จากการบอกเล่าของเขาคนนั้น ว่าเธอฝันฟุ้งเฟื่องถึงเมืองฟ้า กอบเก็บเศษซากฝันแห่งกาลเวลา เหือดน้ำตาหน้าเปื้อนยิ้มดูพริ้มพราย ฟังสิ! เสียงใครอ่านบทกวีถึงที่รัก ใครทายทักลมเหงาเมื่อเช้าสาย ใครจ่อมจมในโ

ยากจะเพียร เปลี่ยนฝัน หันมาสร้าง เพื่อแนบวาง ข้างใน ดวงใจหญิง กระซิบกลอน อ้อนความไปตามจริง ได้พักพิง ยามเหงา คอยเคล้าคลอ คงได้แต่มองจันทร์ ขอฝันฝาก ด้วยไม่อยาก ห่างหายไกลห้องหอ เธออยู่เรียง เคียงฉัน

ลูกรัก... พ่อเหนื่อยหนักอยากพักผ่อนตอนใกล้ฝั่ง ทุกวันนี้ที่เป็นอยู่ดูจริงจัง เหนื่อยจากงานมาล้านครั้งพ่อยังทน เมื่อมีเจ้าเฝ้าถนอมพร้อมทนสู้ พร้อมเป็นครูผู้ให้ใฝ่ฝึกฝน หวังให้เจ้าก้าวข้ามความยากจน บนทา

"คิดถึงฉันบ้างไหมใครคนนั้น คนที่ฉันฝันเพ้อละเมอหา คนที่ฉันอยากพานพบเทียวสบตา คนที่ใจปรารถนาแนบอุ่นไอ เช้าแล้ว... ยินเสียงแว่วของสายลมวู่ไหว สายลมของความคิดถึงส่งถึงใคร เขาจะรู้ตัวบ้างไหมใจคิดถึง

เหมันต์ลุธุมาอุษาโยคมารุตโบกโลกล้อมห้อมไอหนาวนภดลหม่นรับอับแสงดาวไร้สกาวพราวแพรวแววกลา อัมพุทเคลื่อนเลื่อนโลมโพยมเย้ามฆาเข้าเนาเช่นหลบเร้นหาอนธการนานคืนกลืนเวลาวังเวงแว่วแคล้วคราแรมราตรี เทิ