ผมสงสัยตัวเองมาก ว่าทำไมเวลาที่ผมอยู่ร่วมกับครอบครัวแล้วผมถึงได้รู้สึกอาย ไม่กล้าแสดงออก ไม่เป็นตัวของเอง แม้แต่จะพูดด้วยผมยังไม่กล้าเลยครับ ต่างจากเวลาอยู่กับเพื่อน ผมกลับรู้สึกสนุกสนาน เฮฮา อิสระ หัวเราะได้บ่อยตามที่ตัวเองต้องการอย่างไม่อายใคร(จนตอนนี้เพื่อนหาว่าผมบ้าแล้วครับ เพราะหัวเราะทั้งวันเลย555) แต่พอกลับบ้านมา ผมกลับรู้สึกเกร็งๆ ไม่เป็นตัวของเอง เพราะปกติผมเป็นคนพูดมาก พูดบ่อย อารมณ์ดี แต่พอมาอยู่กับครอบครัว ผมกลับกลายเป็นคนละคนเลย ผมเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่ประมาณป.2จนถึงปัจจุบัน(ตอนนี้ผมอยู่ม.2ครับ)แบบนี้ผมผิดปกติหรือป่าวครับ? แต่ผมก็ไม่ได้ไม่รักพวกเค้านะครับ ผมยังรักพวกเค้าเหมือนเดิม ผมเลยสับสนครับ ว่าผมเป็นอะไรกันแน่......