม่อยู่ตั้ง 3 ครั้ง อุตส่าห์ทำร้านมาขนาดนี้แล้ว ปิดไปวันนึงก็เสียดายรายได้นะ ยิ่งช่วงเปิดใหม่ๆ น่าจะรอให้ลูกค้าติดสักหน่อย หรือถ้ามีธุระก็ติดป้ายบอกสักหน่อยว่าจะเปิดวันที่เท่าไหร่ เวลาไหน อันนี้เหมือนน้องเปิดตามใจตัวเองอ่ะ ตอนนี้เลยไปกินร้านอื่นแล้ว ไม่อยากเสี่ยงดวงไปอีก เพราะไม่รู่วันไหนจะเปิดวันไหนจะปิด

จากทั้ง 3 ร้านที่เราเห็นนะคะ มีโอกาสที่ดีแล้ว ร้านทำเลดี เงินทุนก็ถือว่ามีพอสมควร อาจจะจากครอบครัวหรือจากตัวเอง กว่าจะมาถึงจุดที่เปิดร้านรับลูกค้าได้ ทั้งสูตร ทั้งอุปกรณ์ การตกแต่งร้าน ก็ใช้แรงเงินแรงกายและความคิดไปมากพอสมควรแล้ว น่าจะพยายามเข็นมันไปอีกสักหน่อย สุดท้ายแล้วมันอาจจะไม่รุ่งจริงๆ แต่อย่างน้อยก็น่าจะพยายามมากกว่านี้