สวัสดีทุกคนครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลย และคงเป็นกระทู้เดียว ถ้าเล่าติดๆขัดๆผมขอโทษด้วยนะครับ ผมขออนุญาติเล่าเรื่องราวความรักของผมที่พึ่งเจ็บช้ำมา แชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้น รวมถึงอยากถามหลายๆท่านว่ามีใครเคยเจ็บช้ำกับการที่ต้องมารู้สึกอะไรแบบผมบ้างไหม ผมคือคนที่โชคร้ายในเรื่องความรักแค่ไหน ผมขอใช้ชื่อว่า "กานต์" แทนตัวผม และ "ออย" คนที่ผมรัก เป็นนามสมมุตินะครับ  มี18+ บ้างนะครับ แรกๆผมจะขอเล่าเป็นฉากๆ ความประทับใจ เรื่องราวดีๆระหว่างผมกับออยก่อนนะครับ ...ผมเชื่อว่าวันนึงเธอก็คงจะได้อ่านมัน แล้วก็คงรับรู้ว่าที่ผมเขียนถึงนั้นมันหมายถึงเธอ
แล้วหลังๆจะเป็นเรื่องของความเสียใจ ความผิดหวัง เหตุการณ์ต่างๆที่ทำให้เราต้องเสียใจ ไปกันไม่ได้

ครอบครัวของผมกับออย ฐานะแตกต่างกัน ที่บ้านออยเธอมีฐานะดีมาก แต่ที่บ้านผมเป็นครอบครัวที่เคยรวยมาก่อน แต่ประสบปัญหาจึงมาอยู่ในสถานะที่ค่อนข้างจะจน พอมีพอกิน มีหนี้สิน

ผมกับออย เป็นเพื่อนกันสมัยเรียนตอน ปวส.  ตอนที่เราเรียนด้วยกันปีแรกเราไม่ค่อยสนิทกัน เรามาเริ่มสนิทกันเมื่อตอน ปี 2 และได้คบเป็นแฟนกันหลังจากที่เราทั้งคู่เรียนจบปวส. ได้ประมาณ 1 ปี  

ผมเป็นที่ปลอบใจของเธอเวลาเธอรู้สึกแย่ๆกับคนรักหลายๆครั้ง  ผมกับเธอคุยกันบ่อย  เราไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ความสนิทได้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงเธอเลิกกับคนรักเก่า เวลาผ่านไปสักพักนึงแล้วเราก็ได้มาคบเป็นแฟนกัน .. วันที่เราคบเป็นแฟนกัน วันนั้นผมพาเธอไปทานข้าวกับเพื่อนๆ พอกลับจากทานข้าวผมกับเธอก็ขับรถกลับบ้าน(นั่งรถคันเดียวกัน) ระหว่างนั่งรถเราก็คุยเล่นกันไปเรื่อย จนมาถึงบ้านก็ได้ขอเธอเป็นแฟน เธอก็ตอบตกลง  ไม่ทันได้คุยอะไรต่อหลังจากขอเธอเป็นแฟนแล้วเธอก็รีบกลับหอพักไปเพราะง่วงนอน (ตอนนั้นขอเป็นแฟนแบบดื้อๆก็ได้เป็นแฟนเฉยเลย)

พอวันรุ่งขึ้น ผมก็พาเธอไปเดินเที่ยวที่สนามกีฬา ผมเดินจับมือเธอไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่สะพาน จากนั้นสักพักผมสูดหายใจเข้าออกยาวๆ ออยถามว่า"เป็นอะไร"  ผมจ้องตาเธอ จับมือของเธอทั้ง 2 ข้างขึ้นมา จากนั้นผมก็บอกความรู้สึกดีๆที่มีต่อเธอที่นั่นทุกๆอย่างที่ผ่านมา (ตอนนั้นสิ่งที่ผมพูดกับเธอมันยาวมากขอเล่าคร่าวๆแล้วกันนะครับ) ผมบอกรักเธอ ผมให้สัญญาว่าจะรัก จะดูแลเธอ จะไม่ทำให้เธอเสียใจในทุกๆเรื่อง จะสู้ จะสร้างฐานะให้ดี อยากจะอยู่กับเธอ อยากแต่งงานกับเธอ (เวอร์ไปไหมไม่รู้ แต่ที่ผมรู้ผมคบกับใครผมจริงจัง) ผมจำรอยยิ้มของเธอ จำใบหน้าของเธอวันนั้นได้ เธอดูมีความสุขมากเลย ผมเองก็เช่นกัน ผมรู้สึกดีใจกับตัวเอง แปลกใจกับตัวเองที่มีความรู้สึกดีๆ ความรู้สึกที่จริงใจมากมายให้คนๆนึงได้ถึงเพียงนี้ ดีใจที่เห็นเธอมีความสุขมากๆเลย

ตลอดเวลาที่คบกับออย ชีวิตของเราทั้งคู่มีความสุขมาก มากจริงๆ เราเติมเต็มให้กันได้ทุกเรื่องตลอด

มีวันนึง วันที่เธอป่วยแบบสาหัสจนต้องเข้ารักษาที่โรงพยาบาล เธอป่วยเพราะอาหารเป็นพิษ นอนโรงพยาบาลเป็นเวลา 3 วัน 2 คืน
ระหว่างนั้นผมดูแลเธอไม่ห่าง ทุกครั้งที่ได้ยินออยบ่นว่าปวดท้องมาก ผมรู้สึกกังวล และเป็นห่วงเธอแทบบ้า เดินไปตามพยาบาลเกือบทุกครั้งที่เธอมีอาการ  เป็นทั้งเด็กวิ่งรับ-ส่ง ยาให้จากชั้น 1 ไปชั้น 3 ทั้งคอยพาเข้าห้องน้ำ กลางคืนก็ไม่ได้นอนเลย ปัดยุงให้เธอทั้งคืนจนสลบคาที่นอนข้างเตียงไปเลยเพราะอ่อนเพลีย

วันที่ 2 ที่โรงพยาบาล จู่ๆแม่ของออยก็มาเยี่ยม ขณะที่ผมนอนสลบข้างๆเตียงของออย ผมตกใจมากที่ตื่นมาแล้วมือผมจับกับมือลูกสาวเค้าอยู่
ผมปล่อยมือแทบไม่ทัน (ไม่ทันแล้วแหละแม่เค้าเห็นละ) จากนั้นผมก็ไหว้แม่เค้า แล้วผมก็ลุกขึ้นบอกให้แม่เค้ามานั่งที่เก้าอี้ผมคุยกับออยแทน ผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำล้างหน้า ล้างตา พอกลับมาที่เตียงของออย ปรากฏว่าผมเห็นออยร้องไห้อยู่คนเดียว แต่แม่เค้าไปนั่งคุยกับลุงแก่ๆที่อยู่ไกลออกไป  (น่าจะเป็นคนป่วยแถวๆนั้น) ผมตกใจมากจึงถามว่าเกิดอะไร ร้องให้ทำไม ผมจับมือออย จ้องหน้าออย ตอนนั้นผมรู้สึกแย่ รู้สึกงง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ออยก็พูดกับผมว่า

ออย : แม่ไม่รักออย แม่เกลียดออย แม่บอกว่าที่ออยไม่กลับบ้าน เพราะหนีมาอยู่กับผู้ชาย ไม่เชื่อฟังแม่ แม่ออยคงไปเล่าให้ลุงนั้นฟังว่าออยเป็นคนไม่ดี อย่างนั้นอย่างนี้ ออยไม่ได้หนีมาอยู่กับผู้ชาย ออยหนีออกมาเพราะอยากเรียนหนังสือ แต่แม่ไม่ให้ออยเรียนเพราะบ้านออยมีเงิน แม่อยากให้ไปทำสวนที่บ้าน ออยไม่ยอมฟังแม่ แม่จึงเกลียดออย แม่ไม่เข้าใจออย ออยอยากเรียน.. ตอนนี้ก็เรียนจบออยก็ทำงานให้แม่เห็นแล้ว ออยอยากให้แม่รู้ว่าออยทำได้ เรียบจบมีงานทำ อยากให้แม่ภูมิใจ  ออยรักแม่ ...แม่ไม่รักออย.. (ออยพูดไปร้องไห้ไป)

ผม : ผมหันไปมองหน้าแม่ของออย ด้วยความรู้สึกไม่ค่อยพอใจ+รู้สึกสงสัยว่าทำไมแม่ว่าลูกสาวตัวเองแบบนี้ ทั้งที่ลูกสาวมีความตั้งใจดี (แต่แม่เค้าไม่ได้หันมาสนใจ ก็ยังคุยกับลุงผู้ป่วย) จากนั้นผมก็หันกลับมาที่ออย น้ำตาผมค่อยๆไหล แล้วผมก็บอกกับออยว่า

ผม : ออย...คนที่ยังรักออยอยู่ตรงนี้นะ ถ้าแม่เค้าไม่รักออยก็ยังมีเรานะที่รักออย แต่เชื่อเถอะไม่มีแม่คนไหนไม่รักลูกหรอก แม่เค้าแค่ไม่เข้าใจ ทำงานเก็บเงินไปสิ สักวันไปโชว์แม่ แม่เค้าคงจะเข้าใจในสิ่งที่ออยพยายามทำให้เค้าเห็น เดี๋ยวเค้าก็เข้าใจอย่างแน่นอนน่าา (ผมพูดกับออยด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาจากความรู้สึกของผมที่เห็นใจออย รู้สึกเศร้าไปกับออย คนป่วยเตียงข้างๆที่เค้าเห็นเหตุการณ์ ก็ทำหน้าเหมือนจะเห็นอกเห็นใจเหมือนกัน)

หลังจากผ่านเรื่องดราม่าเสร็จผมก็ขอตัวกลับไปทำงาน

พอตอนเย็นเลิกงานผมก็กลับมาที่โรงพยาบาลมาหาออย ปรากฏว่าออยหายแล้ว(แต่ยังไม่หายดีนะ) หมอให้กลับบ้านได้พรุ่งนี้เช้า (เช้าวันที่ 3)  !! ผมดีใจมาก แล้วเราก็นั่งหยอกกันบนเตียงคนไข้ คนไข้คนอื่นแลดูเหมือนจะหมั่นไส้ จะมาสวีทอะไรกันที่โรงบาลเนี่ย อะไรประมาณนี้ คุยกันหยอกกันไปนานสองนาน
แล้วจู่ๆออยก็พูดขึ้นมาว่า "กลับหอเดวให้รางวัลที่ดูแลเค้าดี"  (พร้อมกับทำหน้ายิ้มแย้ม^^ )

ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ออยมันจะให้อะไรวะ ผมก็บอกไม่เอาหรอก เรื่องแค่นี้คนรักกันดูแลกันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว รางวัลอะไรไม่เอาหรอก ฮื้มม..
(ออยทำหน้าเซงนิดๆ) พร้อมกับพูดว่า " ไม่อยากได้จิงอ่อ?"
ผมก็บอกออยว่า "อะอะ อะไรก็ได้ ให้ก็เอามา"

วันที่ 3 วันที่ออกจากโรงพยาบาล ผมก็ไปส่งออยที่หอ
ก็ประคองออยไปที่เตียงนอนเพราะยังปวดท้องนิดๆ
ผมก็ถามออยว่า : กินโจ๊กไหมเดวจะไปชื้อมา หรือว่าจะไปนั่งกินที่ร้านดี?
ออย : ชื้อมากินนี่แหละ
ผม : อ่า (ผมกำลังจะลุกขึ้นจากเตียงออย จู่ๆออยก็จับมือผมแล้วถามว่า)
ออย :  "เอาไหมอ่ารางวัล"
ผม : รางวัลอะไรวะ ที่ดูแลตอนอยู่โรงบาลอะนะ ไม่เอาร้อกก

ตอนนั้นผมกับออยก็จ้องหน้ากันผมทำหน้าตาสงสัยว่ามันจะให้อะไรวะ แต่ออยทำหน้าตายิ้มแย้ม ใบหน้าออยตอนนั้นเธอน่ารักมาก น่ารักจริงๆ จนหน้าตาที่สงสัยของผมเปลี่ยนเป็นแววตาหวานซึ้ง เรามองหน้ากันพักนึง จนผมค่อยๆเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆเธอ ตัวผมก็นอนลงไปข้างๆเธอ และ !! ผมกับออย เราจูบกัน ลิ้นของเราสัมผัสกัน ปากของผมทั้งคู่ประคบกับเธอ ตอนนั้นใจผมเต้นรัว รัวมากจริงๆ ออยก็เช่นกัน ที่ผมรู้เพราะมือผมไปจับตรงที่หัวใจออย (โทดๆมือไว)
ผมเอนตัวลุกขึ้นกำลังจะ..... แล้วจู่ๆก็มีเสียงเคาะประตู "ก๊อก ๆ ๆ" แล้วก็ได้ยินเสียงนึงมาจากหน้าห้องออย เป็นเสียงของพี่เจ้าของหอ

พี่เจ้าของหอ : ออย พ่อมาหา เปิดประตูหน่อย
ผม กับ ออย : สะดุ้งเฮือก (พ่อมา !!) ตอนนั้นทำไรไม่ถูกเลย ด้วยความรนผมก็ไปเปิด notebook ของออย กะว่าเปิดประตูให้พ่อออยแล้วก็จะมานั่งที่โน๊ตบุคทำเป็นว่าเล่นโน๊ตบุคอยู่ ... แล้วผมก็ไปเปิดประตูให้พ่อออย
ผม : พ่อออยสวัสดีครับ _/\_ พอดีพึ่งพาออยมาส่ง พึ่งกลับจากโรงพยาบาลครับกำลังจะกลับแล้วครับ พ่อเค้าก็สวัสดี ทักทายปกติ ถามไถ่ว่าที่บ้านทำอะไร บ้านอยู่ไหน ...ไม่ได้มีท่าทีอะไรในแง่ลบ ผมก็คุยกับพ่อออยสักพัก (แล้วผมก็เดินไปปิดโน๊ตบุคของออยที่พึ่งเปิด ให้ดูเหมือนว่าเล่นคอมเสร็จแล้วกำลังจะกลับ)
ผม : (ก่อนกลับ ผมก็ถามออยว่า ออย พ่อออยดุไหมอะ)
ออย : พ่อออยไม่ดุ พ่อออยหล่อ พ่อออยใจดีด้วยย
ผม : ดีๆๆๆ

จากนั้นผมก็กลับบ้าน อาบน้ำไปทำงาน

ตลอดเวลาที่ทำงานผมไม่มีสมาธิเลย เพราะคิดแต่เรื่องเมื่อตอนเช้า จนตอนเย็นเลิกงาน
ก็พาออยไปเดินเที่ยว ไปหาอะไรกิน แล้วตอนกลางคืนก็พาออยไปส่งที่หอ
แล้วเหตุการณ์เมื่อเช้าก็รีรันอีกครั้งนึง เหมือนเมื่อเช้าเลยต่อจากที่ผมเอนตัวลุกขึ้นจ้องหน้าออย ผมก็โน้มตัวจูบเธอแบบดูดดื่ม
จากผมที่มองออยจากด้านบน ก็เปลี่ยนเป็นออยที่มองผมจากด้านบน (เรามีอะไรกันด้วยความรู้สึกที่เรารักกัน เราทั้งสองมีความสุขมาก)
ผมรักเธอมาก และคิดว่าเธอก็รักผม แล้วเราคงเป็นของกันและกันตลอดไป
ขอจบเรื่อง 18+ เพียงเท่านี้ เกรงว่าจะไม่เข้าเรื่อง พอก่อนนะ พอหอมปากหอมคอ ขอเริ่มเข้าเรื่องหลักๆที่มันทำให้เริ่มเปลี่ยนความสัมพันธ์เลยนะครับ

ผมกับออย เราคบกันมาในฐานะแฟนใช้เวลาทั้งหมด 2ปีกว่าๆ เกือบ 3 ปี  
ปีแรกของเรารักกันดี แต่ปัญหาชีวิตคู่ก็มีบ้างคือ พ่อกับแม่ของออย ไม่ชอบที่ฐานะของผมต่ำกว่าเค้า  
ผมเสียใจมากที่พ่อกับแม่เค้าไม่อยากให้ผมคบกับออย แต่ออยก็เป็นคนแก้ให้ทุกครั้ง ออยบอกกับพ่อแม่ว่า เคยคบกับคนมีเงินมีแต่ทำให้เสียใจ
มีแต่นอกใจ ออยพูดกับพ่อแม่ของออยจนพ่อแม่ของออยยอมให้ผมคบกับออย (เกลี้ยกล่อมเป็นปีนะ ไม่ใช่วันเดียว) ผมดีใจมากที่ได้คบกับออยโดยที่พ่อแม่เค้าให้โอกาส
แต่ก็ยังมีอีกปัญหานึงก็คือปัญหาทางครอบครัวของผมเอง พ่อกับแม่ ไม่ค่อยใส่ใจผมเลย พ่อกับแม่ของผมไม่ได้สร้างอะไรไว้ให้ผมเลย หนี้สินก็มีเยอะแยะ คือล้มเหลวในชีวิตมาก แม้แต่ที่อยู่อาศัยก็เป็นของป้า ... พ่อแม่ ไม่เคยมีเวลาให้ผมเลย ผมน้อยใจมากเวลามองดูพ่อแม่คนอื่นเค้าพาลูกไปทานข้าวด้วยกันเป็นครอบครัว มองดูคนข้างๆไม่เห็นมีใครที่มีชีวิตเหมือนเรา เพื่อน คนรู้จักหลายๆคน ไม่มีเลย ผมคิดอยู่ในหัวว่าพ่อแม่คงไม่รักเรา ไม่ได้ทำอะไรเพื่อเราเลย  ผมเสียใจมาก  ออยก็เสียใจที่ผมต้องอยู่ในสภาวะแบบนี้ "ผมจึงหนีออกจากบ้าน" ไปอยู่ด้วยกันกับออย(เช่าหอ) อยากลืมอะไรแย่ๆ หลายๆอย่าง
ตอนผมออกจากบ้านมา พ่อแม่ ก็ไม่โทรหาผมนะ ไม่มีเลย ผมคิดแล้วแหละว่า เออ เขาคงไม่รักเราหรอก ลืมมันไปเถอะ

ผมกับออย ต่างรู้สึกไม่ดีต่อ พ่อกับแม่ของผม ออยบอกว่า "ถ้าไม่มีใครรักกานต์ ก็มีออยนะที่รักกานต์ ออยจะไม่ทิ้งกานต์ เราสู้ไปด้วยกันนะ สร้างไปด้วยกันนะ" ตอนนั้นที่ออยพูด ออยพูดด้วยน้ำตาที่ไหลริน ผมซึ้ง ดีใจ รู้สึกมีกำลังใจมากที่มีเธออยู่ข้างๆคอยให้กำลังใจ และรู้สึกอะไรหลายๆอย่างที่อธิบายไม่ได้
เธอทำให้ผมมั่นใจแน่นอนว่า "ออยนี่แหละคือคู่ชีวิต ไม่ใช่คู่รัก และผมจะทำเพื่อเธอให้ได้ จะมีวันนั้นของเราให้ได้สักวันนึง"

เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขมาปีกว่าๆ  ทะเลาะกันบ้างตามภาษาคนรัก ผมงี่เง่าบ้างมีหึงหวงออยที่ชอบส่องเฟสบุคแฟนเก่า ไม่รู้จะส่องอะไร อยากรู้อะไรนักหนาในชีวิตของเค้า เช้า เที่ยง เย็น ก่อนนอน เป็นแบบนี้หลายๆวัน (เรื่องนี้ผมรู้เพราะเธอชอบฟังเพลงเศร้าๆ มีอะไรแปลกๆที่สัมผัสได้ว่าเปลี่ยนไป ผมจึงแอบเข้าเฟสบุคเธอไปดูประวัติ ก็เจอตามนั้นแหละครับ) ผมน้อยใจเรื่องนี้มากๆเลย มันส่งผลทำให้ผมงี่เง่าในเรื่องการใช้ชีวิต ทำให้รู้สึกไม่เต็มที่กับออย , ปัญหาติดเกมของผมอีก(ผมเล่นเกมส์ขายของในเกมส์หาตัง เป็นรายได้เสริม ไม่ได้เล่นเอาสนุกหรอก เวลาหลังเลิกงานก็เลยไม่ค่อยมีให้ออย) ผมเก็บเรื่องราวตั้งแต่วันนั้นผมก็น้อยใจเรื่องเฟสบุคออยมาตลอด เก็บไว้ในใจมาตั้งแต่นั่น ว่าถ้าเค้ารักเราเค้าก็ไม่น่าทำแบบนั้น
ตอนอยู่ด้วยกันเราทะเลาะกันเพราะเรื่องมา 2 ครั้ง แต่ออยก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร ออยแค่อยากรู้ แค่ส่องคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของออย แบบประมาณว่าเล่นเฟส ส่องไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะส่องใคร  (แต่ทำไมต้องเป็นแฟนเก่า ทำไมต้องส่องเกือบทุกวัน ทุกเวลา ทะเลาะกันก็ไม่เคยหยุด มันใช่หรอ ที่ไม่ได้คิดอะไร ? ) แต่เราก็ยังรักกันผ่านเรื่องเหล่านั้นด้วยกันมาได้ แต่ผมก็ยังหน่วงๆในใจ

จนวันนึงมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องจากกัน ....... (เดวผมเล่าต่อด่านล่างนะ เพราะมันจะเต็มลิมิตตัวอักษรในโพสนี้แล้ว)