สำหรับจขกท.คือ

1. คนที่ไม่มีคำพูดเป็นของตัวเอง
       พอจะนึกออกไหมคะ คนที่ชอบใช้คำว่า "ไม่แน่ใจนะ" "ไม่มั่นใจนะ" "อาจจะคิดไปเองนะ แต่ว่า.." เปลืองๆ พูดอะไรแนวๆนี้บ่อยๆ
มันทำให้รู้สึกว่าคนนี้ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเอาซะเลย ไม่มั่นใจ ดูไม่มีความรับผิดชอบ(แม้แต่)ในคำพูดของตัวเอง ออกจะน่ารำคาญด้วยซ้ำ

2. คนที่พูดไม่คิด
       ถึงตัวเองจะเป็นซะเองบางครั้ง(แหะๆ) แต่เคยคุยกับคนที่พูดไม่คิดแบบ... ไม่คิดเลย ทุกคำพูดออกมา อยากพูดอะไรก็พูด โพล่งไม่เกรงใจ ไม่คำนึงถึงจิตใจของคนฟัง อาจจะสั้นๆ แต่มันเป็นคำพูดที่แย่มากๆ ทำให้คนฟังรู้สึกเฟล รู้สึกไม่ดี แต่ตัวเองพูดแล้วหัวเราะชอบใจ พูดแล้วคนทั้งวงเงียบกริบเพราะมันไม่สมควรก็ยังพูดต่อไป อันนี้เข้าขั้นเกลียดเลยค่ะ

3.คนที่พูดแต่เรื่องตัวเอง
       บทสนทนาจะสนุกขึ้นเมื่อมีการโต้ตอบถูกไหมคะ แต่บางคนเอาแต่พูดถึงตัวเอง เล่าไปถึงรากเหง้าอากงอาม่า ซึ่งถ้าพอประมาณเราก็ฟังได้ แต่นี่เอาแต่วนอยู่ที่อาซิ้ม อาแป๊ะอยู่นั่นแหละ ไม่มีถามกลับมา ไม่มีคำว่า "แล้วเธอล่ะ" เลยซักคำ ไม่เว้นช่องให้คนฟังได้ร่วมต่อบทสนทนาซักนิด จนเริ่มคิดซะแล้วว่านี่เรามาคุยกันหรือมาฟังเดี่ยวไมโครโฟนกันแน่ (แต่ถ้าฟังเดี่ยวจริงๆคงขอคืนเงินนะคะ เพราะไม่สนุกเอาซะเลย)

ขอโทษที่ตัวหนังสือเยอะไปนิดนึง
ทุกคนคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ