เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งไม่สนิทเท่าไหร่ แต่ผมมีความจำเป็นจะต้องไปนั่งกินข้าวกับเขาบ่อยๆ เพื่อนผมคนนี้เวลากินนี่ผมกล้าพูดได้เลยว่า ตะกละ มูมมาม สกปรกมาก แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร หลังๆเริ่มไม่ไหว คือเวลาเพื่อนผมคนนี้ทานข้าวนะครับ เขาจะกินไปคุยไป ทั้งๆที่ข้าวยังอยู่เต็มปาก เวลาคุยก็จะเห็นข้าวในปาก และกินข้าวคำโตมากตักทีละหลายคำยัดเข้าไป กลัวจะคิดคอตายนะครับ บางครั้งก็จะมีเสียงแจ้บๆ และจะมูมมามรีบกิน เหมือนกลัวใครจะมาแย่ง ยิ่งเวลาไปกินข้าวด้วยกันแบบที่ต้องสั่งเป็นกับข้าวมากินร่วมกัน ผมจะกินไม่เคยทันเขาเลย เขาจะรีบกินมาก จะตักคำแรกเข้าปาก ระหว่างเคี้ยวก็จะตักคำที่สองรอไว้ แบบไม่วางช้อนเลย อาหารตกออกนอกจานก็จะหยิบมากิน และไม่ว่าอะไรก็ตามที่ต้องทานแบบแชร์กันเขาจะต้องรีบกินให้เยอะสุดและมูมมาม ผมเสียอารมณ์กับการกินอาหารกับเพื่อนคนนี้มาก บางครั้งผมจะหยุดกินเลย เชิญเมิ-งแดรกไปคนเดียวให้สมใจ กินเสร็จก็จะแคะฟันบ้าง เรอบ้าง โดยไม่ปิดปาก มันสะอิดสะเอียนจนอยากอ้วก แล้วเวลาที่เพื่อนคนนี้เขาซื้อขนมมากินเขาไม่เคยแบ่งคนอื่น นอกจากเขาจะอิ่มแล้วจึงจะชวน แต่เวลาเพื่อนคนอื่นๆซื้อขนมมาเนี่ยเขาจะรีบกินเลย อีกเรื่องหนึ่งเพื่อนคนนี้เขาจะเป็นคนพูดเก่ง พูดตลอด และปากจะเหม็นมากเหมือนอมข-รี้ ไว้ยังไงยังงั้น ต้องทนฟังทนเหม็นกันไป   ทั้งหมดทั้งมวลที่ผมเล่ามานี้ผมไม่ได้เอาเพื่อนมาประจารหรืออะไร แต่ผมอืดอัดจึงอยากระบาย และไม่รู้จะเตือนเขายังไงเรื่องการกินของเขา จึงอยากถามจะเพื่อนๆในนี้ว่าจะทำยังไงกับเขาดี จะเตือนหรือบอกด้วยวิธีไหน เพราะคิดคิดแล้วก็สงสารเพื่อนเหมือนกันนะครับ เขาคงไม่รู้ตัว