ชอบเพื่อนตัวเอง ตอนแรกเคยสนิทกันมาก แล้วอยู่ดีๆก็มีปัญหาในชีวิตนิดหน่อย กลายเป็นว่าเพื่อนที่อยู่ข้างๆกันนี่แหละอยู่ดีๆก็ไปชอบเขาซะงั้นเลย

ด้วยความที่สนิทกันมาก ปกติก็คุยกันตรงๆตลอด แล้วพอชอบขึ้นมามันก็เหมือนมีอะไรมากั้นตรงกลาง เราก็รู้สึกว่าทำตัวประหลาดกับเขาขึ้นทุกวันๆ สุดท้ายก็เลยตัดสินใจบอกตั้งแต่เนิ่นๆเลยค่ะ ตอนนั้นเพราะคิดว่ายังไงมันก็เป็นความรู้สึกที่ดีอะ ให้เขารู้ไปจะได้จบๆ ถ้าเขาปฏิเสธเรา เราก็จะได้กลับไปเป็นเพื่อนกันได้ปกติเหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็นมา เรายังไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไป

ใช่ค่ะ เขาปฏิเสธเรา เขาบอกว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า ซึ่งเราก็โอเคละ เกิดมาไม่เคยสารภาพรักกับใคร แค่เขาไม่คิดจะหนีหรือเลิกคบเรา เราก็มีความสุขมากแล้ว

เขาสัญญาว่าเขาจะเป็นเพื่อนเราเหมือนเดิม เราจะอยู่กันได้ปกติ แล้วเขาก็ทำได้จริงๆด้วย เรายังนั่งเรียนข้างกันเหมือนเดิม ยังคุยกันได้เหมือนเดิม ทุกๆอย่างยังเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมน่ะคือความรู้สึกของเราเองค่ะ

เขาเป็นคนดีมากเลย เขายังดีกับเราเหมือนเดิม และรักษาระยะห่างแบบเพื่อนไว้ได้ด้วย แต่ทำไมเราถึงยังเสียใจอยู่ละคะ เราพยายามกลับไปปกติให้ได้ แต่เรายังเจอกันทุกวัน แล้วแบบนี้เราจะตัดใจจากเขาได้ยังไง เราไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไป เราไม่อยากให้เขาลำบากใจเพราะการที่เราอยู่ๆก็ไปชอบเขาขึ้นมาเอง เขาไม่ได้มีความผิดที่จะมารับผิดชอบความรู้สึกของเราเลย คนที่ไม่ใช่ก็คือคนที่ไม่ใช่

เราอยากย้อนเวลากลับไปก่อนที่เราจะชอบเขา ก่อนที่เรืองจะเป็นแบบนี้ ความรักบางครั้งมันก็ไม่ได้ต้องการเหตุผลอะไรเลย

เราควรจะทำยังไงดีคะ?