จขกท โตมาในครอบครัวที่พ่อเปนพ่อที่ทุ่มเทและเสียสละทุกอย่างเพื่อครอบครัว             ลูกๆทุกคนมีหน้าที่ตั้งใจเรียน
  มีหน้าที่ ทำตัวให้เปนคนดีให้สมกับที่เกิดมาเปนคน   มีพ่อแม่มีศาสนาอบรมบ่มนิสัย      
การสนับสนุนส่งเสริมพ่อจัดให้ลูกทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน   ไม่มีใครมีอภิสิทธิ์                   ทำให้ชีวิตสงบสุขตามอัตภาพ
ลูกๆทุกคนเมื่อเรียนจบก็ทำงาน               มีคู่ครองตามลำดับปกติของชีวิตปุถุชน
ปัญหาไม่ค่อยมี       ชีวิตราบเรียบเปนขั้นเปนตอน      ไม่สับสนอลหม่าน
ถ้าเกิดมีเรื่องขัดแย้งหรือโกรธกัน             การ ignore ด้วยการไม่พูดกันคือการลงโทษขั้นรุนแรงแล้ว
ถ้าใครรู้ว่าทำไม่ถูกก็มาขอโทษ                ก็กลับมาพูดกันเหมือนเดิม
แต่ถ้าคนทำผิดไม่สำนึกไม่ขอโทษ          ก็จะ ignore กันอยู่อย้างนั้นจนกว่าจะได้รับคำขอโทษ

ทุกอย่างดูสงบราบเรียบ         ไม่มีปัญหาอะไรเมื่ออยู่กับครอบครัวดั้งเดิมของตัวเอง
ถ้าทำหน้าที่ตัวเองได้ดี       พ่อแม่ก็ชมเชย
ถ้าทำตัวงี่เง่าก็จะถูกพ่อลงโทษ(ขั้นแรก  ตำหนิด้วยสายตา    ถ้ายังไม่แก้ไขก็เรียกไปอบรม)
โดยเท่าเทียมกัน   ไม่เลือกลูก ผช หรือ ผญ

แต่พออยู่กับคนอื่น   ปัญหามักจะเกิด     จขกท ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องมาเจอกับปัญหา
ทั้งๆที่เราทำตัวไม่เปนปัญหากับใคร   หน้าที่ของตัวมีอะไร  จขกท ก็ทำอย่างเต็มที่  ทำอย่างสุดความสามารถแล้ว
และถ้าวยเหลืออะไรใครได้     ก็พยายามช่วยไม่เคยดูดาย

ไหนพ่อ จขกท สอนว่า  เมื่อลูกทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีที่สุด  อย่างสุดความสามารถ
  อย่างถูกต้องตามทำนองคลองธรรมแล้วจะไม่เกิดปัญหาใดๆกับหนู

ชีวิตช่างยุ่งยากนัก

ขอบพระคุณทุกคำชี้แนะค่ะ