นักสร้างบารมีที่แท้จริง ต้องไม่มีศัตรูในใจ มีความพอใจในความไม่โกรธ คิดแต่จะให้อภัยเพราะการมีศัตรูในใจ ทำให้สูญเสียความดีที่มีอยู่ในตัวได้ง่าย

        อย่างเช่น พระเทวทัต แท้จริงแล้วท่านเป็นผู้ที่รักการสร้างบุญ สร้างความดีมาก เป็นผู้ที่ทำอะไรทำจริง แต่ด้วยความผูกโกรธข้ามชาติมานับไม่ถ้วน เมื่อเกิดมาเจอพระพุทธเจ้าทีไร จากคนดี ๆ ที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ต้องมาพลาดพลั้งสูญเสียความดีที่มีอยู่ในตัวได้ง่าย มีวินิจฉัยผิดเพี้ยน เพราะความผูกโกรธบังคับให้สร้างกรรมต่อพระพุทธเจ้าทุกชาติแม้ในชาติสุดท้าย

        ทั้ง ๆ ที่พระเทวทัตเป็นผู้มีกำลังบุญมาก ถึงขั้นที่ได้บวช ได้เป็นพระญาติกับพระพุทธเจ้า อีกทั้งยังบำเพ็ญสมณธรรมจนถึงขั้นได้ณานสมาบัติ สามารถแสดงฤทธิ์ได้ ก็ยังถูกความโกรธบังคับให้ทำร้ายพระพุทธเจ้า จนสุดท้ายต้องพลาดไปตกนรกอยู่ในขณะนี้

       การสร้างบารมีไปเป็นทีมของหมู่คณะใหญ่ ๆ ก็เช่นกัน มีความเสี่ยงต่อการกระทบกระทั่งกันได้ตลอดเวลา การกระทบกระทั่ง นอกจากจะทำให้ไม่สบายใจแล้ว ยังขัดขวางหนทางแห่งการไปมรรคผลนิพพานอีกด้วย

        ดังนั้น...พึงเตือนตัวเองว่าอย่าไปมีศัตรู อย่าผูกเวรกับใครเลย รู้จักให้อภัยคนง่าย ๆ หากให้อภัยคนง่าย ๆ ภพต่อไปก็จะไปเจอแต่คนที่ให้อภัยง่าย ๆ เมื่อถึงคราวที่เราพลาดไปทำผิดบ้าง...เช่นกัน

รักษ์ธรรม รักษ์ชีวิต