หยดน้ำ ใหญ่เล็ก จากท้องฟ้า
นำพา ความฉ่ำ ความสดใส
ชะล้าง ปฏิกูล ให้ไหลไป
สู่สาย น้ำใหญ่ เจ้าพระยา
.........
ใจคน แปดเปื้อน สกปรก
ด้วยตก กับกิเลส และตันหา
มีโลภ โกรธหลง เป็นเครื่องพา
หันหน้า สู่นรก อเวจี
.........
ธรรมะ เปรียบได้ สายน้ำใหญ่
ล้างใจ ให้หมด สร้างสุขศรี
ฟังธรรม เปรียบเมฆ ก่อตัวมี
ปฏิบัติดี ดั่งพิรุณ เริ่มโปรยปราย
..........
บ่วงบาป คือหมุด แห่งความคิด
ชีวิต จะหลุด บ่วงทั้งหลาย
ก็ด้วย ปล่อยจิต ให้ผ่อนคลาย
ตั้งไว้ ที่สติ และวายะ
.........
พุทโธ เข้าออก หายใจนั่น
รู้ทัน การเคลื่อน ของจิตตะ
พินิจ ใคร่ครวญ ถึงธรรมะ
แล้วละ ความทนง น่ารำคาญ
.........
เขาเรียก ทำบุญ กุศลใหญ่
เรียกไซร้ วิปัสนา กรรมฐาน
หมั่นฝึก ปฏิบัติ อย่าเกียจคร้าน
แล้วทุกท่าน จะประสบ แต่สิ่งดี