สวัสดีครับเรื่องนี้เกิดขึ้นตอน ปสว.1ผมเรียนเทคนิคแห่งหนึ่ง
อ่อผมชื่อเบียร์ แมนๆเนี่ยแหละ เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากวันนั้นเป็นการเดินขบวนกีฬาสี เนื่องจากหลายช่างมาก ขบวนมันเลยยาวเยียดทำให้ตอนตัดเข้าหาปัมพิธีที่ประธานนั่งต้องเดินสวนกัน เพื่อเข้าไปนั่งสนามหันหน้าเข้าหาประธาน เเถวช่างเราเข้าไปก่อน ผมเป็นนักกีฬาเลยได้อยู่เเถวหน้าๆ มีโอกาศได้มองขบวนสีช่างโน้นช่างนี้ หันไปเจอพี่คนหนึ่งเป็นดัมหล่อมากๆ คนอะไร
หล่อ แมนมากๆ(ช่างอิเล็ก) เฮ่ยเเบบใจเราเต้นเเปลกๆเหมือนผมจะชอบเขา หรือว่ากูจะชอบผู้ชาย รู้สึกเขาหันมายิ้มให้นิดๆ ผมคิดว่าเขายิ้มให้สาวๆหลังเรามากกว่า พอกีฬาสีเสร็จเราเลยถามเพื่อนที่เคยเรียนว่ารู้จักไหม เพื่อนมันบอกพี่เเกชื่อเเน๊คเก่งทุกด้าน ไม่ว่ากิจกรรมกีฬาการเรียนเเม้กะทั้งเรื่องสาวๆ เเฟนสวยๆทั้งนั้น ผมเองก็ไม่คิดอะไรนะเเค่ปลื้มคนอะไรดีไปหมดได้สักครึ่งคงดี
เคยเดินผ่านอยู่เหมือนกันสองสามครั้ง เหมือนเขาจะยิ้มให้ผมด้วยทุกครั้ง แต่วิลัยเราคนเยอะยิ้มให้กันมันก็ปกติเพราะมีแต่ผู้ชาย90% ขืนก่างใส่กันมีหวังยกพวกรุมตึบ!
จนเราอยู่ ปวส.2 พี่เขาจบเราเองก็ไม่ได้ข่าวเลย ไม่ได้ติดตาม เเต่!มีอยู่เฟส1เเอดเรามา จะสามเดือนละแต่เราไม่รับสักที มันไม่มีข้อมูลอะไรเลยมีแค่โปรไฟร์รูปเดียว พอดีเราไม่รับแอดผู้ชาย(คือมันปิดเฉพาะเพื่อนมารู้ตอนเรารับ) วันนั้นเรารับแอดสาวๆแหละ มือมันปัดไปโดน เลยกะจะลบเพื่อนเลยเข้าไปส่อง พอส่องรูปมันเริ่มมีเลยรู้ว่าเป็นพี่เขา ดีในมาก555เหมือนกับแม่ซื้อรถเเข่งให้ยังไงยังงั้น
เลยทักไปเล่นๆ ว่าดีครับ เหมือนเขาจะตอบกลับมา ยาวมากๆ
แล้วก็คอลมา เราสั้นใจเต้นแปลกๆไม่กล้ารับ ทั้งที่คอลกับสาวๆเป็นประจำ
เเล้วพี่เเก่ทักมาก็ถามว่าไหม เราก็ขำๆ55ไปไม่ตอบ(กุอึ้ง) แกบอกว่าพี่ คอลชักเว้ากันไหม เรานี้แบบอึ้งคนที่กูปลื้ม!
สับสนมากในตอนนั้น จะเอาไงดี แล้วพี่เเกก็คอลมาอีก คาวนี้เห็นหน้าถ่ายมาหาจู๋เเข็งขยับดุ๊กๆเลย แต่ผมยังไม่ได้รับนะ(ใครที่คอลเฟสจะรู้ถ้าไม่รับจากต้นทางปลายทางจะเห็นรูปต้นทางก่อนรับ) เรายิ่งตกใจเลยไม่รับ มือถือล่นเลยครับ ของตัวเองนะเห็นทุกวัน แต่พอเจอของคนอื่นก็สตันเหมือนกัน(ครั้งแรกที่เคยเห็นเต็มๆ)
ผมรีบปิดมือถือเลยครับ ทั้งตกใจแปลกใจกับสิ่งที่เห็นสั่นไปหมด ไม่ได้มีอารมณ์ตามนะแต่มัน อึ่งแบบคนที่กูปลื้มเป็นแบบนี้หรา
พอคืนนั้นผ่านไป คืน2 พี่แกทักมาอีก คราวนี้เลยถามจิปะถะ รวมถึงเรื่องมื้อคืนว่าทำไมไม่รับสาย เราก็บอกเเบทหมด!!!
เเกจะขอคอลมาอีกเรารีบเปลี่ยนไปใช้เน๊ตซิมพอดีเงินหมด(ของดีเทคตอบเเชทข้อความได้เเต่คอลมาเห็นแต่รับไม่ได้ในกรณีเงิดหมด) ปกติใช้ไวไฟหอ แกพยายามคอลมา16สายได้ จนสุดท้ายแกสุดทนไม่ไหวเลยส่งรูปจู๋แกมาแทน ลบเล้าให้เราส่งกลับไปบ้าง เราปฏิเสธอยู่นานพูดฌน้นนี้นั้น สุดท้ายสู้เเกไม่ไหว เลยคิดได้พิมพ์ในกูเกิลหาเอาส่งให้ไปพรางๆ ทีเเรกแกไม่เชื่อ เลยหาส่งไปอีกจนแกบอกเเกเสร็จแล้ว คุยต่อนิดๆ เลยบอกฝันดี นอนไม่หลับเอาเเต่คิดว่าตัวเป็นหรือป่าว ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมนะมันออกกลัวๆสั้นๆ ผมสับสนมากเอาจริงๆ ใจก็คิดไปจนตี2หรือผมจะเป็นเกย์ไปซ่ะเเล้ว จนในตอนเช้าเลยตัดปัญหาบร๊อคไปเลยจะได้จบๆ
ผมกลัวมากกับสิ่งที่ผมทำลงไป ผมไม่อยากโกหกเขา แต่ผมเป็นผู้ชายนะจะให้ผมทำยังไง ผมรู้ผมผิดที่ทำเเบบนั้นแต่ผมขอโทษผมไปต่อไม่ได้จริงๆ T T
เมื่อรุ้นพี่มาดเเมนที่ปลื่มเป็นไอดอลมาชักเว้าให้ดู (กูยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม)
อ่อผมชื่อเบียร์ แมนๆเนี่ยแหละ เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากวันนั้นเป็นการเดินขบวนกีฬาสี เนื่องจากหลายช่างมาก ขบวนมันเลยยาวเยียดทำให้ตอนตัดเข้าหาปัมพิธีที่ประธานนั่งต้องเดินสวนกัน เพื่อเข้าไปนั่งสนามหันหน้าเข้าหาประธาน เเถวช่างเราเข้าไปก่อน ผมเป็นนักกีฬาเลยได้อยู่เเถวหน้าๆ มีโอกาศได้มองขบวนสีช่างโน้นช่างนี้ หันไปเจอพี่คนหนึ่งเป็นดัมหล่อมากๆ คนอะไรหล่อ แมนมากๆ(ช่างอิเล็ก) เฮ่ยเเบบใจเราเต้นเเปลกๆเหมือนผมจะชอบเขา หรือว่ากูจะชอบผู้ชาย รู้สึกเขาหันมายิ้มให้นิดๆ ผมคิดว่าเขายิ้มให้สาวๆหลังเรามากกว่า พอกีฬาสีเสร็จเราเลยถามเพื่อนที่เคยเรียนว่ารู้จักไหม เพื่อนมันบอกพี่เเกชื่อเเน๊คเก่งทุกด้าน ไม่ว่ากิจกรรมกีฬาการเรียนเเม้กะทั้งเรื่องสาวๆ เเฟนสวยๆทั้งนั้น ผมเองก็ไม่คิดอะไรนะเเค่ปลื้มคนอะไรดีไปหมดได้สักครึ่งคงดี
เคยเดินผ่านอยู่เหมือนกันสองสามครั้ง เหมือนเขาจะยิ้มให้ผมด้วยทุกครั้ง แต่วิลัยเราคนเยอะยิ้มให้กันมันก็ปกติเพราะมีแต่ผู้ชาย90% ขืนก่างใส่กันมีหวังยกพวกรุมตึบ!
จนเราอยู่ ปวส.2 พี่เขาจบเราเองก็ไม่ได้ข่าวเลย ไม่ได้ติดตาม เเต่!มีอยู่เฟส1เเอดเรามา จะสามเดือนละแต่เราไม่รับสักที มันไม่มีข้อมูลอะไรเลยมีแค่โปรไฟร์รูปเดียว พอดีเราไม่รับแอดผู้ชาย(คือมันปิดเฉพาะเพื่อนมารู้ตอนเรารับ) วันนั้นเรารับแอดสาวๆแหละ มือมันปัดไปโดน เลยกะจะลบเพื่อนเลยเข้าไปส่อง พอส่องรูปมันเริ่มมีเลยรู้ว่าเป็นพี่เขา ดีในมาก555เหมือนกับแม่ซื้อรถเเข่งให้ยังไงยังงั้น
เลยทักไปเล่นๆ ว่าดีครับ เหมือนเขาจะตอบกลับมา ยาวมากๆ
แล้วก็คอลมา เราสั้นใจเต้นแปลกๆไม่กล้ารับ ทั้งที่คอลกับสาวๆเป็นประจำ
เเล้วพี่เเก่ทักมาก็ถามว่าไหม เราก็ขำๆ55ไปไม่ตอบ(กุอึ้ง) แกบอกว่าพี่ คอลชักเว้ากันไหม เรานี้แบบอึ้งคนที่กูปลื้ม!
สับสนมากในตอนนั้น จะเอาไงดี แล้วพี่เเกก็คอลมาอีก คาวนี้เห็นหน้าถ่ายมาหาจู๋เเข็งขยับดุ๊กๆเลย แต่ผมยังไม่ได้รับนะ(ใครที่คอลเฟสจะรู้ถ้าไม่รับจากต้นทางปลายทางจะเห็นรูปต้นทางก่อนรับ) เรายิ่งตกใจเลยไม่รับ มือถือล่นเลยครับ ของตัวเองนะเห็นทุกวัน แต่พอเจอของคนอื่นก็สตันเหมือนกัน(ครั้งแรกที่เคยเห็นเต็มๆ)
ผมรีบปิดมือถือเลยครับ ทั้งตกใจแปลกใจกับสิ่งที่เห็นสั่นไปหมด ไม่ได้มีอารมณ์ตามนะแต่มัน อึ่งแบบคนที่กูปลื้มเป็นแบบนี้หรา
พอคืนนั้นผ่านไป คืน2 พี่แกทักมาอีก คราวนี้เลยถามจิปะถะ รวมถึงเรื่องมื้อคืนว่าทำไมไม่รับสาย เราก็บอกเเบทหมด!!!
เเกจะขอคอลมาอีกเรารีบเปลี่ยนไปใช้เน๊ตซิมพอดีเงินหมด(ของดีเทคตอบเเชทข้อความได้เเต่คอลมาเห็นแต่รับไม่ได้ในกรณีเงิดหมด) ปกติใช้ไวไฟหอ แกพยายามคอลมา16สายได้ จนสุดท้ายแกสุดทนไม่ไหวเลยส่งรูปจู๋แกมาแทน ลบเล้าให้เราส่งกลับไปบ้าง เราปฏิเสธอยู่นานพูดฌน้นนี้นั้น สุดท้ายสู้เเกไม่ไหว เลยคิดได้พิมพ์ในกูเกิลหาเอาส่งให้ไปพรางๆ ทีเเรกแกไม่เชื่อ เลยหาส่งไปอีกจนแกบอกเเกเสร็จแล้ว คุยต่อนิดๆ เลยบอกฝันดี นอนไม่หลับเอาเเต่คิดว่าตัวเป็นหรือป่าว ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมนะมันออกกลัวๆสั้นๆ ผมสับสนมากเอาจริงๆ ใจก็คิดไปจนตี2หรือผมจะเป็นเกย์ไปซ่ะเเล้ว จนในตอนเช้าเลยตัดปัญหาบร๊อคไปเลยจะได้จบๆ
ผมกลัวมากกับสิ่งที่ผมทำลงไป ผมไม่อยากโกหกเขา แต่ผมเป็นผู้ชายนะจะให้ผมทำยังไง ผมรู้ผมผิดที่ทำเเบบนั้นแต่ผมขอโทษผมไปต่อไม่ได้จริงๆ T T