เรื่องที่ 1 คือเรื่องมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนอยู่คนนึง เป็นผู้หญิง ทุกครั้งเวลากินข้าวด้วยกัน
เค้าก็จะเคี้ยวแจ้บๆๆๆๆๆ แล้วก็จะเป็นคนที่กินข้าวเร็วมาก กินด้วยก็พูดไปด้วยอาหารเต็มปาก
กินเร็วจนถ้ากินข้าวด้วยกันกับเพื่อนๆนางก็จะต้องเป็นคนเสร็จก่อนคนแรกๆ
ปัญญาคือเราอยากให้เค้าเคี้ยวเบาลงหน่อย
เราควรจะพูดกับเค้ายังไง ถ้าพูดไปมันจะทำให้เค้าอายมั้ย
จะพูดยังไงให้มันซอฟที่สุด
เรื่องที่ 2 แฟนของเรา เวลากินข้าวกับเราเค้าชอบตักคำใหญ่ๆคำโต
เวลากินชอบเอาลิ้นออกมารับอาหารก่อนทุกครั้ง พอจะนึกภาพออกกันมั้ยอะ
ซึ่งบางทีเราก็รู้สึกอายเวลา พาไปทานกับเพื่อนๆเรา เอาง่ายๆเค้าก็เหมือนเห็นแก่กินหน่อยๆ
เวลาสั่งอาหารก็จะสั่งเยอะๆ กินไม่รู้จักพอ เวลาแฟนเรากับเพื่อนเรา ในเรื่องที่ 1 มีโอกาสกินข้าวด้วยกัน
มันทำให้เราหงุดหงิดและโมโหอยู่ลึกๆ มันเป็นฟีลที่ช้งเช้งและมูมมามมากจริงๆ
บางทีแค่มารยาทบนโต๊ะอาหารมันก็ทำให้เราอยากเลิกกับเค้า
ทั้งที่จริงเค้าก็ดีกับเรานะ แต่เรายังไม่กล้าพาเค้าไปร่วมโต๊ะอาหารกับพ่อแม่เราเลย
เคยพูดไปเหมือนกัน แต่แล้วมันก็ทำให้เราต้องทะเลาะกัน
หรือจริงๆแล้วปัญหาคือที่ตัวเรา แต่การเคี้ยวเสียงดังและเอาลิ้นออกมารับอาหาร มันทำให้อรรถรสให้การทานอาหารของเราหายไปเยอะมากจริงๆ
ปัญหาของมารยาทบนโต๊ะอาหาร
เค้าก็จะเคี้ยวแจ้บๆๆๆๆๆ แล้วก็จะเป็นคนที่กินข้าวเร็วมาก กินด้วยก็พูดไปด้วยอาหารเต็มปาก
กินเร็วจนถ้ากินข้าวด้วยกันกับเพื่อนๆนางก็จะต้องเป็นคนเสร็จก่อนคนแรกๆ
ปัญญาคือเราอยากให้เค้าเคี้ยวเบาลงหน่อย
เราควรจะพูดกับเค้ายังไง ถ้าพูดไปมันจะทำให้เค้าอายมั้ย
จะพูดยังไงให้มันซอฟที่สุด
เรื่องที่ 2 แฟนของเรา เวลากินข้าวกับเราเค้าชอบตักคำใหญ่ๆคำโต
เวลากินชอบเอาลิ้นออกมารับอาหารก่อนทุกครั้ง พอจะนึกภาพออกกันมั้ยอะ
ซึ่งบางทีเราก็รู้สึกอายเวลา พาไปทานกับเพื่อนๆเรา เอาง่ายๆเค้าก็เหมือนเห็นแก่กินหน่อยๆ
เวลาสั่งอาหารก็จะสั่งเยอะๆ กินไม่รู้จักพอ เวลาแฟนเรากับเพื่อนเรา ในเรื่องที่ 1 มีโอกาสกินข้าวด้วยกัน
มันทำให้เราหงุดหงิดและโมโหอยู่ลึกๆ มันเป็นฟีลที่ช้งเช้งและมูมมามมากจริงๆ
บางทีแค่มารยาทบนโต๊ะอาหารมันก็ทำให้เราอยากเลิกกับเค้า
ทั้งที่จริงเค้าก็ดีกับเรานะ แต่เรายังไม่กล้าพาเค้าไปร่วมโต๊ะอาหารกับพ่อแม่เราเลย
เคยพูดไปเหมือนกัน แต่แล้วมันก็ทำให้เราต้องทะเลาะกัน
หรือจริงๆแล้วปัญหาคือที่ตัวเรา แต่การเคี้ยวเสียงดังและเอาลิ้นออกมารับอาหาร มันทำให้อรรถรสให้การทานอาหารของเราหายไปเยอะมากจริงๆ