ราตรีดาวเด่นฟ้า จับโพยม
ดึกสงัดไฟรักโหม คลอเคล้า
แว่วแว่วเสียงประโคม ครึกครื้น
ดึกดื่นคู่อยู่เหย้า เร่งเร้า เริงรมย์



ทะเลคลั่งคลื่นโหมวาโยครวญ
มัจฉาหวนแล่นโลดกระโดดคว่ำ
ระริกริ้วทวนน้ำร่ายเริงรำ
กระฉอกฉ่ำเซ็นซ่านผ่านราตรี
เสน่หากำซาบปนกรุ่นเกรี้ยว
แล้วลดเลี้ยวลึกซึ้งเกินถอยหนี
เล็มเลาะเรื่อยนวลเนื้อแห่งนารี
นิ่มน้องไร้ราคีลออองค์
มัจฉาสาวดิ้นเร่าเฝ้าพยศ
จึงสุดกดห้ามใจอันประสงค์
ที่ครวญคร่ำคะนึงหายอดอนงค์
ให้ปลดปลงชีวาคงวายปราณ
เสียงฉีกขึงดึงพล่านผลาญยับยุ่ง
จิตจ่อมุ่งลิ้มรสไออุ่นหวาน
แรงสะบัดกัดทึ้งไม่อยู่นาน
เจ็บยังซ่านแต่ทรวงซึ้งถึงวิญญา
ทะเลผ่อนเกลียวคลื่นคืนสงบ
ค่อยคลานซบริมฝั่งห้องเวหา
อกจะร้าวเมื่ออรุณมินำพา
ขอก้มหน้ายอมรับเป็นพับไป
ทะเลโหมโหยหวนใจครวญคร่ำ
มัจฉาแสนเจ็บช้ำทำไฉน
ว่ายทวนคลื่นแสนคลั่งทำเช่นไร
กระโดดพลิกพลิ้วไหวหรือสู้แรง
ที่ซ้ำร้ายคือใจที่แอบซ่อน
หลอมละลายโอนอ่อนมิหน่ายแหนง
ลากระเรื่อยร้อยรัดจนอ่อนแรง
ตั้งกำแพงอย่างไรไม่ได้การ
เสียงกระซิบคำรักข้างข้างหู
เกินหักใจไม่รับรู้คำอ่อนหวาน
สายสวาทจรดลึกดังรอยจาร
สุดปัญญาคิดอ่านทำฉันใด
เมื่อดวงใจเร่งเร้าเฝ้ากระซิบ
ความห่วงหาจ่อจิตไม่สงสัย
ได้นอนนิ่งแนบข้างร้างอาลัย
น้ำตาไหลโอ้ใจหนอใจเรา
อรุณรุ่งแรฟ้าลืมตาตื่น
ถอนสะอื้นในอกเมื่อเห็นเขา
ทรยศเสียแล้วใจของเรา
รักเกิดขึ้นคลอเคล้าเฝ้าอาดูร
ป.ล. 1. ยัง ... มันยังไม่จบเท่านี้ (ฮา) ของจริงมาเมื่อไหร่เอาอีกค่ะ (ฮา) ยังเห็นภาพไม่เยอะ แฮ่ ๆ วันนี้ไปทะเล เดี๋ยวรอบจริง ... เอาอะไรดีหว่า ป่าสะเทือน หรือ พายุกระหน่ำดี เบื๊อเบื่อ MV มันพาไป - -''
2. มันยังไม่อนาจารใช่ไหมคะ - -'' แต่งภาษาเกือบเท่าอัศจรรย์วรรณคดีแบบนี้ครั้งแรกเลยนะ
3. จิ๊กดุ๊กดิ๊กมาจากคุณ june_ju ขอบพระคุณมาก
{คู่กรรม} : จาก MV ห้ามใจ .. สู่ .. ห้องหอ (เอิ่ม 18 + แล้วกัน)
ดึกสงัดไฟรักโหม คลอเคล้า
แว่วแว่วเสียงประโคม ครึกครื้น
ดึกดื่นคู่อยู่เหย้า เร่งเร้า เริงรมย์
ทะเลคลั่งคลื่นโหมวาโยครวญ
มัจฉาหวนแล่นโลดกระโดดคว่ำ
ระริกริ้วทวนน้ำร่ายเริงรำ
กระฉอกฉ่ำเซ็นซ่านผ่านราตรี
เสน่หากำซาบปนกรุ่นเกรี้ยว
แล้วลดเลี้ยวลึกซึ้งเกินถอยหนี
เล็มเลาะเรื่อยนวลเนื้อแห่งนารี
นิ่มน้องไร้ราคีลออองค์
มัจฉาสาวดิ้นเร่าเฝ้าพยศ
จึงสุดกดห้ามใจอันประสงค์
ที่ครวญคร่ำคะนึงหายอดอนงค์
ให้ปลดปลงชีวาคงวายปราณ
เสียงฉีกขึงดึงพล่านผลาญยับยุ่ง
จิตจ่อมุ่งลิ้มรสไออุ่นหวาน
แรงสะบัดกัดทึ้งไม่อยู่นาน
เจ็บยังซ่านแต่ทรวงซึ้งถึงวิญญา
ทะเลผ่อนเกลียวคลื่นคืนสงบ
ค่อยคลานซบริมฝั่งห้องเวหา
อกจะร้าวเมื่ออรุณมินำพา
ขอก้มหน้ายอมรับเป็นพับไป
ทะเลโหมโหยหวนใจครวญคร่ำ
มัจฉาแสนเจ็บช้ำทำไฉน
ว่ายทวนคลื่นแสนคลั่งทำเช่นไร
กระโดดพลิกพลิ้วไหวหรือสู้แรง
ที่ซ้ำร้ายคือใจที่แอบซ่อน
หลอมละลายโอนอ่อนมิหน่ายแหนง
ลากระเรื่อยร้อยรัดจนอ่อนแรง
ตั้งกำแพงอย่างไรไม่ได้การ
เสียงกระซิบคำรักข้างข้างหู
เกินหักใจไม่รับรู้คำอ่อนหวาน
สายสวาทจรดลึกดังรอยจาร
สุดปัญญาคิดอ่านทำฉันใด
เมื่อดวงใจเร่งเร้าเฝ้ากระซิบ
ความห่วงหาจ่อจิตไม่สงสัย
ได้นอนนิ่งแนบข้างร้างอาลัย
น้ำตาไหลโอ้ใจหนอใจเรา
อรุณรุ่งแรฟ้าลืมตาตื่น
ถอนสะอื้นในอกเมื่อเห็นเขา
ทรยศเสียแล้วใจของเรา
รักเกิดขึ้นคลอเคล้าเฝ้าอาดูร
ป.ล. 1. ยัง ... มันยังไม่จบเท่านี้ (ฮา) ของจริงมาเมื่อไหร่เอาอีกค่ะ (ฮา) ยังเห็นภาพไม่เยอะ แฮ่ ๆ วันนี้ไปทะเล เดี๋ยวรอบจริง ... เอาอะไรดีหว่า ป่าสะเทือน หรือ พายุกระหน่ำดี เบื๊อเบื่อ MV มันพาไป - -''
2. มันยังไม่อนาจารใช่ไหมคะ - -'' แต่งภาษาเกือบเท่าอัศจรรย์วรรณคดีแบบนี้ครั้งแรกเลยนะ
3. จิ๊กดุ๊กดิ๊กมาจากคุณ june_ju ขอบพระคุณมาก