...เมื่อก่อนชาวนาทุกครัวเรือนจะต้องมียุ้งข้าว

ตอนเด็กๆบ้านย่าเรามียุ้งใส่ข้าวใหญ่มาก

กินเนื้อที่ประมาณ 1 งาน ซึ่งถ้าใหญ่ขนาดนั้นเขาจะเรียกฉางข้าว

หน้าร้อนเด็กๆเข้าไปปูเสื่อนอนเล่นใต้ฉางข้าวเย็นสบายไปเลย

ประโยชน์ก็เอาไว้เก็บข้าวเปลือกไว้กิน เหลือถึงค่อยขาย

แต่ตอนนี้ส่วนมากไม่ค่อยมียุ้งข้าวกัน เพราะพอเก็บผลผลิตเสร็จก็เอาไปขาย เหลือไว้พอกิน

ผิดกันกับสมัยก่อนที่เก็บไว้กินเหลือค่อยขาย ซึ่งจะทำให้ขายได้ราคาดี

พอข้าวเห็นหน้าน้องชาวนาเริ่มทะยอยขายข้าว

ขายหมดเอาข้าวใหม่ขึ้นยุ้งไว้แทน แล้วก็เริ่มกินข้าวใหม่

ชีวิตก็วนเวียนอยู่แบบนี้ ชาวนาไม่ต้องรอใครมาช่วยเหลือ

เพราะช่วงที่ขายเป็นช่วงที่ข้าวเก่ามีราคา

เราเองก็ปฎิบัติตามที่เคยเห็นย่าทำ เก็บไว้กิน เหลือกินค่อยขาย

มีญาติมาเที่ยวหา ก็เอาข้าวไปสีให้ญาติกลับไปกิน

พูดถึงเรื่องข้าวหอมมะลิ เวลาเราไปเยี่ยมญาติ เราก็จะสีข้าวไปฝาก

ญาติที่ได้รับของฝากจะดีใจกับของฝากมาก ส่วนมากข้าวในนาเรา เราจะเน้นเอาไว้ฝากญาติเพื่อนฝูง

เพราะเรามั่นใจว่าข้าวเราหอม อร่อย และสิ่งที่ย่าเราเคยพาทำคือ ข้าวใหม่ที่หุงหม้อแรกจะหุงไปวัด

หม้อที่ 2 .เราค่อยหุงกินเอง ตอนเด็กๆเราเคยถามย่าว่า

ย่าที่หุงข้าวใหม่ไปวัดหม้อแรก ย่าจะให้พระลองชิมก่อนใช่มั้ย เผื่อมียาพิษพระจะได้ตายก่อน

โดนมะเหงกย่าไปโป๊ก 1 พร้อมคำอธิบายจนต้องยกมือสาธุ กว่าจะเชิญย่าลงจากธรรมาสน์ได้ก็เอาซะหูชา...