ตามหัวข้อกระทู้เลยคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ประมาณครึ่งปีแล้วคะ 

คือ เราทำงานอยู่ที่ร้านขายยาแห่งนึงในห้างกรุงเทพคะ เราแอบชอบเภสัชกรในร้านคะ
ตอนที่ทำงานอยู่ด้วยกัน เขามีนิสัยชอบแกล้ง ชอบแหย่ เวลาเราหายไปไหนเขาจะชอบตามหา
คือแบบที่เรียกว่าตัวติดกันเลยคะ เขาไม่ชอบให้เราห่างไปไหน  คนที่ร้านก็ชอบคิดว่ากำลังจีบกันรึป่าว
ขนาดน้องฝึกงานเภสัชพึ่งมาอยู่ได้แค่ 3 เดือน น้องยังดูออกเลยคะว่าเหมือนกำลังจีบกัน 
จนมันเป็นแบบนี้มาหลายเดือน เราก็เริ่มรู้สึกไหวหวั่นคะ จึงเริ่มปรึกษากับพี่ในร้านที่สนิทกันคนนึง
ว่าอยากจะสารภาพกับเขาตรงๆ พี่เขาก็เลยบอกว่าให้ลองดู จะได้รู้กันไปเลยว่าเขาคิดยังไง
พอเลิกงานคืนวันนั้น เราก็สารภาพกับเขาไปตรงๆ เลยคะ ว่าเราแอบรู้สึกดีๆ กับเขามานานแล้ว 
แต่สิ่งที่เขาตอบมา มันทำให้เราถึงกับน้ำตาแตกเลยคะ ใช่คะ เขาปฏิเสธเรา
คำสารภาพของเราที่พิมไปเกือบ 10 บรรทัด แต่เขาตอบกลับแค่ว่า "พี่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น โทษที"
หัวใจแบบพังสุดๆเลย คะ คืนนั้นนอนร้องไห้ทั้งคืน จนตาบวม คือเราโสดมา 4 ปี ตลอด 4 ปี
เราไม่เคยอยากจะเปิดใจ พอเปิดใจอยากรักใครสักคน แต่มันก็พัง พอเจอพี่เขาปฏิเสธมาแบบนั้น 
เราก็เลยคิดว่าเอาวะ ปฏิเสธแล้วชีวิตเราก็ต้องเดินต่อไป จะพยายามตัดใจ จะเลิกชอบเขาให้ได้ 
แต่ด้วยความที่ว่าเราต้องทำงานด้วยกัน เราก็ต้องทำตัวให้ปกติ คุยกับเขาน้อยลง ไม่แกล้งกันเหมือนก่อน
แต่เขากลับทำสิ่งตรงข้ามเราทุกอย่าง เป็นห่วงเป็นใย ใส่ใจ พยายามจะมาใกล้ชิด 
ดูเขาพยาพยามทุกอย่าง พยามยามที่จะให้เราไม่เลิกชอบเขา เราไม่รู้จะทำยังไงดี 
ใครก็ได้ช่วยตอบทีว่าจะทำยังไงกับปัญหารักครั้งนี้ดี