แทรกความมืดโหยหวนแว่วครวญคร่ำ
พิไรร่ำร้องกรีดหริ่งหวีดหวิว
พระพายโหมโลมไม้ใบปลิดปลิว
ระเนนทิวหญ้ารกปรกเนินดิน

เสียงเธอครางกลางดึกสะอึกสะอื้น
สะดุ้งตื่นตกใจหวาดไหวถวิล
คือผู้ใดไห้โศกวิโยคชีวิน
คราใครยินเยือกหนาว ขนกราวชู

ประหนึ่งว่าคร่าวิญญ์เธอสิ้นดับ
ทุรนรับชะตาน่าอดสู
มองหาร่างเร้นไหนส่ายตาดู
ก็มิรู้ ที่หมาย ไร้กายา

เฝ้าติดตามถามไถ่ไร้รอยรูป
ใจไหววูบวังเวงคว้างเคว้งหา
คงทำได้แค่หนุนส่งบุญพา
ดวงวิญญาเธอสู่ สงบเย็น

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐