เขาว่ากันว่า   

           เมื่อมีรัก... ย่อมต้องมีจาก  
           มีของรัก ของชอบ... สักวันจะต้องพราก

เป็นสัจจะธรรมของโลก




ทุกอย่างมีวันเกิด...ก็ย่อมมีวันดับสูญ
หรือเปลี่ยนเเปลงสภาพไปตามกาลเวลา

คู่กัน...ถ้าบุญไม่เสมอกัน ก็ย่อมมิได้มาบรรจบกัน
บางคนเคยฝันเห็นบุคลคนอันเป็นที่รัก เเละเฝ้ารอ
เมื่อได้พบเจอ ก็รู้สึกคุ้น รู้สึกเหมือนผูกพันธ์
ทั้งๆ ที่เพิ่งเจอครั้งเเรก

บางคนเมื่อเจอคนๆ นั้นเเล้ว...ความฝันก็หายไป

บางคนรู้สึกเหมือนกำลังเฝ้ารอใครอยู่
บางคนก็รู้สึก เหมือนมีคนเฝ้าคอยเราอยู่

บางคนมีคนรักอยู่ข้างกายเเล้ว...ยังรู้สึก ว่าไม่ใช่ก็มี
สุดท้ายก็ต้องเลิกลากันไป...
เเละเมื่อได้พบใครคนนั้น คนในฝัน
เเละมั่นใจเเน่เเท้ว่าใช่ ความรู้สึกนั้น...จึงหายไป

บางคนได้พบเจอคนรัก ที่ว่าใช่คู่เเท้เเล้ว เเต่เเล้วก็ต้องจากกัน
เเต่ไม่ว่าจะผ่านไปนานนับสิบๆ ปี เขาก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง

บางคน จากเเล้วจากอีก เเล้วก็ได้เเต่เฝ้ารอ

บางคน มีคู่เเท้อยู่ข้างกาย มีกันเเละกันอยู่ตลอด
อาจเป็นคนรู้จัก เพื่อนร่วมงาน หรือ...เพื่อนสนิท

อย่างที่เขาว่า คนที่ใช่ ในเวลาที่ไม่ใช่ ก็คงยังไม่ใช่


บางคนมีรักไม่ได้ เพราะมีคนรัก ที่อยู่ต่างภพ
มาตามรังควานคนที่จะเข้ามา หรือเขาคนนั้น
อาจจะจากไปก่อนเเล้ว หรืออาจจะยังไม่เกิดก็ได้
เพราะบุญเรา ก็ไม่เท่ากัน
ทุกอย่างคงขึ้นอยู่เเต่เวรเเต่กรรม
หากบุญเรายังไม่เสมอกัน ก็คงทำได้เเค่เฝ้ารอคอย



คนที่เข้ามาทำให้เราเจ็บ ทำให้เราเสียใจ
ก็คงเป็นเจ้ากรรมนายเวร หรือหากนี่เป็นกรรมใหม่
ก็คงต้องอโหสิกรรมกัน เพื่อจะได้ไม่ต้องผูกกรรมกันต่อไปอีก

หมั่นสร้างบุญ สร้างความดี อย่ายึดติด  
ไม่ต้องพยายามกับใครบางคนมากมายขนาดนั้น
เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องทรมาน

เเค่ปล่อยชีวิต ให้ไหลไปดังสายน้ำเย็น




อยากให้กำลังใจเพื่อนๆ ที่กำลังทุกข์กับความรัก
อย่าเสียใจไปเลย กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ปล่อยวาง ใครทำได้ก่อน ก็สุขก่อน
เเล้วมารอความรัก ที่เเท้จริงของเรากันเนอะ ^^