ในยุคการค้าโลกที่แข่งขัยรุนแรง เป็นไปไม่ได้เลยที่เกษตรกรจะสู้กับพ่อค้าตลาดโลกได้ ต้องเพิ่งธรรมชาติ เพิ่งดวงว่าปีไหนดีปีไหนแย่

สิ่งที่เกษตรกรต้องทำคือวิเคราะห์ตลาดพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ ลดต้นทุน ทำ 5ส TPM PM เครื่องจักร จัดระบบ
ถามว่า เกษตรกรจะสู้ได้อย่างไร เนื่องด้วยความรู้ที่อาจจะยังเข้าไม่ถึง

ผมเสนอให้พื้นที่เกษตรกรจัดโซนนิ่ง พื้นที่ปลูกข้าวแต่ล่ะพื้นที่ เช่น เขตจังหวัดสุพรรณบุรี อ่าวทอง ข้าวคุณภาพดีก็เป็นโซน A เขตอิสานข้าวคุณภาพอาจจะไม่ค่อยดีก็เป็นโซย B โซน C ลดหลั่นกันไป

เมื่อจัดโซนแล้ว กลุ่มโรงสีต่างๆต้องเป็นคนประมูลรับผิดชอบโซนนั้นโดยมีราคา "ขั้นต่ำ" ที่มำให้เกษตรกรอยู่ได้
ประมูลเสร็จ กลุ่มที่จะต้องทำงานหนักจะถูกผลักภาระไปที่ "พ่อค้าคนกลาง" เพราะพ่อค้าคนกลางหรือกลุ่มโรงสีต้องทำกำไรให้ได้มากที่สุดตามหลักเศรษฐศาสตร์อยู่แล้ว และต้องรับผิดชอบโซนนิ่งนั้นๆ

ผลที่พ่อค้าคนกลางต้องรับผิดชอบ กลุ่มโรงสีนั้นต้องทำทุกวิธีเพื่อให้กำไรสูงสุด แน่นอนเขาต้องกำนดเกษตรกรว่าไม่ควรใช้ปุ๋ยอะไร ลดต้นทุนเกษตรกร จัดระบบให้ เพื่อให้ข้าวออกมาคุณภาพดีสูงสุด รวมไปถึงการจัดระบบโลจิกติกและกระจายอำนาจ พัฒนาคุฯภาพโรงสีเพื่อให้แข่งกับตลาดโลกได้

ระบบนี้จะ win win ทั้งสองฝ่าย โดยที่โรงสีก็มั่นใจแข่งกับตลาดโลกได้และเกิดภาวะแข่งขันโซนนิ่งซึ่งกันและกัน และเกิดการพัฒนา นอกจากนี้เกษตรกรยังการันตีรายได้จำนวนข้าวอีกด้วยโอกาสขาดทุนของเกษตรจะไม่มีเลย