คนจะเป็นคนดี หรือจะเป็นคนเลวนั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา สังคม

แต่ขึ้นอยู่กับสติปัญญาของบุคคลนั้น

ผู้มีสติปัญญามากย่อมแยกแยะดีชั่วได้ด้วยตนเอง

ส่วนผู้มีสติปัญญาน้อย แยกแยะดีชั่ว ได้น้อย หรือไม่ได้เลย ก็อาจตกเป็นเครื่องมือ ของผู้ไม่หวังดี
อาจจะเรียกได้ว่า เป็น

"ผู้หลงผิด"

การแก้ปัญหาที่ยั่งยืนและสงบสุขจึงไม่ใช่ การฆ่ากัน โจมตี แบ่งแยกชนชั้น

แต่เป็นการชี้แนะ ให้ความรู้ ให้ความเข้าใจ ให้เขารู้อะไรดี อะไรชั่ว เปลี่ยนจากผู้หลงผิด เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้มีสติปัญญามาก

ดังนั้นเมื่อประเทศชาติมั่นคง เพราะประชาชนส่วนใหญ่มีสติปัญญา รักและสามัคคีกัน ดำรงชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง

คนเลวก็จะไม่สามารถทำลายประเทศชาติได้โดยง่าย

และเมื่อนั้นประเทศชาติก็จะเต็มไปด้วยชาววิไล