"ปุพพเปตพลี"
หรือ "การทำบุญอุทิศให้แก่ผู้ที่ล้วงลับ"
การทำบุญเพื่ออุทิศ
เริ่มมีมาในครั้งพุทธกาล
สมัยที่พระเจ้าพิมพิสารสร้างวัดเวฬุวัน
ถวายแด่องค์สมเด็จพระสัมสัมพุทธเจ้า
เผอิญพระเจ้าพิมพิสาร ทำบุญเสร็จแล้วแต่ไม่อุทิศบุญ
ทำให้ญาติที่เกิดเป็นเปรต ออกมาร้อง
เสียงที่เปรตตนนี้ร้องได้ยินไปถึงหูของพระเจ้าพิมพิสาร
ทำให้พระเจ้าพิมพิสารสะดุ้งกลัว นอนไม่หลับ
เลยนำเรื่องนี้มาทูลถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระพุทธองค์เล่าถึงอดีตชาติของเปรตตนนี้
แล้วแนะให้พระเจ้าพิมพิสารกรวดน้ำเพื่ออุทิศบุญไปให้
จนเป็นธรรมเนียมของการกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญ
ไปให้แก่ผู้ล้วงลับ ของชาวพุทธเราจวบจนปัจจุบันนี้
----
เมื่อเรานึกถึงคุณความดีของผู้ล่วงลับไปแล้ว
ก็ควรทำบุญอุทิศให้
โดยเฉพาะพ่อแม่พี่น้องหรือญาติๆ ที่มีอุปการคุณแก่เรา
เราควรตอบแทนบุญคุณท่านด้วยการทำบุญไปให้
เป็นหน้าที่อีกอย่างของบุตรธิดาที่ต้องทำเมื่อท่านล่วงลับไปแล้ว
เพื่อแสดงความกตัญญูกตเวทิตา