กะทู้แรกของชีวิต ทำไมต้องมาทำอะไรอย่างนี้ก็ไม่รู้ เป็นเรื่องที่อยากระบายแต่ไม่รู้จะพูดและไว้ใจใครได้

รักที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ขิงก็รา ขาก็แรง เป็นรักที่ไม่ยอมปรับตัวให้อีกฝ่ายในขณะที่เราก็ปรับตัวเองมากไปจนรู้สึกเหนื่อย
รักที่กลัวการจากลา แต่วันนี้พร้อมที่จะเดินออกมาและพร้อมที่จะเสียใจ รักที่ถามตัวเองว่าเราเป็นอะไรไปจากที่ไม่เคยมีพฤติกรรมร้ายๆเป็นนางมารไปเลยก็ว่าได้  ข่มเราตลอดพอมาวันที่เรารับกับทุกเรื่องไม่ได้ เขากลับมาดีกับเรา ในวันที่เราพร้อมจะเดินออกมาเขากลับมีคำพูดที่เราเดินออกมาไม่ได้ เขากุมหัวใจเราไว้แล้วบีบมันไว้ เข้าใจใช่มะ มันแน่นมันจุกมันเสียใจมันปวดไปหมดเลยบางที่ก็หายใจไม่ออก ไม่รู้ว่าจะเป็นบ้าหรือโรคหัวใจก่อนกัน เรารักเขามากแต่เราก็เริ่มสงสารตัวเอง งงกับหัวใจและสมองของตัวเอง หัวใจมันอยากเดินอยู่ข้างๆเขาอยู่แล้ว แต่สมองก็บอกเราว่าโง่จัง  ถึงตอนนี้เราก็รักเขามากเหมือนเดิม