........................  ๐ พินิจพลางแคลงคลางช่างขมขื่น
                               เทวีแห่งฟองคลื่นไม่คืนหลัง
                               ทะเลโครมโหมครวญหวนประดัง
                               ปลอบใจเราเขลาถูกฝัง .. ที่พลั้งผิด

                            ๐ ฟ้าพร่างพราวเดือนดาวหนาวน้ำค้าง
                               เราอ้างว้างซวนซุกทุกซอกจิต
                               อารมณ์อันหวั่นไหวใต้ความคิด
                               ดลนิมิต  ..  คืนราตรีที่หนาวรุม

                            ๐ หลับฝันถึงเทวีที่ชายหาด
                               ย้ายเยื้องยาตรเริงร่ายบนทรายนุ่ม
                               ผมสลวยสวยรี่เลื้อยคลี่คลุม
                               เสมือนอุ้ม .. โอบในอ้อมไหมนิล

                            ๐ ส่งสายตาตามหลังคลั่งหลงใหล
                               สุดจะดับเปลวใจใฝ่ถวิล
                               ขอบคุณลมพัดฉมฝากพรมริน
                               ซับเชยกลิ่น .. ผมหอมผยอมฟ้า

                           ๐ ใคร่น้อมชิดจิตใกล้พิศวาส
                               ก็อนาถว้าเหว่วาสนา
                               เสียงทะเลครวญคร่ำร่ำไปมา
                               เดือนบนฟ้าดาวพร่างช่างเยียบเย็น  .............