ตอนที่ 1 คลิกลิงค์นี้ > http://ppantip.com/topic/35777406/
ตอนที่ 2 คลิกลิงค์นี้ > http://ppantip.com/topic/35781776/

ท้าวความจากตอนที่ 2 คุยเรื่องเงินยังไม่จบเลย หมดงบตัวหนังสือไปซะก่อน งั้นมาต่อเรื่องเงินกันเถอะ เพราะเรื่องเงินเรื่องใหญ่มากกกกก

จำกันได้มั้ยที่เรื่องที่พวกเราทั้งสามสาวโดนเรียกค่าแท๊กซี่ไป 150 ยูโร เล่นเอาซะหมดตูดนั่น  ปรากฎว่าพี่คนไทยแนะนำให้เอาใบขอเบิกคืนจากบริษัทค่ะ และพวกเราก็ได้คืน เย้ๆๆ มีตังค์ไว้เป็นค่าแท๊กซี่ขากลับแล้วเฟ่ย 55555 ยังๆ ยังไม่เข็ด

แล้วทำงานเรือมันเงินดีอย่างที่เค้าว่ากันรึเปล่า???

     ขึ้นอยู่กับตำแหน่ง แล้วแต่การไต่เต้าเพื่อเลื่อนขั้น และดวง สำหรับบางแผนกนะ คล้ายๆ งานโรงแรมนั่นเอง เช่นอย่างเด็กเสิร์ฟแบบพวกเรา หรือ แม่บ้าน ทำดีแทบตาย ถ้าลูกค้าไม่จ่ายนี่ก็โคตรซวย แต่บางครั้งไม่ต้องอะไรมาก เจอลูกค้าดีเค้าจ่ายและให้ทิปดี ก็โคตรดีไป และขึ้นอยู่กับเส้นทางการเดินเรือด้วยค่ะ ถ้าล่องอยู่โซนยุโรปจะได้ทิปน้อยกว่าทางอเมริกา เพราะทำเนียมการให้ทิปของคนยุโรปจะไม่เท่าคนอเมริกัน ถ้าช่วงไหนได้ชาวอังกฤษนะคะ อิแม่เอ้ย ทริปนั้นอาจกินแกลบ

     แฟนคลับชาวอังกฤษด่าได้นะคะ แต่อิช้านไม่สะท้าน เพราะพูดตามที่เจอมา 90% เป็นแบบนั้น แต่ชาวอังกฤษจะมีมารยาทค่ะ พูดหวาน คนอังกฤษที่ให้ทิปเยอะก็มีค่ะ แต่นานๆ จะเจอที

      ส่วนคนอเมริกันเป็นธรรมเนียมเค้าเลยค่ะ จะให้ซะส่วนใหญ่ ให้น้อยหรือให้มาก แต่ก็ให้ และส่วนใหญ่จะกินทิ้งกินขว้างมากๆ แล้วพวกอเมริกันที่จ่ายและให้ทิปซะยากเย็นก็พวกคนดำ และคนเชื้อชายละติน ที่พูดภาษาสเปนค่ะ กินก็เยอะ คุยก็เสียงดัง เรื่องก็มาก ยังไม่จ่ายอีก ฮึ่มมม มันน่าจับมาล้างจานซะให้เข็ด

       คอนแทรกแรกนั้นไม่อยากให้คาดหวังอะไรมากเลยค่ะ เพราะส่วนใหญ่ตำแหน่งที่เราสมัครมาจากไทย เริ่มจากตำแหน่งเล็กๆ กันมาทั้งนั้น แต่ยังไงมันก็ถือว่าเป็นประตูสู่โลกกว้างและอะไรที่ดีๆ หลายอย่าง แล้วค่อยใต่เต้า โชว์ผลงาน เลื่อนตำแหน่งเอา หรือสมัครบริษัทอื่นที่มีโปรไฟล์ดีกว่าบริษัทเดิมค่ะ

       ตำแหน่งพวกเราได้เงินเดือนประมาณ 1200 เหรียญ แต่เราได้ทิปด้วย เริ่มได้ทำที่ crew mess อาจจะยังได้น้อยอยู่ แต่สักพักพวกเราได้เลื่อนขึ้นไปทำที่รูมเซอร์วิสหรือคอยส่งอาหารตามห้องพัก เดินกันจนขาลากกันไปเลย ทิปก็จะเริ่มได้มาละ ห้องละ 1-4 นี่ก็หรูละค่ะ ได้ทิปเป็นยูโร เพราะเรือตอนนั้นล่องอยู่โซนยุโรป ลูกค้าใช้เงินส่วนใหญ่เป็นยูโรค่ะ มีดอลล่าร์ปนมาบ้าง ไอ้ห้องไหนไม่ให้นี่ พอปิดประตูปุ๊บ หน้านางร้ายแทบจะมา เพราะอยู่ต่อหน้าแขกแสดงสีหน้าไม่พอใจไม่ได้ค่ะ เราทำงานกันแบบมืออาชีพ ไปกระแนะกระแหนลูกค้าก็ไม่ได้นะ โดนรายงานถึงหัวหน้า ถูกไล่ออกไม่รู้ตัวด้วย การทำงานในเรือจึงถือว่าเป็นการฝึกฝนความอดทนที่ดีเลยค่ะ แต่บางครั้งก็มากเกินไป หากขาดหรือหลุดไปเอาไม่อยู่ ถึงขั้นเสียสติไปเลยก็มี นั่น!บอกแล้วดราม่าเริ่มมา!!!

       ตัวเราเองคอนแทรคแรกก็รับจ้างทำอย่างอื่นพิเศษไปด้วย เช่น ไปรับจ้างซักรีดให้พี่ๆ คนไทย ที่เค้าไม่มีเวลา หรือเค้าเอ็นดูอยากช่วยเรา เพราะเราอยู่คอนแทรคแรก รับจ้างนวดบ้างล่ะ แต่นวดเฉพาะผู้หญิงนะ ผู้ชายยังไม่กล้าถึงแม้ว่านิสัยจะด้านและหน้าตาจะหื่นๆ ก็เหอะ 5555 รวมๆ แล้วก็ได้อยู่ค่ะ เดือนล่ะ 1500- 1800 เอาไปคูณเรทแลกเงินบาทกันเอานะ

      เอ้าเขียนพอให้รู้คร่าวๆ นะคะ ว่าในตำแหน่งของสายเด็กเสิร์ฟ สมัยนั้นได้ประมาณเท่าไหร่ สมัยนี่ไม่แน่ใจนะ เพราะเค้าเปลี่ยนระบบกันเยอะเลย ใครลูกเรือเก่าและใหม่ที่มาอ่าน จะแย้งจะว่าก็ได้นะ แต่เท่าที่เรารู้มันก็จะประมาณนี้ล่ะ

              ตำแหน่ง Assistant Waiter/Assistant Waitress อยู่ที่ประมาณ $1200 ขึ้นไป
              ตำแหน่ง Team Waiter/Team Waitress อยู่ที่ประมาณ $1800ขึ้นไป
              ตำแหน่ง Head Waiter/ Head Waitress อยู่ที่ประมาณ $3000 ขึ้นไป *** นี่ล่ะตำแหน่งเงินแสน ที่ใครๆ ก็อยากได้

***ชื่อตำแหน่งและเงินเดือนดังกล่าวนี้หมายถึงแค่คาร์นิวัลบริษัทเดียวนี้นะคะ ในส่วนของบริษัทรอยัลแคริบเบียนจะกล่าวถึงในตอนต่อๆไปนะจ๊ะ

(ช่วงเงินจะออก ทุกๆ 2อาทิตย์ ก็จะมีป้ายมาติดแบบนี้ เพื่อเตือนให้ลูกเรือไปรับเงิน บางคนทำงานหนักลืมค่ะ ไม่ลงไม่รับมันละ แต่ไม่ใช่อิช้านจ้า 55)

  

แล้วโอกาสที่จะเลื่อนตำแหน่งล่ะ บ่อยมั้ย คนไทยมีสิทธิ์รึเปล่า  ?

          สำหรับการเลื่อนตำแหน่งนั้นมีมาอยู่เสมอค่ะ ขึ้นอยู่กับแผนกและความต้องการคนของบริษัทด้วยว่าด่วนมากแค่ไหน สำหรับคาร์นิวัลนั้นถือว่าคอนแทรคแรกค่อนข้างจะยากนิดนึง โดยเฉพาะคนเอเชียอย่างเราๆ ส่วนใหญ่พวกหัวหน้าจะดึงเอาฝรั่งตาน้ำข้าวขึ้นไปทดลองงานก่อนเสมอ คิดอย่างนึงก็เส้นใครเส้นมันอ่ะค่ะ ส่วนคนเอเชีย ได้ขึ้นเร็วก็พวกฟิลิปปินส์ หรือเรียกอีกคำว่า "ผิน"  พวกผินเนี่ยเค้าจะคุยเก่ง ภาษาอังกฤษจะเก่งกว่าคนไทย และทักษะการเลียแข้งเลียขานี่ก็ชั้นเริด พี่ไทยคงต้องยกธงขาวให้เค้าค่ะ เป็นที่หนึ่ง เอ๊ะ!!นี่คนเขียนมีอคติกับผินนี่รึเปล่า ก็ไม่เลยนะคะ ไม่มีอคติเลย แค่อยากจะบอกว่า ตั้งแต่ทำงานเรือมาตั้งหลายปีนั้น มีเพื่อนผินที่คุยและไว้ใจได้จนถึงทุกวันนี้แค่ 2 คนเอง พูดเรื่องผินนี่ก็ยาวและดราม่า ขอออกนอกเรื่องนิดนึง อารมณ์มันพาไป  มันขึ้นแล้วลงยาก บอกแล้วงานดราม่าต้องมา 5555

         พอเดือนที่ 2 รึเปล่าไม่รู้จำไม่ได้ อิอิ  พวกเราถูกดึงขึ้นไปทำอยู่ที่รูมเซอร์วิส ซึ่งจะต้องคอยรับการสั่งงานจากโอเปอร์เรเตอร์ ( Operator) หรือคนที่คอยรับโทรศัพท์รับออเดอร์อาหารจากแขก ( ตำแหน่ง Operator ของคาร์นิวัลหมายถึงคนรับออเดอร์อาหารจากแขกเท่านั้น ไม่ใช่รับสายตรงจากห้องพักของแผนกต้อนรับเหมือนตำแหน่งตามโรงแรมที่เมืองไทย )  แล้ว Operator ของพวกเราก็คือไอ้ผินและสาวโรมาเนีย

         มีอยู่วันนึงพวกเราทำงานอยู่หลังจากการจัดส่งอาหารตามห้องพัก แล้วกลับมาที่ออฟฟิศรูมเซอร์วิส ด้วยการสั่งงานแบบไม่เคลียร์หรืออะไรสักอย่าง ทำให้พวกเราทำงานไม่เข้าตา ไม่ได้ดั่งใจนาง นางผินนี่ก็เลย พูดหลุดปากมาเลยจ้า

               " นี่พวกเธอน่ะ ที่นี่มันระบบทำงานในเรือห้าดาวนะ ไม่ใช่ร้านอาหารไทย ข้างทางอะไรของพวกเธอ !! "

แหมๆๆๆ ตัวใหญ่มาก ปรี๊ดสิคะ จะรออะไร น้ำตาไหลพรากเลยค่ะ เซนซิทีฟมาก ใครมาว่าอะไรเกี่ยวกับประเทศตรูแบบนี้ ที่จริงเค้าอาจจะไม่ได้หมายถึงอะไรแบบนั้นหรอก แต่มันก็ไม่สมควรจะกล่าวขึ้นมาค่ะ  (ถ้าเป็นที่รอยัลคาริบเบียนนะ อิผินนี่โดยไล่ออกทันทีค่ะ ) เราก็ไปใส่มันเลยจ้า มีรึจะยอม ถึงแม้ภาษาอังกฤษกรูไม่เป๊ะเว่อร์อย่างเมิงก็เหอะ ไปทั้งน้ำตาไหลอย่างนั้นล่ะ แล้วบอกนางไปว่า :

   " นี่เธอไม่มีสิทธิ์จะมาว่าพวกเรา มากล่าวถึงอย่างนี้นะ มันเหมือนกับเล่นกับประเทศหรือเชื้อชาติเลยนะ บ้านกรูเค้าเรียกว่าไม่ให้เกียรติเว่ย! "  

       พูดไปก็เช็ดน้ำตาไป หน้านางเจื่อนไปเลยค่ะ แล้วนางก็มาขอโทษขอโพยและจะไม่พูดอย่างนั้นอีก ก็เลยทำงานด้วยกันต่อไปได้ค่ะ  เอ้า!! หัวข้อมันเกี่ยวกับการเลื่อนขั้น ทำไมมาจบที่ไอ้ผินได้ฟระ ต่อๆๆ

       การจะได้ปรับเลื่อนตำแหน่งนั้นขึ้นอยู่กับผลงานว่าผ่านตากรรมการมั้ย ทำตัวนี้ หน้าที่ดีรึเปล่า และขึ้นอยู่กับจังหวะด้วยค่ะ บางคนทำ 2-3 คอนแทรคถึงได้เลื่อน แต่พวกเราทั้ง3  พอจบคอนแทรคแรก ก็ได้รับเลือกให้เข้าอบรมหลักสูตรต่างๆ ของบริษัทหรือเรียกว่า คอลเลจ เพื่อที่จะสอบเลื่อนขั้นเป็น Team Waitress ที่จะต้องเข้าไปทำงานในห้องอาหารใหญ่หรือที่เรียกว่า ไดนิ่งรูม (Dining Room) นั่นก็หมายถึง เงินเยอะขึ้น แต่งานก็หนักขึ้นค่ะ ซึ่งก็โชคดีไปค่ะ ดีกว่าไปทนทำงานที่ไม่หนักมาก แต่เงินน้อยต่างกันมาก (ยินดีกับพวกเราหน่อยเร๊ว ตอนแรกนึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว ทั้งอ๊วกแตก ทั้งร้องไห้อยากกลับบ้าน แต่ก็ต้องทนค่ะ มาถึงจุดนี้ละ เย้ๆๆ)

      แผนกบาร์กับห้องอาหาร การเลื่อนตำแหน่งจะพอๆ กันค่ะ มีโอกาสได้เลื่อนเร็วกว่าแผนกแม่บ้าน ส่วนแผนกอื่นเราไม่ข้อมูลเท่าไหร่ค่ะ เพราะตอนนั้นคนไทยส่วนใหญ่ก็ทำอยู่บาร์ ห้องอาหาร และแม่บ้าน มีไม่กี่คนที่อยู่เป็นแผนกต้อนรับหรือที่เรียกว่าเพอเซ่อร์ (Purser)

(รูปเราถ่ายกับนางโอเปอร์ผินคู่กรณีค่ะ ดีนะที่เมิงขอโทษ ไม่งั้นกรูก็ร้องไห้ต่อ 555)

                    
แล้วสวัสดิการที่เค้าว่าดีๆ ล่ะ มีอะไรบ้าง??

      สวัสดิการที่จะกล่าวถึงนี้ หมายถึง สวัสดิการหลักนะคะ สวัสดิการย่อยนั้นขึ้นอยู่กับตำแหน่งค่ะ ก็คือ ถ้าเป็นพนักงานที่มียศมีขั้นหน่อย หรือพวกเพอเซ่อร์ก็จะดีขึ้นและต่างกันอีกหน่อยค่ะ
                    - ที่พักฟรี ก็ห้องนอน เตียง 2 ชั้นของพวกเรานั่นล่ะค่ะ ถ้ามียศหน่อย ก็จะอยู่เตียงคนเดียว ห้องกว้างขึ้น
                    - กินฟรี อาหารตามที่เค้าจัดไว้ให้ ตำแหน่งเล็ก ก็กินที่ crew mess มียศหน่อยก็กินที่ staff mess สามารถขึ้นไปกินบนห้องอาหารแบบบุปเฟต์ ที่มีไว้ให้ลูกค้านั้นได้
                    - รักษาพยาบาลฟรี ในเรือจะมีห้องพยาบาลหรือ medical center ไว้คอยบริการลูกเรือ กรณีเจ็บไข้ ได้ป่วยขั้นเบื้องต้น ถ้าเป็นหนักมาก หมอที่เรือเอาไม่อยู่หรือไม่มีอุปกรณ์การแพทย์ ก็จะส่งไปโรงพยาบาลที่อยู่นอกฝั่ง เวลาเรือจอดค่ะ หมอส่วนใหญ่ก็จะเป็นเหมือนคุณตาใกล้จะเกษียณหรือเกษียณมาแล้ว พยาบาลก็พูดจาโฮกฮาก ฉีดยาที แทงลงตรงๆ เลยนะคะ ไม่ค่อยๆ มือเบาๆ เหมือนบ้านเรานะ บางช่วงนั้นเค้าจะให้ลูกเรือไปฉีดวัคซีนต้านไข้หวัด โดนไปเข็มเดียว แอ้งแม๊งเลยค่ะ ตอนโดนฉีดก็เจ็บ ฉีดแล้วก็เป็นไข้หนักกว่าเดิม เพราะร่างกายเรายังไม่ชินกับตัวยาฝรั่งเค้า ก็จะพยายามไม่เป็นไข้ ค่ะ ห้ามเจ็บ ห้ามป่วย ห้ามตาย นั่น!!!สายโหดมาละ พยายามกินยาที่เอามาจากไทยดีที่สุด ถ้าไม่ไหวจริงๆ ถึงยอมไปหาหมอในเรือค่ะ เพราะไปก็จะโดนไล่ให้กลับมาทำงานอยู่ดี และเงินก็ไม่ได้ด้วย เป็นไงล่ะ บอกแล้วห้ามป่วย

มีอยู่ครั้งนึงตัวเราเป็นไข้เป็นๆ หายๆ แต่รู้ว่าไปหาหมอ ยังไงเค้าคงไม่ให้หยุด ( เราจะหยุดได้ก็ต่อเมื่อหมอเขียนใบสั่งให้หยุดค่ะ ) อิช้านก็จัดเลย พอตอนเรือจอด เราก็ออกนอกไปข้างนอกได้  เราก็ออกไปเดินตากแดดค่ะ ให้ตัวร้อนๆ ให้ไข้ขึ้นสูง แล้วไปหาหมอ พอเค้าตรวจว่าไข้สูงมาก ก็จัดให้เราพักค่ะ ฮิๆๆ วิชามาร ไม่รู้จักข้อยซะแล้ว 555 ทำไงได้เนอะ ร่างมันแหลกแล้ว ไม่ไหวจริงๆ

                   -  ชุดพนักงานฟรี แค่บางส่วน บางชิ้น เท่านั้นนะคะ ส่วนใหญ่ต้องควักเองค่ะ ไอ้ที่ฟรี พอจบคอนแทรคก็ต้องส่งคืนค่ะ
                   -  เครื่องซักผ้า อบผ้าแห้ง มีไว้ให้บริการค่ะ ไม่ฟรีนะ สมัยนั้นแบบหยอดเหรียญค่ะ จำไม่ได้ละเท่าไหร่ ค่าใช้จ่ายเราก็มีนะ ไม่ใช่เก็บอย่างเดียว
                   -  น้ำอัดลม น้ำเมา ขนมขบเคี้ยว ก็หาซื้อเอาค่ะ ที่ครูวบาร์ (Crew Bar) แต่ในราคาพนักงานค่ะ
                   -  มีการจัดปาร์ตี้ให้พนักงานบ่อยครั้งค่ะ ก็จะมีอาหารและเครื่องดื่มที่ให้ฟรี เครื่องดืมบางอย่างก็จ่ายเอง เป็นช่วงที่ลูกเรือได้มาพบปะสังสรรค์กัน เม๊าส์มอย และอาจเจอว่าที่คนรัก หรือว่าที่ชู้ อะไรก็ว่าไป 5555
                    - ตั๋วเครื่องบินไป-กลับ ไม่ฟรีนะคะ สำหรับคาร์นิวัล บางบริษัทจะให้ฟรีค่ะ บางบริษัทให้ขาเดียวฟรี เช่นเดียวกับโรงแรมที่พัก ระหว่างการเดินทางมาต่อคอนแทรคใหม่ บางเจ้าให้ฟรี บางเจ้าจ่ายแบบลดหน่อยค่ะ
                    - โทรศัพท์ฟรีค่ะ โทรหากันเองระหว่างคนในเรือ แล้วจะพูดทำไมเนี่ย  โทรกลับไทยก็ตามที่ได้กล่าวไว้ตอนที่แล้วค่ะ ซื้อบัตรโทรเอาจากห้องพักค่ะ อินเตอร์เนตคาเฟ่ก็ซื้อรหัสเอาค่ะ
                    - สวัสดิการข้อสุดท้าย สำคัญมาก สาวๆ ชอบคือ ซื้อของแบรนด์เนมที่มีขายให้ลูกค้า ในราคาปลอดภาษี และลดราคาพนักงาน บางช่วงก็มีลดพิเศษให้พนักงานอีก ตัวผลาญเงินของเราดีๆ เลย ส่วนใหญ่ก็จะซื้อตอนเวลาจะกลับไปพักร้อน เป็นของฝากค่ะ
น่าจะหมดแล้วเนอะ จำเริ่มไม่ได้แล้ว ว้าหมดงบอีกละ ต่อตรงคอมเมนต์นะคะ